ꙇ ишедъ ис҃. и !цркве ꙇдѣаше. ꙇ пристѫпишѧ къ немоу оученици его показати емоу зъданиѣ !црквънаѣ.

онъ же отъвѣштавъ рече имъ. не видите ли вьсѣхъ сихъ. аминь гл҃ѭ вамъ. не иматъ съде остати камень на камени. ꙇ҅же не разоритъ сѧ ::

Сѣдѧштю же емоу на горѣ елеооньсцѣ. пристѫпишѧ къ немоу оученици его единомоу гл҃ще. повѣждъ намъ когда си бѫдѫтъ. ꙇ что естъ знамение твоего пришествиѣ и коньчание вѣка.

ꙇ отъвѣштавъ ис҃ рече имъ. Блюдѣте сѧ никтоже васъ да не прѣльститъ.

мъноѕи бо придѫтъ въ імѧ мое гл҃ѭще. азъ есмъ !хъ. ꙇ҅ мъногꙑ прѣльстѧтъ.

оуслъшати же имате брани. ꙇ слꙑшаниѣ брании видите. не оужасаите сѧ. подобаатъ бо вьсѣмъ бꙑти. нъ не тогда естъ коньчина.

въстанетъ бо !ѩзкъ на !ѩзкъ. ꙇ҅ цс҃тво на цс҃рство. ꙇ бѫдѫтъ глади и пагоубꙑ. ꙇ трѫси помѣста.

вьсѣ же си начѧло болѣзнии.

Тъгда прѣдадѧтъ вꙑ въ скръбь. ꙇ оубьѭтъ вꙑ. ꙇ бѫдете ненавидими вьсѣми !ѩзкꙑ. ꙇмене моего ради.

ꙇ тъгда съблазнѧтъ сѧ. мь[но]ѕи. ꙇ дроугъ дроуга прѣдастъ ꙇ вьзненавидитъ дроугъ дроуга.

ꙇ мъноѕи лъжии !прци въстанѫтъ. ꙇ прѣльстѧтъ мъногꙑ.

ꙇ за оумъножение безакониѣ. ꙇсѧкнетъ любꙑ мъногꙑхъ.

прѣтръпѣвꙑ же до коньца тъ сп҃ст сѧ :: к!ц ::

ꙇ҅ проповѣстъ сѧ евн҃ђлие цс҃рствиѣ по вьсеи вьселенѣи. вь съвѣдѣтельство вьсѣмъ ѩзꙑкомъ. и тъгда придетъ коньчина ::

Егда же оузьрите мръзость запоустѣниѣ. реченѫѭ данииломъ !пркмь. стоѩштѫ на мѣстѣ. ꙇже чьтетъ да разоумѣваатъ.

Тъгда сѫштеи въ іюдеи да бѣгаѭтъ на горꙑ.

ꙇ иже на кровѣ да не сълазитъ вьзѧти еже естъ въ храмѣ его.

ꙇ иже на селѣ такожде да не възвратитъ сѧ вьспѧть. вьзѧтъ ризъ своихъ ::

Горе же непраздънꙑмъ и доѩштимъ въ тꙑ дьни ::

Молите же сѧ да не бѫдетъ бѣство ваше зимѣ ни въ соботѫ.

Бѫдетъ бо тогда скрьбь велиѣ. ѣкаже нѣстъ бꙑла отъ начѧла въсего мира до селѣ. ни иматъ бꙑти.

и аще не бишѧ прѣкратили сѧ дъне ти. не би оубо !съпслсѧ вьсѣка плъть. за избъранꙑѩ же прѣкратѧтъ сѧ дьне ти.

тъгда аште кто вамъ речетъ се съде !хъ ли сьде. не имѣте вѣрꙑ.

Въстанѫтъ бо лъжи хръсти и лъжи !прци. и дадѧтъ знамениѣ велиѣ и чюдеса. ѣко прѣльстити. аште естъ възможъно избъранꙑѩ.

се прѣжде рѣхъ вамъ.

аще же рекѫтъ вамъ. се въ поустꙑни естъ. не изидѣте. се въ съкровиштихъ не имѣте вѣрꙑ.

ѣкоже бо млъни исходитъ отъ въстокъ. ꙇ авлѣатъ сѧ до западъ. тако бѫдетъ и пришествие сн҃а члч҃ьскааго.

ꙇдеже бо аште бѫдетъ троупъ. тоу съберѫтъ сѧ орьли.

абие же по скръби дьнии тѣхъ. слъньце мръкнетъ. и лоуна не дастъ свѣта своего. ꙇ звѣздꙑ съпадѫтъ с нб҃се. ꙇ силꙑ небеск ѩ҅ двигнѫтъ сѧ.

ꙇ тъгда авитъ сѧ знамение сн҃а члв҃чъскааго на нб҃се. ꙇ тъгда въсплачѫтъ сѧ въсѣ колѣна землъск ѣ҅. ꙇ оузьрѧтъ сн҃а члв҃чскааго. грѧдѫ{дѫ}шта на облацѣхъ небесъскꙑхъ. съ силоѭ и славоѭ велиеѭ.

ꙇ посълетъ анђ҃лꙑ съ гласомъ велиемь трѫбънꙑмь. ꙇ съберетъ избъранꙑѩ его. отъ четꙑръ вѣтръ. отъ !кнцъ нб҃съ до конецъ ихъ ::

Отъ смоковъни[цѧ] же наоучите сѧ притъчи. егда [оу]же вѣѣ еѩ бѫдетъ [мла]да и листвье прозѧбне[тъ]. [вѣс]те ѣко близ[ъ] естъ жѧтва.

такожде и вꙑ. [егда] [оузь]рите вьсѣ си. вѣ[дите] [ѣко] [близъ] [ест]ъ при двьре[хъ].

[аминь] [гл҃ѭ] [ва]мъ ѣко не ми[мо] [иде]тъ ро[дось]. доньдеже вьсѣ [си] бѫдѫтъ.

!нбо и землѣ мимо идетъ. а словеса моѣ не мимо идѫтъ.

а о дьни томъ и о годинѣ тои никтоже не вѣстъ. ни анђ҃ли нб҃сции. тъкмо от҃цъ единъ.

ѣкоже бо во дьни ноевꙑ. тако бѫдетъ и въ дьни сн҃а члв҃чскааго.

ѣко бо бѣхѫ въ дьни прѣжде потопа. ѣдѫще и пьѭште. женѧще сѧ и посагаѭште. до негоже дьне вьниде ное вь ковьчегъ.

ꙇ не ощютишѧ доньдеже приде вода и вьзѧтъ вьсѧ. тако бѫдетъ и пришествие сн҃а члв҃чскааго.

тъгда дъва бѫдете на селѣ. единъ поемлѭтъ. а дроугꙑ оставлѣатъ сѧ.

дьвѣ мелѭщивъ жрънъвахъ. едина поемлетъ сѧ и едина оставлѣатъ сѧ.

бьдите оубо ѣко не вѣсте въ кѫѭ годинѫ !гь вашъ при{де}детъ.

се же вѣдите. ѣко аще би вѣдѣлъ гн҃ъ храма. въ кѫѭ стражѫ тать придетъ. бьдѣлъ оубо би. ꙇ не би оставилъ подърꙑти храма своего.

сего ради и вꙑ бѫдѣте готови. ѣко вь ньже не мъните часъ. сн !чскꙑ придетъ :: к!ц ::

Кто оубо естъ вѣрънꙑ рабъ и мѫдрꙑ. егоже постави г҃ъ надъ домомь своимъ. да дастъ имъ вь врѣмѧ пиштѫ ихъ.

блаженъ рабъ тъ. егоже пришедъ г!нъ свои обрѧштетъ тако творѧшта.

аминь гл҃ѭ вамъ. ѣко надъ вьсѣмь имѣниемъ поставитꙑ и҅.

аште ли речетъ зълꙑ рабъ въ !сръдци своемь. кьснитъ мои гн҃ъ прити.

ꙇ начьнетъ бити клеврѣтꙑ своѩ. ѣсти же и пити съ пиѣницами.

придетъ гн҃ъ раба того. вь день вь ньже не чаетъ. ꙇ въ часъ въ ньже не вѣстъ.

ꙇ протешетъ і полъма .ꙇ чѧсть его съ ѵ҅покритꙑ положитъ. тоу бѫдетъ плачь и ск[р]ьжетъ зѫбомъ ::