ꙇ҅с же иде въ горѫ елеонъскѫ.

Ютро же пакꙑ приде въ !црквъ. ꙇ вьси людье идѣахѫ кь немоу. ꙇ сѣдъ оучааше ѩ.

привѣсѧ же кънижьници и фарисеи. женѫ вь прѣлюбодѣании ѩтѫ. и поставьше ѭ по срѣдѣ.

гл҃ашѧ емоу. оучителю си жена ѩта естъ нꙑнѣ въ прѣлюбодѣании.

а въ законѣ намъ моси повелѣ. таковꙑѩ камениемь побивати. тꙑ же что гл҃еши.

се же рѣшѧ искоушаѭште и. да бѫ имѣли на нь что гл҃ати. ꙇс҃ъ же низъ поклонь сѧ пръстомь писааше на земи.

ѣко же прилежаахѫ въпрашаѭште и. въсклони сѧ и рече имъ. ꙇже васъ без грѣха естъ. прѣжде връѕи камень на нѭ.

и пакꙑ поклонь сѧ писааше на земи.

они же слꙑшавъше исхождаахѫ единъ по единомоу. начьнъше отъ старецъ до послѣдьнихъ. ꙇ оста ис҃ъ единъ и жена стоѩшти по срѣдѣ.

въсклонь же сѧ ис҃ъ рече еи. жено кьде сѫтъ иже на тѧ важдахѫ. никꙑи же ли тебе не осѫди.

она же рече никꙑиже г҃и. рече еи ис҃ ни азъ тебе осѫждаѭ. иди и отъ селѣ не съгрѣшаи к томоу. к!ц ::

Пакꙑ же имъ рече ис҃ъ гл҃ѧ. азъ есмъ свѣтъ мироу. ходѧи по мьнѣ. не иматъ ходити въ тъмѣ. нꙑ иматъ свѣта животънааго.

рѣшѧ же емоу фарисѣи. тꙑ о себѣ самъ съвѣдѣтельствоуеши. съвѣдѣтельство твое нѣстъ истинъно.

Ѡтъвѣшта ис҃ъ и рече имъ. аште азъ съвѣдѣтельствоуѭ о мьнѣ самомъ. съвѣдѣтельство мое истинъно естъ. ѣко вѣмь отъ кѫдоу придъ и камо грѧдѫ. вꙑ же не вѣсте отъ кѫдоу грѧдѫ и камо идѫ.

вꙑ по плъти сѫдите азъ не сѫждѫ никомоуже.

аште ли сѫждѫ азъ. сѫдъ мои истиненъ естъ. ѣко единъ {нѣ} нѣсмъ. нъ азъ и посълавꙑ мѧ от҃цъ.

ꙇ въ законѣ же вашемь писано естъ. ѣко дъвою члв҃коу съвѣдѣтельство истинъно естъ.

азъ есмъ съвѣдѣтельствоуѩ о мьнѣ самомь. ꙇ съвѣдѣтельствоуоутъ о мьнѣ посълавꙑи мѧ от҃цъ.

!Глаахѫ же емоу къде естъ отъцъ твои. Отъвѣшта ис҃ ни мене вѣсте ни отьца моего. аште мѧ бисте вѣдѣли. и от҃ца моего бисте вѣдѣли.

Сиѩ гл҃ꙑ гл҃а ис҃ въ газофилак и҅. оучѧ въ !цркве. ꙇ никтоже не ѩтъ его. ѣко не оу бѣ пришъла година его. :: к!ц ::

Рече же имъ пакꙑ ис҃. азъ идѫ и възиштете мене. и вь грѣсѣ вашемъ оумьрете. ѣможе азъ идѫ. вꙑ не можете прити.

гл҃аахѫ же июдеи. еда сѧ самъ оубиетъ. ѣко гл҃тъ. ѣможе азъ {пр}идѫ вꙑ не можете прити.

ꙇ гл҃ааше имъ. вꙑ отъ нижънихъ есте. азъ отъ вꙑшънихъ есмъ. вꙑ отъ сего мира есте. азъ нѣсмъ отъ сего мира.

рѣхъ оубо вамъ ѣко оумьрете въ грѣсѣхъ вашихъ. аште бо вѣрꙑ не емлете ѣко азъ есмъ. оумьрете въ грѣсѣхъ вашихъ.

гл҃аахѫ же емоу тꙑ кто еси. ꙇ рече имъ ис҃ начѧтокъ. ѣко и гл҃ѭ вамъ.

мъного имамъ о васъ гл҃ати и сѫдити. нъ посълавꙑ мѧ истиненъ естъ. ꙇ азъ ѣже слꙑшахъ отъ него си гл҃ѭ въ мирѣ.

ꙇ не разоумѣшѧ ѣ[ко] отъца имъ гл҃ааше.

рече же имъ ис҃. егда възнесете сн҃а члв҃чскааго. тъгда разоумѣате ѣко азъ есмъ. ꙇ о себѣ ничесоже не творѭ. нъ ѣкоже наоучи мѧ от҃цъ мои си творѭ.

ꙇ посълавꙑ мѧ съ мъноѭ естъ. не остави мене единого от҃цъ. ѣко азъ оугодъна творѭ емоу въсегда.

си гл҃ѭштю емоу мъноѕи вѣровашѧ въ него :: к!ц. за!ч ::

!Глааше же ис҃ къ вѣровавъшиимъ вь нь июдеомъ. аште вꙑ прѣбѫдете въ словеси моемъ. вꙑ истинѫ оученици мои бѫдете.

ꙇ разоумѣате истинѫ. ꙇ истина свободитъ вꙑ.

отъвѣшташѧ емоу июдеи. сѣмѧ аврамле есмъ. и никомоуже не работахомъ николиже. како тꙑ гл҃еши ѣко свободь бѫдете.

о҅тъвѣща имъ ис҃. аминь аминь гл҃ѭ вамъ. ѣко вьсѣкъ творѧи. грѣхъ рабъ естъ грѣхоу.

а рабъ не прѣбꙑваатъ въ домоу въ вѣкъ. сн҃ъ же прѣбꙑваатъ въ вѣкъ.

аште оубо сн҃ъ вꙑ свободитъ. вꙑ истинѫ свободь бѫде[те].

вѣмь ѣко сѣмѧ аврамле есте. нь иштете мене оубити. ѣко слово мое не вьмѣштаатъ сѧ въ васъ. ::

Азъ ѣже видѣхъ оу от҃ца моего гл҃ѭ. ꙇ вꙑ оубо ѣже видѣсте оу от҃ца вашего творите.

отъвѣщашѧ и рѣшѧ емоу от҃цъ нашъ авраамъ естъ. гл҃а имъ ис҃. аште чѧда авраамлѣ бꙑсте бꙑли. дѣла авраамлѣ творили бисте.

нꙑнѣ же иштете мене оубити. чл҃ка иже истинѫ вамъ гл҃хъ. ѭже слꙑшахъ отъ б҃а. сего авраамъ нѣстъ сътворилъ.

вꙑ творите дѣла от҃ца вашего :: Рѣшѧ же емоу мꙑ отъ любодѣаниѣ нѣсмъ рождени. единого от҃ца имамъ б҃а :: к!ц ::

Рече же имъ ис҃ :: Аще б҃ъ от҃цъ вашъ би бъилъ. любили мѧ бисте. азъ бо отъ б҃а изидъ и придъ. не о себѣ бо придъ нъ тъ мѧ посъла.

по чъто бесѣдꙑ моеѩ не разоумѣате. ѣко не можете слꙑшати словесе моего.

вꙑ отъ отъца диѣвола есте. и похоти от҃ца вашего хоштете творити. о҅нъ !чкооубиицъ бѣ искони. ꙇ вꙑ истинѣ не стоитъ. ѣко нѣстъ истинꙑ вь немь. егда гл҃етъ лъжѫ отъ своихъ гл҃етъ. ѣко льжь естъ и от҃цъ его.

азъ же зане истинѫ гл҃ѭ. не емлете вѣрꙑ мьнѣ.

къто отъ васъ обличаатъ мѧ о грѣсѣ. аште ли истинѫ гл҃ѭ. по чъто вꙑ не емлете вѣрꙑ мънѣ.

ꙇ҅же естъ отъ б҃а гл҃ъ бж҃іи послоушаатъ. сего вꙑ не послоушаате. ѣко нѣсте отъ б҃а.

отъвѣшташѧ июдеи и рѣшѧ емоу. не добрѣ ли гл҃емъ мꙑ. ѣко самарѣнинъ еси тꙑ и бѣсъ имаши.

отъвѣшта ис҃ азъ бѣса не имамъ. нъ чътѫ от҃ца моего. ꙇ вꙑ не чьтете мене.

азъ же не искѫ славꙑ моеѩ. естъ иштѧ и сѫдѧ ::

Амин амн гл҃ѭ вамъ. аште кто слово мое съблюдетъ. съмръти не иматъ видѣти въ вѣкъ.

рѣшѧ же емоу июдеи. нꙑнѣ разоумѣхомъ ѣко бѣсъ имаши. авраамъ оумърѣтъ и !прци. ꙇ тꙑ гл҃еши ѣко аште кто слово мое съблюдетъ. не иматъ въкоусити съмръти въ вѣкъ.

еда тꙑ болеи еси от҃ца нашего авраама. ꙇже оумьрѣтъ и !прци оумьрѣшѧ. кого сѧ самъ тꙑ твориши.

отъвѣшта ис҃. аште азъ славлѭ сѧ самъ. слава моѣ ничтоже естъ. естъ от҃цъ мои славѧи мѧ. егоже вꙑ гл҃ете ѣко б҃ъ нашъ естъ.

ꙇ не познасте его азъ же вѣмъ і. ꙇ аште рекѫ ѣко не вѣмь его. бѫдѫ подобенъ вамъ лъжь. нъ вѣмъ і и слово его съблюдаѭ.

авраамъ от҃цъ вашъ радъ би бꙑлъ. да би видѣлъ дьнь мои. ꙇ видѣ и въздрадова сѧ.

Рѣшѧ же июдеи къ немоу. пѧти десѧтъ лѣтъ не оу има[ш]и. ꙇ аврама ли еси видѣлъ.

рече имъ ис҃. аминь амн гл҃ѭ вамъ. прѣжде даже не бꙑстъ аврамъ азъ есмъ ::

Вьзѧсѧ же камение да връгѫтъ на нь. ꙇс҃ же съкрꙑ сѧ и изиде и !цркве. ꙇ прошедъ по срѣдѣ ихъ идѣаше и хождааше. :: к!ц ::