Бѣахѫ же къ немоу приближаѭште сѧ вьси мꙑтаре и грѣшъници. послоушатъ его.

и роптаахѫ фарисѣи. и кънижъници гл҃ѭште. ѣко сь грѣшъникꙑ приемлетъ. и съ ними ѣстъ ::

Рече же къ нимь притъчѫ сиѭ гл҃ѧ.

кꙑ члв҃къ отъ васъ. имꙑ съто овецъ и погоубль единѫ отъ нихъ. не оставитъ ли девѧти десѧтъ и девѧти въ поустꙑни. и идетъ въ слѣдъ погꙑбъшѧѩ. доньдеже обрѧштетъ ѭ.

ꙇ обрѣтъ възлагаатъ на рамѣ свои радоуѩ сѧ.

и пришедъ въ домъ. съзꙑваатъ дроугꙑ и сѫсѣдꙑ гл҃ѧ имъ. радоуите сѧ съ мъноѭ ѣко обрѣтъ овъцѫ моѭ погꙑбъшѫѭ.

гл҃ѭ вамъ ѣко тако радостъ бѫдетъ на нб҃се. о единомъ грѣшъницѣ каѭшти сѧ. неже о девѧти десѧтъ и девѧти праведъницѣхъ иже не трѣбоуѭтъ покааниѣ.

ли каѣ жена имѫшти десѧтъ драгмъ. аште погоубитъ драгмѫ единѫ. не въжиѕаатъ ли свѣтильника. и помететъ храминꙑ. ꙇ иштетъ прилежъно доньдеже обрѧштетъ.

и обрѣтъши съзꙑваатъ дроугꙑ. и сѫсѣдꙑнѧ гл҃ѭшти. радоуите сѧ съ мъноѭ. ѣко обрѣтъ драгмѫ ѭже погоубихъ.

тако гл҃ѭ вамъ. радость бꙑваатъ прѣдъ а!нлꙑ бж҃ии. о единомь грѣшъницѣ каѭштиимъ сѧ ......

Рече же г҃ъ члв҃къ единъ имѣ дъва сн҃а.

и рече юнѣи ею от҃цю. !отче даждь ми достоинѫѭ чѧсть имѣниѣ. и раздѣли има имѣние.

ꙇ не по мъноѕѣхъ дьнехъ събъравъ вьсе мьнии сн҃ъ отиде на странѫ далече. и тоу расточи имѣние свое живꙑ блѫдъно.

иждивъшю же емоу вьсѣ. бꙑстъ гладъ крѣпокъ на странѣ тои. и тъ начѧтъ лишити сѧ.

и шедъ прилѣпи сѧ единомъ отъ жителъ тоѩ странꙑ. и посъла и на села своѣ пастъ свинии.

і желааше насꙑтити чрѣво свое отъ рожецъ ѩже ѣдѣахѫ свиниѩ. и никтоже не даѣше емоу.

вь себѣ же пришедъ рече. колико наимъникъ отъца моего. избꙑваѭтъ хлѣби. азъ же гладомь гꙑблѭ.

въставъ идѫ къ от҃цю моемоу. ꙇ рекѫ емоу отъче съгрѣшихъ на небо и прѣдъ тобоѭ.

юже нѣсмъ достоинъ нарещи сѧ сн҃ъ твои. сътвори мѧ ѣко единого отъ наимъникъ твоихъ.

ꙇ҅ въставъ иде къ !отчю своемоу. еще же емоу далече сѫштю. оузьрѣ и отецъ его. и милъ емоу бꙑстъ. ꙇ текъ нападе на вꙑѭ его и облобꙑза и.

речѧ же емоу сн҃ъ !отче. съгрѣшихъ на небо и прѣдъ тобоѭ. юже нѣсмъ достоинъ нарешти сѧ сн҃ъ твои.

рече же от҃цъ къ рабомъ своимъ. ꙇзнесѣте одеждѫ пръвѫѭ ꙇ облѣцѣте и. ꙇ дадите пръстень на рѫкѫ его. ꙇ сапогꙑ на ноѕѣ.

ꙇ҅ приведъше телецъ оупитѣнꙑ заколите. и ѣдъше да веселимъ сѧ.

ѣко сн҃ъ мои сь мрътвъ бѣ и оживе. ꙇзгꙑблъ бѣ и обрѣте сѧ. ꙇ начѧсѧ веселити сѧ.

бѣ же сн҃ъ его старѣи на селѣ. ꙇ ѣко грѧдꙑ приближи сѧ къ домоу. слꙑша пѣниѣ и ликꙑ.

ꙇ призъвавъ единого отъ рабъ. въпрашааше что оубо си сѫтъ.

онъ же рече емоу ѣко братръ твои приде. ꙇ закла от҃цъ твои телецъ оупитѣнꙑ ѣко съдрава и приѩтъ.

разгнѣва же сѧ и не хотѣаше вънити. от҃цъ же его ишедъ молѣаше и.

онъ же отъвѣщавъ реце !отъцю своемоу. се толико лѣтъ работаѭ тебѣ. ꙇ николиже заповѣди твоеѩ не прѣстѫпихъ. ꙇ мьнѣ николиже не далъ еси козьлѧте. да съ дроугꙑ моими възвеселилъ сѧ бимь.

егда же сн҃ъ твои сь. ꙇзѣдꙑ твое имѣние съ любодѣицами приде. закла емоу телецъ питомꙑ.

онъ же рече емоу. чѧдо тꙑ вьсегда съ мьноѭ еси. ꙇ вьсѣ моѣ твоѣ сѫтъ.

вьзвеселити же сѧ и въздрадовати подобааше. ѣко братръ твои сь мрътвь бѣ и оживе. ꙇзгꙑбль бѣ и обрѣте сѧ. :: к!ц ::