да не съмѫштаетъ сѧ ваше сръдьце. вѣроуꙇте въ б҃а. ꙇ҅ въ мѧ вѣроуꙇ҅те.

въ домъ оц҃а моего. обитѣли многꙑ сѫтъ. аште ли же ни. реклъ бимь вамъ. ѣко ꙇ҅дѫ оуготовати мѣсто вамъ.

ꙇ҅ еште ꙇ҅дѫ пакꙑ придѫ. ꙇ҅ оуготоваѭ мѣсто вамъ. ꙇ҅ поꙇ҅мѫ вꙑ къ себѣ. да ꙇ҅деже есмь азъ ꙇ҅ вꙑ бѫдете.

ꙇ҅ ѣможе азъ ꙇ҅дѫ вѣсте пѫть.

гл҃а емоу тⸯома г҃и. не вѣмъ камо ꙇ҅деши. ꙇ҅ како пѫть можемъ вѣдѣти.

гл҃а емоу ис҃. азъ есмь пѫть ꙇ҅ истина. ꙇ҅ животъ. никътоже придетъ къ оц҃ю. тъкмо мноѭ.

аште мѧ бисте знали. ꙇ҅ оц҃а моего знали бисте оубо. отъселѣ позна[с]те і. ꙇ҅ в[и]дѣсте ꙇ҅.

гл҃а емоу филипъ. г҃и покажи намъ оц҃а. ꙇ҅ довьлетъ намъ

гл҃а емоу ис҃. толико врѣмѧ съ вами есмь. ꙇ҅ не позна ли мене филиппе. видѣвꙑ мене видѣ оц҃а. Како т[ꙑ] гл҃еши покажи намъ оц҃а.

Не [вѣ]роуеши ли ѣко азъ въ !оци. ꙇ҅ [!оць] въ мнѣ естъ. гл҃ꙑ ѩже азъ гл҃ѭ вамъ. о себѣ не гл҃ѭ. оц҃ь же прѣбꙑваѩі въ мьнѣ. тъ творитъ дѣ[ло].

вѣрѫ ꙇ҅мѣте мьнѣ. ѣко азъ въ !оци. ꙇ҅ оц҃ь въ мьнѣ. аште ли же ни. за та дѣла вѣрѫ емл̑ѣте ми.

амин амин гл҃ѭ вамъ. вѣроуѩи въ мѧ. дѣла ѣже творѫ. ꙇ҅ тъ творитъ. ꙇ҅ больша творитъ сихъ. ѣко азъ къ оц҃ю грѧдѫ.

ꙇ҅ егоже колижьдо просите въ ꙇмѧ мое. то створѫ. да прославитъ сѧ !оць о !снѣ.

ꙇ҅ [а]ште чесо просите въ імѧ мое. то сътворѫ.

аште л̑юбите мѧ. заповѣди [мо]ѩ събл̑юдѣте.

ꙇ҅ азъ оу[м]ол̑ѫ оц҃а. ꙇ҅ иного параклита дастъ вамъ. да бѫдетъ съ вами въ вѣкꙑ.

дх҃ъ ꙇ҅стинънꙑ. егоже вьсь миръ не можетъ приѩти. ѣко не видитъ его ни знаетъ его. вꙑ же знаете і. ѣко въ васъ. прѣбꙑваетъ. ꙇ҅ въ васъ бѫдетъ.

не оставл̑ѭ васъ сиръ. придѫ къ вамъ.

еште мало ꙇ҅ вьсь миръ не... видитъ мене. вꙑ же видите мѧ. ѣко азъ живѫ.ꙇ҅ вꙑ живи бѫдете.

въ тъ дьнь разоумѣете вꙑ. ѣко азъ въ !оци моемь. ꙇ҅ вꙑ въ мьнѣ есте. ꙇ҅ азъ въ васъ.

ꙇ҅мѣѩі заповѣди моѩ. ꙇ҅ събл̑юдаѩ ѩ. тъ естъ л̑юбѧі мѧ. а любѧі мѧ. вьзл̑[ю]бл̑енъ бѫдетъ оц҃емь моꙇ[мь] ꙇ҅ азъ въжл̑юблѫ і. ꙇ҅ ѣвл[ѭ] сѧ емоу самъ.

!Гла емоу ꙇ҅[ю]да. не ꙇ҅скариотьскꙑ. г҃и то бꙑстъ. ѣко намъ хошт[е]ши сѧ ѣвити. а не вьсемоу мироу.

отъвѣшта ис҃ ꙇ҅ рече емоу. аште кто л̑юбитъ [мѧ] слово мое събл̑юдетъ. ꙇ [!оць] моі възл̑юбитъ і. ꙇ҅ къ н̑[е]моу ꙇ҅девѣ. ꙇ҅ обитѣл̑ь оу н̑его сътворивѣ.

не л̑юбѧі мене. ꙇ҅ словесъ моꙇхъ не събл̑юдаетъ. ꙇ҅ слово еже слꙑшасте нѣстъ мое. нъ посълавъшаего мѧ оц҃а.

Си гл҃ахъ вамъ. въ васъ сꙑ.

параклитъ же дх҃ъ ст҃ꙑ. егоже посълетъ оц҃ь въ ꙇмѧ мое. тъ вꙑ наоучить вьсемоу. ꙇ҅ въспомѧнѫтъ вамъ вⸯсѣ. ѣже рѣхъ вамъ.

миръ оставл̑ѣѭ вамъ. миръ моі даѭ вамъ не ѣкоже вьсь миръ даетъ. азъ даѭ вамъ. да не съмѫштаетъ сѧ сръдьце ваше. ни оустрашаетъ.

слꙑшасте ѣко азъ рѣхъ вамъ. ꙇ҅дѫ ꙇ҅ придѫ къ вамъ. аште бисте л̑юбили мѧ. въздрадовали сѧ бисте оубо. ѣко ꙇ҅дѫ къ оц҃ю. ѣко оц҃ь бол̑и мене естъ.

ꙇ҅ нꙑн̑ѣ рѣхъ вамъ. прѣжде даже не бѫдетъ. да егда бѫдетъ. вѣрѫ ꙇ҅мете ѣко азъ рѣхъ вамъ.

юже не много гл҃ѭ съ вами. грѧдетъ бо сего мира кънѧѕь. ꙇ҅ въ мьнѣ не ꙇ҅матъ ничесоже.

нъ да разоумѣетъ вьсь миръ. ѣко л̑юбл̑ѫ оц҃а. ꙇ҅ ѣкоже заповѣдѣ мьнѣ оц҃ь. тако творѫ. въстанѣте ꙇ҅дѣмъ отъсѫд[оу]