азъ есмь лоза ꙇ҅стинънаѣ. ꙇ҅ оц҃ь моі дѣлател̑ь естъ.

вьсѣкѫ разгѫ о мьнѣ не творѧштѫ плода. ꙇ҅зъметъ ѭ ꙇ҅ вьсѣкѫ творѧштѫ плодъ отрѣбитъ ѭ. да плодъ бол.. сътворитъ.

юже вꙑ чист[и] есте. за слово еже гл҃ахъ вамъ.

бѫдѣте въ мьнѣ. ꙇ҅ азъ въ васъ. ѣко бо розга не можетъ плода творити о себѣ. аште не бѫдетъ на лозѣ. тако ни вꙑ. аште в[ъ] мьнѣ не прѣбѫдете.

азъ [е]смь лоза. вꙑ раждіе. ꙇ҅[же] бѫдетъ въ мⸯнѣ. ꙇ҅ азъ вь н̑[емь] сътворитъ плодъ мног[ъ]. ѣко без мене не можетъ творити ничесоже.

аште к[то] въ мнѣ не прѣбѫдетъ. ꙇ҅звръжетъ сѧ вънъ. ѣкоже розга. ꙇ҅ исъшетъ. ꙇ҅ събираѭтъ ѭ. ꙇ҅ въ огн̑ь вълагаѭтъ.

Аште прѣбѫдете въ мьнѣ. ꙇ҅ гл҃и моі въ васъ прѣбѫдѫтъ. емоуже колиждо хоштете. просите ꙇ҅ бѫдетъ вамъ.

ѡ семь бо прослави сѧ оц҃ь моі. да плодъ многъ сътворите. ꙇ҅ бѫдете моі оученици.

ѣкоже вьзл̑юби мѧ оц҃ь. ꙇ҅ азъ възлюбихъ вꙑ. бѫдѣте въ л̑юбъви моеі.

аште заповѣди моѩ събл̑юдете. прѣбѫдете въ л̑юбъви моеі. ѣкоже азъ. заповѣди оц҃а моего събл̑юдохъ. ꙇ҅ прѣбꙑваѭ вь н̑его л̑юбъве.

се гл҃ахъ вамъ. да радость моѣ въ васъ бѫдетъ. ꙇ҅ радость ваша ꙇсплънитъ сѧ.

си же естъ заповѣдь моѣ. да л̑юбите дроугъ дроуга. ѣкоже възл̑юбихъ вꙑ.

Большѧ сеѩ л̑юбъве не ꙇ҅матъ никтоже. да кⸯто дш҃ѫ своѭ положитъ за дроугꙑ своѩ.

Вꙑ дроузи м[оі] есте. аште творите елико азъ заповѣдаѭ вамъ.

юж[е] не гл҃ѭ вамъ робъ. рабъ бо н[е] вѣстъ чьто творитъ г҃ь его вꙑ же рѣхъ дроугꙑ. ѣко в[ь]сѣ ѣже слꙑшахъ отъ оц҃а моего. съказахъ вамъ.

н[е] вꙑ мене ꙇ҅збърасте. нъ азъ ꙇ҅збърахъ вꙑ. ꙇ҅ положихъ вꙑ. да вꙑ ꙇ҅дете. ꙇ҅ плодъ принесете. ꙇ҅ пл[о]дъ вашь прѣбѫдетъ. Да [е]гоже колиждо просите. отъ оц҃а въ ꙇмѧ мое даст[ъ] вамъ.

Си заповѣдаѭ [ва]мъ да л̑юбите дроугъ дроуга.

аште миръ васъ ненавидитъ. вѣдите ѣко мене прѣжде вьзненавидѣ.

аште отъ мира бꙑсте бꙑли. миръ оубо своѩ л̑юбилъ би. ѣко же отъ мира нѣсте. нъ азъ ꙇ҅збърахъ вꙑ отъ мира. сего ради ненавидитъ васъ миръ.

Помьните слово еже азъ рѣхъ вамъ. нѣстъ рабъ боли !гѣ своего. аште мене ꙇ҅згънашѧ. ꙇ҅ васъ ꙇ҅жденѫтъ. аште слово мое събл̑юдошѧ. ꙇ҅ ваше събл̑юдѫтъ.

нъ си вьсѣ творѧтъ вамъ за ꙇ҅мѧ мое. ѣко не вѣдѧтъ посълавъшаего мѧ.

Аште не бимь пришьлъ ꙇ҅ гл҃алъ ꙇ҅мъ. грѣха не бѫ ꙇ҅мѣли. нꙑн̑ѣ же винꙑ не ꙇ҅мѫтъ о грѣсѣ своемь.

ненавидѧи мене ꙇ҅ оц҃а моего ненавидитъ.

аште дѣла не бимь сътворилъ вь н̑ихъ. ꙇ҅хъже никътоже ꙇ҅нъ не сътвори. грѣха не бѫ ꙇ҅мѣли. нꙑн̑ѣ же ꙇ видѣшѧ. ꙇ҅ вьзненавидѣшѧ. ꙇ҅ мене ꙇ҅ оц҃а моего.

нъ да събѫдетъ сѧ слово. пⸯсаное въ законѣ ꙇ҅хъ. ѣко вьзненавидѣшѧ мѧ спꙑти.

Егда же придетъ параклитъ. егоже посъл̑ѭ вамъ отъ оц҃а дх҃ъ ꙇ҅стиньнꙑ. ꙇ҅же отъ оц҃а. ꙇ҅сходитъ. тъ съвѣдѣтел̑ьствоуетъ о мьнѣ.

ꙇ҅ [вꙑ] же съвѣдѣтельствоу[и]те ѣко ꙇ҅скони съ мноѭ есте.