Бꙑстъ же вь дьни тъ. ꙇзиде повелѣние отъ кесарѣ авъгоуста. написати вьсѫ оуселенѫѭ.

се написание пръвое бꙑстъ. владѫштю сѵриеѭ и кѵринию.

ꙇ идѣахѫ вьси кьжъдо напсати сѧ въ свои градъ ::

вьзиде же иосифъ отъ галилеѩ. ꙇз града назаретъска. вь июдеѫ въ градъ !двъ. ꙇже нарицаатъ сѧ витлеемъ. зане бѣаше отъ домоу и отьчьствиѣ дав҃два.

написати сѧ съ мариеѭ обрѫченѫѭ е҅моу женоѭ. сѫштеѭ непраздъноѭ.

бꙑстъ же егда бꙑсте тоу. ꙇсплънишѧ сѧ дьние родити еи.

ꙇ роди сн҃ъ свои пръвѣнецъ. ꙇ повитъ і. ꙇ положи и вь ѣслехъ. зане не бѣ има мѣста въ обитѣли ::

ꙇ бѣахѫ пастꙑри въ тоижде странѣ. бьдѧще и стрѣгѫще ст[р]ажѫ нощънѫѭ о стадѣ своемь.

ꙇ се анђ҃лъ гн҃ь ста вь нихъ. ꙇ слава гн҃ѣ осиѣ ѩ. ꙇ оубоѣшѧ сѧ страхомь велиемь.

ꙇ рече имъ анђ҃лъ не боите сѧ. се бо благовѣштаѭ вамъ радость вел ѭ҅. ѣже бѫдетъ вьсѣмъ людемъ.

ѣко роди сѧ вамъ дьнесь сп҃съ. ꙇже естъ !хъ г҃ъ. въ градѣ !двѣ.

ꙇ се вамъ знамение. обрѧщете младенецъ повитъ лежѧштъ въ ѣслехъ.

ꙇ вънезаапѫ бꙑстъ съ анђ҃лмъ мъножъство вои неб҃скꙑихъ. хвалѧштъ б҃а и гл҃глѭштиихъ.

слава въ вꙑшъниихъ б҃оу. ꙇ на земи миръ. въ члв҃цхъ благоволение.

Ꙇ бꙑстъ ѣко отидѫ отъ нихъ анђ҃ли !нибо. и҅ члв҃ци пастꙑри рѣшѧ дроугъ къ дроугоу. прѣидѣмъ оубо до витлеема. ꙇ видимъ гл҃ъ съ бꙑвъш и҅. ꙇже съказа намъ г҃ъ.

ꙇ придѫ подвигъше сѧ. ꙇ обрѣтѫ мариѭ же и осифа. ꙇ младенецъ лежѧштъ въ ѣслехъ.

видѣвъше же съказашѧ о гл҃ѣ. гл҃нмь имь о отрочѧте семь.

ꙇ вьси слꙑшавъшеи дивишѧ сѧ. о гл҃анꙑхъ отъ пастꙑрь къ нимь.

мариѣ же съблюдаасе вьсѧ гл҃ꙑ сиѩ сълагаѭшти въ срд҃ци своемь.

Ꙇ възвратишѧ сѧ пастꙑри славѧште и хвалѧште б҃а. о вьсѣхъ еже видѣшѧ и слꙑшашѧ. ѣкоже гл҃ано бꙑстъ къ нимь :: к!ц ::

ꙇ егда исплънишѧ сѧ осмь дьнии да и обрѣжѫтъ. ꙇ нарѣшѧ имѧ емоу ис҃ъ. нареченое анђ҃лмъ прѣжде даже [не] зачѧтъ сѧ вь чрѣвѣ ::

ꙇ егда исплънишѧ сѧ дьнье очиштениѣ ю҅. по законоу мосеовоу. възнѣсѧ и въ !илмъ. поставити прѣдъ !гмь.

ѣкоже естъ писано въ законѣ гн҃и. ѣко вьсѣкъ младенецъ мѫжъска полоу. развръзаѩ !ложесна ст҃о !гви наречетъ сѧ.

ꙇ дати жрътвѫ по реченоумоу въ законѣ гн҃и. дъва кагръличишта ли дъва птенъца голѫбина ::

Ꙇ се бѣ !чкъ въ !илмѣ. емоуже имѧ сѵмеонъ. ꙇ !чкъ съ правъденъ и чьстивъ. чаѩ оутѣхꙑ !издрвꙑ. ꙇ дх҃ъ бѣ ст҃ъ въ немь.

ꙇ бѣаше емоу отъвѣштано дх҃мь ст҃ꙑмь. не видѣти съмръти прѣжде даже видитъ !ха гн҃ѣ.

ꙇ приде дх҃мъ въ !црквь. ꙇ егда вьвѣсте родителѣ отрочѧ ис҃а. сътворити има по обꙑчаѭ законьноумоу о немь.

ꙇ тъ приѩтъ е на рѫкоу своею. ꙇ !блгсви б҃а и рече.

нꙑнѣ отъпоустиши раба твоего !влдко. по гл҃оу твоемоу съ миромъ.

ѣко видѣсте очи мои съпасение твое.

еже еси оуготовалъ прѣдъ лицемъ вьсѣхъ людии.

свѣтъ въ окръвение ѩзꙑкъ. и славѫ лидии твоихъ !илѣ.

ꙇ бѣ иосифъ и мати его чюдѧшта сѧ. о гл҃емꙑхъ о немь.

ꙇ҅ !блгслви ѣ сѵмеонъ и рече къ марии матери его. се лежитъ съ на падение и на въстание мъногомъ въ !или. ꙇ въ знамение прѣрочъно.

ꙇ тебѣ же самои дш҃ѫ проидетъ орѫжие. да отъкрꙑѭтъ сѧ отъ мъногъ срд҃цъ помꙑшлениѣ. ::

Ꙇ бѣ анна пророчица. дъсти фаноуилева. отъ колѣна асоурова. си заматорѣвъси въ дьнехъ мноѕѣхъ. живъши съ мѫжемь !ж лѣтъ. отъ дѣвъства своего.

и та въдова до осми десѧтъ и четꙑръ лѣтъ. ѣже не охождааше постомь и молитвами. слоужѧшти день и ношть.

ꙇ та въ тъ часъ приставъши исповѣдааше сѧ !гви. ꙇ гл҃аше о немь. вьсѣмъ чаѭштиимъ избавлениѣ въ !имѣ.

ѣко съконьчашѧ сѧ вьсѣ по законоу гн҃ю. възвратишѧ сѧ въ галилеѭ. въ градъ свои назаретъ.

отрочѧ же растѣаше и крѣплѣаше сѧ дх҃мь. ꙇсплънѣѩ сѧ прѣмѫдрости. ꙇ благодатъ бж҃иѣ бѣ на немь :: к!ц.

Ꙇ хождаашете родителѣ его по вьсѣ лѣта въ !имъ. въ праздьникъ пасхꙑ.

ꙇ егда бꙑстъ дъвою на десѧте лѣтоу. въшедъшемъ имъ въ !имъ. по обꙑчаѭ праздьника.

ꙇ коньчавъшемъ дъни възвраштаѭштемъ сѧ имъ. оста отрокъ ис҃ въ !имѣ. ꙇ не чю иосифъ и мати его.

мьнѣвъша же и въ дроужинѣ сѫштъ. придете пѧть дьне{и} ꙇ искаашете его въ рождении. ꙇ въ знании.

ꙇ не обрѣтъша его. възвратисте сѧ въ !имъ. възискаѭшта его.

ꙇ бꙑстъ по трехъ дънехъ. обрѣтете и въ !цркви сѣдѧштъ. по срѣдѣ оучитель и послоушаѭшта ихъ. ꙇ въпрашаѭшта ѩ҅.

оужасаахѫ же сѧ вьси. послоушаѭштеи его. о разоумѣ и о отъвѣтѣхъ его.

ꙇ видѣвъша и дивисте сѧ. ꙇ рече къ немоу мати его. чѧдо что сътвори нама тако. се отецъ твои и азъ. скръбѧща искааховѣ тебе.

ꙇ рече къ нима. что ѣко искаашета мене. не вѣста ли ѣко ѣже сѫтъ оц҃а моего. вь тѣхъ достоитъ ми бꙑти.

ꙇ та не разоумѣсте гл҃а иже рече има.

и съниде съ нима и приде въ назаретъ. ꙇ бѣ повиноуѩ сѧ има. ꙇ мати его съблюдааше вьсѧ гл҃ꙑ с ѩ҅ въ срд҃ци своемь.

ꙇс҃ъ же спѣаше прѣмѫдростиѭ и тѣломъ и благодатиѭ. отъ б҃а. и чл҃къ :: к!ц :: ::