Прѣжде же праздьника пасцѣ. вѣдꙑ ис҃ ѣко приде емоу година. да прѣидетъ отъ мира сего къ от҃цю. вьзлюбь своѩ сѫщѧѩ во вьсемь мирѣ. до коньца вьзлюби ѩ ::

ꙇ вечери бꙑвъши. диѣволоу юже въложъшю въ срд҃це июдѣ. симоновоу искариотъскоумоу :: да и прѣдастъ.

вѣдꙑ ис҃ ѣко вьсѣ дастъ емоу от҃цъ въ рѫцѣ. ꙇ ѣко отъ б҃а изиде и къ б҃оу грѧдетъ.

въста съ вечерѧ и положи ризꙑ. ꙇ приемъ лент и҅ прѣпоѣса сѧ.

По томь же въли водѫ въ оумꙑвальницѫ. ꙇ начѧтъ оумꙑвати ноѕѣ оученикомъ. ꙇ отирати лентиемь. ꙇмъже бѣ прѣпоѣсанъ.

приде же къ симоноу петроу. ꙇ гл҃а емоу тъ. г҃и. тꙑ ли мои оумꙑеши ноѕѣ.

отъвѣшта ис҃ и рече емоу. еже азъ творѭ тꙑ не вѣси нꙑнѣ. разоумѣеши же по сихъ.

гл҃а емоу петръ не оумꙑеши ногоу моею вь вѣкъ. отъвѣшта емоу ис҃. аште не оумꙑѭ тебе. не имаши чѧсти съ мъноѭ.

гл҃а емоу симонъ петръ. г҃и не ноѕѣ мои тъкмо. нъ и рѫцѣ и главѫ.

гл҃а емоу ис҃ъ. ꙇзмъвенꙑ не трѣбоуоутъ ткмо ноѕѣ оумꙑти. естъ бо весь чистъ. ꙇ вꙑ чисти есте :: к!ц :: :: нъ не вьси.

вѣдѣаше бо прѣдаѭштааго и. сего ради рече ѣко не вьси есте чисти.

егда же оумꙑ ноѕѣ ихъ. приѩтъ ризꙑ своѩ и възлеже пакꙑ. ꙇ рече имъ. вѣсте ли что сътворихъ вамъ.

въ[і] гл҃аашете мѧ оучителѣ и г҃а. ꙇ добрѣ гл҃ете есмъ бо.

аште оубо азъ оумꙑхъ ваши ноѕѣ !гь и оучитель. ꙇ вꙑ длъжьни есте дроугъ дроугоу оумꙑвати ноѕѣ.

образъ бо дахъ вамъ. да ѣкоже азъ сътворихъ вамъ. ꙇ вꙑ творите.

аминь амин гл҃аглѭ вамъ. нѣстъ рабъ болеи г҃а своего. ни !аплъ болеи посълавъшааго и.

аще си вѣсте блажени есте аште творите ѣ.

не о вьсѣхъ васъ гл҃ѭ. азъ бо вѣмь ѩже избърахъ. нъ да кънигꙑ събѫдѫтъ сѧ. ѣдꙑ съ мъноѭ хлѣбъ въздвиже на мѧ прѣльщение свое.

отъ селѣ гл҃ѭ вамъ. прѣжде даже не бѫдетъ. да егда бѫдетъ вѣрѫ имете ѣко азъ есмъ.

амин аминь гл҃ѭ вамъ. приемлѧи аште кого посълѭ мене приемлетъ. а приемлѧи мене приемлетъ посълавъшааго и мѧ. ::

Си рекъ ис҃ възмѫти сѧ дх҃мъ. ꙇ съвѣдѣтельствова и рече. аминь амин гл҃ѭ вамъ. ѣко единъ отъ васъ прѣдастъ мѧ.

съзирахѫ же сѧ междю собоѭ оученици. не домꙑслѧште о комь гл҃етъ.

бѣ же единъ възлежѧ отъ оученикъ его на лонѣ ис҃вѣ. егоже люблѣаше ис҃.

поманѫ же семоу симонъ петръ въпросити кто оубо естъ о немьже гл҃етъ.

нападъ же тъ тако на пръси ис҃вꙑ гл҃а емоу г҃и кто естъ.

отъвѣшта ис҃. тъ естъ емоуже азъ омочъ хлѣбъ подамъ. ꙇ омочь хлѣбъ дастъ июдѣ симоню искариотъскоумоу.

и по хлѣбѣ тъгда въниде во нь сотона. гл҃а емоу ис҃ еже твориши сътвори скоро.

сего же никтоже не разоумѣ възлежѧштихъ. къ чесомоу рече емоу.

едини мьнѣахѫ понеже скриницѫ имѣаше июда. ѣко гл҃тъ емоу ис҃ъ. коупи егоже трѣбоуемъ на праздьникъ. ли ништимъ да нѣчъто дастъ.

приемъ же онъ хлѣбъ. ꙇзиде абие. бѣ же ноштъ

егда изиде. гл҃а же ис҃. Нꙑнѣ прослави сѧ сн҃ъ члв҃чскꙑ. и б҃ъ прослави сѧ о немь.

аште б҃ъ прослави сѧ о немь. ꙇ б҃ъ прославитꙑ и вь себѣ. ꙇ абие прославитъ і.

чѧдъца еще мало съ вами есмъ. възиштете мене. ꙇ ѣкоже рѣхъ июдеомъ. ѣко ѣможе азъ идѫ вꙑ не можете при[ти]. ꙇ вамъ гл҃ѭ нꙑнѣ.

заповѣдь повѣдаѭ вамъ. да любите дроугъ дроуга ѣкоже вьзлюбихъ вꙑ. да и вꙑ любите дроугъ дроуга.

о семь разоумѣѭтъ вьси. ѣко мои оученици есте. аще любьвь имате междю собоѭ.

!Гла емоу симонъ петръ. г҃и камо идеши. отъвѣшта ис҃ъ ѣможе азъ идѫ не можеши нꙑнѣ по мьнѣ ити. послѣдь же по мьнѣ идеши.

г҃и по чъто не могѫ нꙑнѣ по тебѣ ити. нꙑнѣ дш҃ѫ моѭ за тѧ положѫ.

отъвѣшта емоу ис҃ъ дш҃ѫ ли твоѭ за мѧ положиши. аминь амин гл҃ѭ тебѣ. не възгласитъ кокотъ доньдеже отъвръжеши сѧ мене три кратꙑ ::