Тъгда пристѫпишѧ къ ис҃ви иже бѣахѫ въ !имѣ. кънижъници и фарисѣи гл҃ѭште.

по чъто оученици твои прѣстѫпаѭтъ прѣдааниѣ старецъ. не омꙑваѭтъ бо рѫкъ своихъ егда хлѣбъ ѣдѧтъ.

онъ же отъвѣштавъ рече имъ. по чъто вꙑ прѣстѫпаете заповѣдь бж҃иѭ. за прѣдание ваше.

б҃ъ бо заповѣда гл҃ѧ. чьти от҃ца и матерь. ꙇ иже зълословитъ от҃ца ли матерь. съмрътьѭ оумьретъ.

вꙑ же гл҃те. ꙇже колижъдо речетъ от҃цю ли матери даръ. ꙇже колижъдо отъ мене польѕевалъ сѧ еси. ꙇ҅же не почьтетъ от҃ца ли матере сво ѩ҅.

ꙇ разористе законъ бж҃ и҅. за прѣдание ваше

лицемѣри. добрѣ пророчъствова о васъ исаиѣ гл҃ѧ.

приближаѭтъ сѧ мьнѣ лѭдъе си оустꙑ своими. и оустънами чьтѫтъ мѧ. а срд҃це ихъ далече отъстоитъ от мене.

въ соуе же чътѫтъ мѧ. оучѧще оучениѣ заповѣдеи члв҃чскъ.

ꙇ призъвавъ народꙑ рече имъ. слꙑшите и разоумѣите.

не въходѧщее въ оуста скврънитъ члв҃ка. нъ исходѧщее из оустъ то скврънитъ члв҃ка.

Тъгда пристѫпьше оученици его рѣшѧ емоу. вѣси ли ѣко фарисѣи слъшавъшеи слово съблазнишѧ сѧ.

онъ же отъвѣщавъ рече. вьсѣкъ садъ егоже не сади от҃цъ мои неб҃скꙑ. ꙇскоренитъ сѧ.

Останѣте ихъ. вожди сѫтъ слѣпи слѣпьцемъ. слѣпецъ же слѣпъца аште водитъ. оба вь ѣмѫ въпадете сѧ.

отъвѣщавъ же петръ рече емоу. съкажи намъ притъчѫ сиѭ.

ꙇс҃ же рече емоу. единаче ли и вꙑ бездразоума есте.

не ю ли разоумѣваате. ѣко вьсѣко еже въходитъ въ оуста. въ чрѣво въмѣщаатъ сѧ. ꙇ афедрономъ исходитъ.

а исходѧщаа из оустъ. отъ срд҃ца исходѧтъ. ꙇ та скврънѧтъ члв҃ка.

отъ срд҃ца бо исходѧтъ. помꙑшлениѣ зъла оубииства прѣлюбодѣаниѣ. любодѣаниѣ. татьбꙑ лъжесъвѣдѣниѣ. власфимиѣ.

си сѫтъ скврнѧштаа чл҃ка. а еже не оумъвенами рѫками ѣсти. не скврънитъ члв҃ка.

Ꙇ ишедъ отъ тоудѣ ис҃. отиде въ странѫ тоурьскѫ и сѵдонъскѫ.

ꙇ се жена хананеиска отъ прѣдѣлъ тѣхъ ишедъши. възъпи гл҃ѭшти. помилоуи мѧ г҃и сн҃оу дав҃двъ. дъшти моѣ зълѣ бѣсъноуетъ сѧ.

онъ же не отъвѣща еи словесе. Ꙇ пристѫпьше оученици его молѣхѫ и гл҃ѭще. отъпоусти ѭ ѣко въпиетъ въ слѣдъ насъ.

онъ же отъвѣщавъ рече. нѣсмъ посъланъ. тъкмо къ овъцамъ погꙑбъшимъ домоу из҃лвоу.

она же пришедъши поклони сѧ емоу гл҃шти. г҃и помоѕи ми.

онъ же отъвѣштавъ рече. нѣстъ добро отѧти хлѣба чѧдомъ и поврѣщи псомъ.

она же рече еи г҃и. ꙇбо и пси ѣдѧтъ отъ кроупицъ падаѭштихъ съ трапезꙑ господеи своихъ.

Тъгда отъвѣштавъ ис҃ рече еи. Jѡ жено вельѣ естъ вѣра тв ѣ҅. бѫди тебѣ ѣкоже хощеши. ꙇ исцѣлѣ дъщи еѩ во тъ часъ.

ꙇ пришедъ отъ тоудѣ ис҃. ꙇде при мори галилѣисцѣмъ. ꙇ въшедъ на горѫ сѣде тоу.

ꙇ пристѫпишѧ къ немоу народи мъ[но]зи. ꙇмѫще съ собоѭ хромꙑ. нѣмꙑ и слѣпꙑ и бѣсънꙑ. ꙇ инꙑ мъногꙑ. ꙇ привръгѫ ѩ къ ногама ис҃вама. и исцѣли ѩ.

ѣко народоу дивити сѧ. видѧще нѣмꙑ гл҃ѭштѧ. бѣдънꙑѩ съдравꙑ. ꙇ хромꙑѩ ходѧштѧ. слѣпꙑѩ видѧштѧ. ꙇ славлѣхѫ б҃а !издрлва. к!ц ::

! ꙇ҅с же призъвавъ оученикꙑ своѩ рече имъ. милосрдоуѭ о народѣ. ѣко юже три дьни присѣдѧтъ мьнѣ. ꙇ не имѫтъ чесо ѣсти. и отъпоустити ихъ не ѣдьшъ не хоштѫ. да не како ослабѣѭтъ на пѫти.

ꙇ гл҃шѧ емоу оученици. отъ кѫдѣ вьзьмемъ на поустѣ мѣстѣ хлѣбꙑ. насꙑтити толико народа.

ꙇ гл҃а имъ ис҃. колико хлѣбъ и҅мате. они же рѣшѧ .!ж. и мало рꙑбицъ.

ꙇ повелѣ народоу възлешти на земли.

ꙇ приемъ !ж хлѣбъ. ꙇ рꙑбꙑ. хвалѫ въздавъ. прѣломи и дастъ оученикомъ своимъ. оученици же народомъ.

ꙇ ѣшѧ вьси и насꙑтишѧ сѧ. и вьзѧсѧ. ꙇзбꙑтъкꙑ оукроухъ. седмь кошъницъ исплънь.

ꙇ ѣдъшихъ бѣшѧ четꙑри тꙑсѫштѧ мѫжъ. развѣ женъ и дѣтеи.

ꙇ отъпоушть народъ вьлѣзе въ корабь. и пришедъ въ прѣдѣлꙑ магдаланьскꙑ :: к!ц