Въ то врѣмѧ приде ис҃. въ сѫботѫ. сквозѣ сѣаниѣ. оученици же его възлакашѧ. ꙇ҅ начѧшѧ въстръгати класꙑ ꙇ҅ ѣсти.

фарисѣꙇ҅ же видѣвъше рѣшѧ емоу. се оученици твои творѧтъ. егоже не достоꙇ҅тъ творити въ сѫботꙑ.

онъ же рече ꙇ҅мъ. нѣсте ли чьли. чьто твори да҃дъ. егда възлака самъ. ꙇ҅ сѫштеи съ н̑имь.

како вьниде въ храмъ бж҃іи. ꙇ҅ хлѣбꙑ прѣдъложениѣ сънѣстъ. ꙇ҅хъже не достоꙇно емоу бѣ ѣсти. ни сѫштіимъ съ н̑имь. тъкмо ꙇ҅ереомъ единѣмъ.

Ли нѣсте чьли въ законѣ. ѣко въ сѫботꙑ. ꙇ҅ереи въ цркъве. сѫботѫ скврънѧтъ. ꙇ҅ не повиньни сѫтъ.

гл̑ѭ вамъ. ѣко цркъве ꙇ҅ бол̑иі естъ сьде.

аште ли бисте вѣдѣли. чьто естъ. милости хоштѫ. а не жрътвѣ. николиже оубо бисте осѫдили неповинъ[нъ]ꙇхъ.

г҃ь бо естъ сѫботѣ сн҃ъ чс҃кꙑ.

Ꙇ прѣходѧ отътѫдѣ ис҃. приде на сънъмиште ꙇ҅хъ.

ꙇ҅ се чк҃ъ бѣ тоу рѫкѫ ꙇ҅мꙑ соухѫ. ꙇ҅ въпросишѧ и гл̑ѭште. аште достоꙇтъ въ сѫботѫ цѣлити. да на н̑ь възглагол̑ѭтъ.

онъ же рече ꙇмъ. къто естъ отъ васъ чк҃ъ ꙇ҅же ꙇ҅матъ овьчѧ едино. ꙇ҅ аште въпадетъ сѧ въ сѫботѫ въ ѣмѫ. не ꙇ҅зъметъ ли его.

кольми оубо лоучиі естъ чк҃ъ овьчѧте. тѣмже достоꙇ҅тъ въ сѫботѫ добро творити.

тъгда гл҃а чк҃оу. простьри рѫкѫ твоѭ. ꙇ҅ простьрѣтъ рѫкѫ ꙇ҅ оутвръди сѧ емоу. ꙇ҅ бꙑстъ цѣла ѣко ꙇ҅ дроугаѣ.

Фарисѣꙇ же ꙇ҅шьдъше. съвѣтъ створишѧ на н̑ь. како и погоубѧтъ.

ꙇс҃ же разоумѣвъ отиде отътѫдѣ. ꙇ҅ по н̑емь ꙇ҅дошѧ народи мноѕи. ꙇ҅ ицѣли ѩ всѧ.

ꙇ҅ запрѣти ꙇ҅мъ. да не авѣ его сътворѧтъ.

да събѫдетъ сѧ пророкомь ꙇ҅саꙇемь гл̑ѭштемь.

се отрокъ мои егоже ꙇ҅зволихъ. възл̑юбл̑енꙑ мои. на н̑ьже благоꙇ҅зволи дш҃а моѣ. положѫ дх҃ъ мои на н̑емь. ꙇ҅ сѫдъ ѩзꙑкомъ вьзвѣститъ.

не прѣречетъ ни възъпиетъ. не оуслꙑшитъ никⸯтоже. на распѫтиꙇхъ гласа его.

трьсти съкроушенꙑ не приломитъ. ꙇ҅ пръта не вънемъша сѧ не оугаситъ. донⸯдеже възведетъ на побѣдѫ сѫдъ.

ꙇ҅ на ꙇ҅мѧ его ѩзꙑци оупъваѭтъ.

Тогда привѣсѧ емоу бѣсъноуѭшть сѧ слѣпъ ꙇ҅ нѣмъ. ꙇ ицѣли і. ѣко слѣпъ ꙇ҅ глоухъ ꙇ҅ гл҃аше ꙇ҅ глѧдааше.

ꙇ҅ дивл̑ѣахѫ сѧ вси народи. гл̑ѭште. еда сь естъ сн҃ъ !давъ.

Фарисѣи же слꙑшавъше рѣшѧ. сь не ꙇ҅згонитъ бѣсъ. тъкмо о вельзѣволѣ кънѧзи бѣсъ.

вѣдꙑ же ис҃. мꙑсли ꙇмъ ꙇ҅ рече ꙇ҅мъ. всѣко цр҃ство раздѣл̑ь сѧ на сѧ. запоустѣетъ. ꙇ҅ вьсѣкъ градъ. ли домъ. раздѣл̑ь сѧ на сѧ не станетъ.

ꙇ҅ аште сотона сотонѫ ꙇ҅згонитъ. на сѧ раздѣлилъ сѧ естъ. како оубо цр҃со его.

ꙇ҅ аште азъ. о вельзѣволѣ ꙇ҅згон̑ѭ бѣсꙑ. сн҃ове вашѧ о комь ꙇзгонѧтъ. сего рити вамъ бѫдѫтъ сѫдиѩ.

аште ли о дс҃ѣ бж҃іи. азъ ꙇ҅згон̑ѭ бѣсꙑ. оубо пости же на васъ цр҃сие бж҃ие.

ли како можетъ кто. вьнити въ домъ крѣпъкааго. ꙇ҅ съсѫдꙑ его расхꙑтити. аште не пръвѣе съвѧжетъ крѣпъкааго. ꙇ҅ тъгда домъ его расхꙑтити.

ꙇже нѣстъ съ мноѭ на мѧ естъ. ꙇ҅ иже не събираетъ съ мноѭ растачаетъ.

Сего ради гл̑ѭ вамъ. всѣкъ грѣхъ ꙇ҅ власвимиѣ. отъпоуститъ сѧ чк҃омъ. а ѣже на дх҃ъ власвимиѣ. не отъпоуститъ сѧ чк҃омъ.

ꙇ҅ иже колижьдо речетъ слово на сн҃ъ чс҃къ. отъпоуститъ сѧ емоу. а ꙇ҅же речетъ на дх҃ъ ст҃ъꙇ. не отъпоуститъ сѧ емоу. ни вь сь вѣкъ. ни въ грѧдѫштиі.

Ли сътворите дрѣво добро. ꙇ҅ плодъ его добръ. ли сътворите дрѣво зъло. ꙇ҅ плодь его зълъ. отъ плода бо дрѣво познано бѫдетъ.

ꙇ҅штѧдиѣ ехиднова. како можете добро творити зьли сѫште. отъ ꙇзбꙑтъка бо сръдьцю оуста гл̑ѭтъ.

Добръꙇ чк҃ъ отъ добрааго съкровишта. ꙇ҅зноситъ добраа. ꙇ҅ зълъꙇ чк҃ъ отъ зълааго съкровишта ꙇ҅зноситъ зълаѣ.

гл҃ѭ же вамъ. ѣко всѣко слово праздьно. еже аште. рекѫтъ чц҃и. въздадѧтъ о н̑емь. слово. вь дьнь сѫдънъꙇ.

отъ словесъ бо сво̑ꙇхъ оправьдиши сѧ. ꙇ҅ словесꙑ своꙇ҅ми осѫдиши сѧ. !ко!ц.

Тъгда отъвѣшташѧ етериі. отъ кънижьникъ ꙇ҅ фарисѣи гл̑ѭште. оучител̑ю хоштемъ отъ тебе знамение видѣти.

Ѡнъ же отъвѣштавъ рече ꙇ҅мъ. родъ лѫкавъ. ꙇ҅ л̑юбодѣи. знамениѣ ꙇ҅штетъ. ꙇ҅ знамение не дастъ сѧ емоу. тъкмо знамение ꙇ҅онꙑ пророка.

ѣко бо бѣ ꙇ҅она вь чрѣвѣ к̑итовѣ. три дни. три же ношти. тако бѫдетъ сн҃ъ чс҃къꙇ въ !срдци земл̑ѧ. три дни ꙇ҅ три ношти.

мѫжи невьђитьсці. въстанѫтъ на сѫдъ. съ родомь симь ꙇ҅ осѫдѧтъ ꙇ. ѣко покаашѧ сѧ пропов̆ѣдиѭ ꙇ҅ониноѭ. ꙇ҅ се бол̑е ꙇ҅онꙑ сьде.

!црица южьскаа въстанетъ на сѫдъ съ родомь симь. ꙇ҅ осѫдѧтъ ꙇ. ѣко приде отъ конць земл̑ѧ. слꙑшатъ прѣмѫдрости соломон̑ѧ. ꙇ҅ се бол̑е соломона сьде.

Егда же нечистъꙇ дх҃ъ ꙇ҅зидетъ отъ чк҃а. прѣходитъ сквозѣ бездънаѣ мѣста. ꙇ҅штѧ покоѣ ꙇ҅ не обрѣтаетъ.

тъгда речетъ. възвраштѫ сѧ въ храмъ мои. отьноудоуже ꙇзидъ. ꙇ҅ пришьдъ обрѧштетъ праздьнъ. пометенъ ꙇ҅ оукрашенъ.

тъгда ꙇ҅детъ. ꙇ҅ поꙇ҅метъ съ собоѭ. !ж. ꙇ҅нѣхъ дх҃ъ л̑юштьшь себе. ꙇ҅ въшедъше живѫтъ. ꙇ҅ бѫдѫтъ послѣдьн̑ѣѣ чк҃а того. горьша пръвъꙇхъ. тако бѫдетъ ꙇ҅ родоу семоу лѫкавъноуемоу.

Еште емоу гл̑ѭштю къ народомъ. се мати ꙇ҅ братриѣ его стоѣхѫ вьнѣ. ꙇ҅скѫште гл҃ати емоу.

рече же етеръ къ н̑емоу. мт҃и твоѣ ꙇ҅ братриѣ твоѣ. вьнѣ стоѩтъ хотѧште гл҃ати къ тебѣ.

онъ же отъвѣштавъ рече къ гл̑ѭштоумоу. къто естъ мати моѣ. ꙇ҅ къто сѫтъ братриѣ моѣ.

ꙇ҅ простьръ рѫкѫ своѭ на оученикꙑ своѩ рече. се мати моѣ ꙇ҅ братриѣ моѣ.

ꙇ҅же бо аште творитъ вол̑ѭ оц҃а моего ꙇ҅же естъ на нб҃схъ. тъ братъ мои. ꙇ҅ сестра. ꙇ҅ мт҃и естъ.