Въ единѫ же соботъ. мариѣ магдалини приде за оутра. еште сѫшти тъмѣ на гробъ. ꙇ видѣ камень вьзѧтъ отъ гроба.

тече же и приде къ симоноу петроу. ꙇ къ дроугоумоу оученикоу. егоже люблѣаше ис҃ъ. ꙇ гл҃а има възѧсѧ г҃а отъ гроба. ꙇ не вѣмь къде положишѧ и.

ꙇзиде же петръ и дроугꙑ оученикъ. ꙇ идѣашете къ гробоу.

течаашете же оба въ коупѣ. ꙇ дроугꙑ оученикъ тече скорѣе петра. ꙇ приде прѣжде къ гробоу.

ꙇ приникъ видѣ ризꙑ лежѧштѧ. обаче не вьниде ::

Приде же и симонь петръ въ слѣдъ его. ꙇ вьниде прѣжде въ гробъ. ꙇ видѣ ризꙑ лежѧштѧ.

ꙇ ѵ҅дарь иже бѣ на главѣ его. не съ ризами лежѧшть. нъ особь съвитъ на единомь мѣстѣ.

тъгда же вьниде. ꙇ дроугꙑ оученикъ пришедꙑ прѣжде къ гробоу. ꙇ видѣ и вѣрова.

не оу бо вѣдѣахѫ кънигъ. ѣко подобаатъ емоу отъ мрътвꙑхъ въскръснѫти.

ꙇдете же пакꙑ къ себѣ оученика ::

Мариѣ же стоѣше оу гроба вьнѣ плачѫшти сѧ. ѣко же плакааше сѧ. приниче въ гробъ.

ꙇ видѣ дъва ан!ђла въ бѣлахъ сѣдѧшта. единого оу главꙑ. ꙇ единого оу ногоу. ꙇдеже бѣ лежало тѣло ис҃во.

ꙇ гл҃асте е҅҅и она. жено что плачеши сѧ. гл҃а има ѣко вьзѧсѧ г҃а моего. ꙇ не вѣмь кьде положишѧ и.

се рекъши обрати сѧ вьспѧть. ꙇ видѣ ис҃а стоѩшта. ꙇ не вѣдѣаше ѣко ис҃ъ естъ.

гл҃а еи ис҃ъ жено что сѧ плачеши кого иштеши. она же мьнѧшти ѣко врътоградарь естъ. рече емоу г҃и .аште тꙑ еси възѧлъ. повѣждь мьнѣ къде и еси положилъ. ꙇ азъ ꙇ вьзъмѫ.

гл҃а еи ис҃ь марие. обраштьши же сѧ она гл҃а емоу. евреискꙑ раввоуни. еже наречетъ сѧ оучителю.

гл҃а еи ꙇс҃ъ. не прикасаи сѧ мьнѣ. не оу бо вьзидъ къ от҃цю моемоу. ꙇди же къ братри моеи ꙇ рьци имъ. въсхождѫ къ от҃цю моемꙑ и оц҃ю вашемоу. ꙇ б҃оу моемоу и б҃оу вашемоу.

приде мариѣ магдалини вьзвѣштаѭшти оученикомъ ѣко видѣ г҃а. ꙇ си рече еи :: к!ц ::

Сѫшти же поздѣ вь тъ день. вь единѫ соботъ. ꙇ двьремъ затвореномъ. ꙇдеже бѣахѫ оученици его събърани. за страхъ июдеискъ. приде ис҃ъ. ꙇ ста по срѣдѣ и гл҃а имъ миръ вамъ.

ꙇ се рекъ показа имъ рѫцѣ и ноѕѣ и ребра своѣ. Въздрадовашѧ же сѧ оученици видѣвъше г҃а.

Рече имъ ис҃. пакꙑ. миръ вамъ. ѣкоже посъла мѧ отъцъ и азъ сълѫ вꙑ.

ꙇ҅ се рекъ доуноу и гл҃а имъ. приимѣте дх҃а ст҃а.

ꙇмъже отъпоустите грѣхꙑ. отъпоустѧтъ сѧ имъ. {и имже дрьжите дрьжетсе имь .} сѧ имъ ::

Тома же единъ отъ обою на десѧте нарицаемꙑ близнецъ. не бѣ тоу съ ними егда приде ис҃.

гл҃аахѫ же емоу дроуѕии оученици видѣхомъ г҃а. онъ же рече имъ. аште не виждѫ на рѫкоу его ѣзвꙑ гвоздеин ѩ҅. ꙇ въложѫ рѫкꙑ моеѩ въ ребра его. ни вълож[ѫ] пръста моего въ ѣзвѫ гвоздиинѫѭ. не имѫ вѣрꙑ ::

ꙇ҅ по осми денъ пакꙑ б а҅хѫ вънѫтрь оученици его. ꙇ тома съ ними. Приде ис҃ двьремь затворенамъ. ꙇ ста по срѣдѣ и рече миръ вамъ.

По томь гл҃а томѣ. принеси пръста твое{е}го сѣмо. ꙇ визжь рѫцѣ мои. ꙇ҅ принеси рѫкѫ твоѭ. ꙇ въложи въ ребра моѣ. ꙇ не бѫди невѣренъ нъ вѣренъ.

ꙇ отъвѣшта тома и рече емоу. !гь мои б҃ъ мои.

гл҃а емоу ис҃ъ ѣко видѣвъ мѧ вѣрова. блажени не видѣвъ. шеи ꙇ вѣровавъшеи.

мънога же ина знамениѣ сътвори ис҃ прѣдъ оученикꙑ своими. ѣже не сѫтъ писана въ кънигахъ сихъ.

си же писана бꙑшѧ. да вѣрѫ имете ѣко ис҃ естъ !хъ сн҃ъ бж҃іи. ꙇ да вѣрѫѭште живота вѣчънааго имате въ імѧ его :: к!ц ::