Ꙇ҅с же прѣжде шести денъ пасхꙑ. приде вь витаниѭ. ꙇдеже бѣ лазаръ оумерои. егоже въскрѣси отъ мрътвꙑихъ.

сътворишѧ же [е]моу вечерѭ тоу. ꙇ маръта слоужааше. лазаръ же единъ бѣ отъ възлежѧштиихъ съ нимъ.

мариѣ же приемъши литрѫ хризмꙑ. нарда пистикиѩ мъногоцѣнънꙑ. помаза ноѕѣ ис҃вѣ. ꙇ отръ власꙑ своими ноѕѣ его. Храмина же исплъни сѧ отъ вонѧ хризмънꙑѩ ::

!Гла же единъ отъ о[у]ченикъ его. июда симонь и҅скариотъскꙑ. ꙇже и хотѣаше прѣдати.

чесо ради мѵро се не продано бꙑстъ. на !т пѣнѧѕъ. ꙇ дано нищиимъ.

се рече не ѣко о ништиихъ печааше сѧ. нъ ѣко тать бѣ. ꙇ скриницѫ имꙑ. ꙇ вьмѣтаема ношааше.

рече же ис҃ не дѣи ѩ въ день погребениѣ моего съблюде ѭ.

ништѧѩ бо съ собоѭ въсегда имате. а мене не въсегда имате.

разоумѣ же народъ мъногъ отъ июдеи. ѣко тоу естъ. ꙇ придѫ не ис҃а ради тъкъмо. нъ да и лазара видѧтъ. егоже въскрѣси отъ мрътвꙑхъ.

съвѣшташѧ же архиереи. до и лазара оубиѭтъ.

ѣко мъноѕи его ради идѣахѫ июдеи. ꙇ вѣровахѫ въ ис҃а.

въ оутрѣи же день народъ мъногъ. пришедꙑ въ праздьникъ. слꙑшавъше ѣко ис҃ грѧдетъ въ !имъ.

приѩсѧ вѣие отъ финикъ. ꙇ изидѫ противѫ емоу. ꙇ зъваахѫ гл҃ѭште. ѡ҅санⸯна !блгсвнъ грѧдѧи въ імѧ гн҃е. цс҃ръ !ꙇлвъ.

обрѣтъ же ис҃ осьлѧ вьсѣде на не. ѣкоже естъ писано.

не бои сѧ дъщи сионова. се цс҃рь твои грѧдетъ. сѣдѧ на жрѣбѧте осъли.

сихъ же не разоумѣшѧ оученици его прѣжде. нъ егда прослави сѧ ис҃. тъгда помѣнѫшѧ. ѣко си бѣшѧ о немь писана. ꙇ си сътворишѧ емоу.

Съвѣдѣтельствовааше же народъ иже бѣ съ нимь. егда лазара възъва отъ гроба. ꙇ вьскрѣси его отъ мрътвꙑхъ.

сего ради и противѫ емоу изиде народъ. ѣко слꙑшашѧ и сътворьшь се знамение :: к!ц.

Фарисеи же рѣшѧ къ себѣ. видите ѣко никакоже польѕа естъ. се весь миръ по немь идетъ ::

Бѣахѫ же е!ллини едини отъ въшедъшиихъ. да поклонѧтъ сѧ въ праздьникъ.

сии же пристѫпишѧ къ филипоу. ꙇже бѣ отъ видъ{в}саидꙑ галѣлѣиск ѩ҅. ꙇ молѣхѫ и гл҃ѭште. г҃и хоштемъ ис҃а видѣти.

Приде филипъ и҅ гл҃а аньдрѣови. ꙇ пакꙑ аньдрѣа и филипъ гласте ис҃ви.

ꙇс҃ же отъвѣшта има гл҃ѧ. Приде година да прославитъ сѧ сн҃ъ члв҃скꙑ.

амнь аминъ гл҃ѭ вамъ. аште зръно пшеничьно не оумьретъ падъ вь земи. то едино прѣбꙑваатъ. аште ли оумьретъ мъногъ плодъ сътворитъ.

любѧи дш҃ѫ своѭ погоубитъ ѭ. ꙇ ненавидѧи дш҃ѧ своеѩ. вь мирѣ семь. въ животѣ вѣчънѣемь съхранитъ ѭ.

аште кто мьнѣ слоужитъ. по мьнѣ да ходитъ. ꙇ идеже есмъ азъ тоу и слоуга мои бѫдетъ. ꙇ аште кто мьнѣ слоужитъ. почьтетъ і от҃цъ.

Нꙑнѣ дш҃а моѣ възмѫти сѧ. ꙇ что рекѫ. !отче сп҃си мѧ отъ годинꙑ сеѩ. нъ сего ради придъ на годинѫ сиѭ.

!отче прослави имѧ твое. приде же гласъ сн҃бсе. ꙇ прославихъ и пакꙑ прославлѭ.

народъ же стоѩи ꙇ слꙑшавъ. гл҃аахѫ громъ бꙑстъ. ꙇни гл҃аахѫ анђ҃лъ гл҃а емоу.

отъвѣшта ис҃ и҅ {ре}рече. не мене ради гласъ сь бꙑстъ нъ васъ ради.

нꙑнѣ сѫдъ естъ мироу семоу. Нꙑнѣ кънѧѕъ мира сего изгънанъ бѫдетъ вонъ.

ꙇ азъ аште вьзнесенъ бѫдѫ отъ землѧ. вьсѧ привлѣкѫ къ себѣ.

се же гл҃аше клеплѧ коеѭ съмрътиѭ хотѣаше оумьрѣти.

отъвѣшта емоу народъ. мꙑ слꙑшахомъ отъ закона. ѣко !хъ прѣбꙑваатъ въ вѣкъ. ꙇ како тꙑ гл҃еши вьзнести сѧ подобаатъ сн҃оу члв҃чскоумоу. кто сь естъ сн҃ъ члв҃чскъ.

рече же имъ ис҃. еште въ мало врѣмѧ свѣтъ въ васъ естъ. ходите доньдеже свѣтъ имате. да тъма васъ не иметъ. ꙇ ходѧи въ тъмѣ. не вѣстъ камо идетъ.

доньдеже свѣтъ имате. вѣроуите въ свѣта. да сн҃ве свѣтоу бѫдете :: к!ц :: Си гл҃а ис҃. ꙇ ошедъ съкрꙑ сѧ отъ нихъ.

толика же зна[ме]ниѣ сътворьшю емоу прѣдь ними. не вѣроваахѫ во нь.

да събѫдетъ сѧ слово исаиѩ !прка еже рече. г҃и кто вѣрѫ ѩ слоухоу нашемоу. ꙇ мꙑшъца гн҃ѣ комоу отъкрꙑ сѧ.

сего ради не можаахѫ вѣровати. ѣко пакꙑ рече исаиѣ.

ослѣпи очи ихъ. ꙇ окамѣнилъ естъ срд҃ца ихъ. да не видѧтъ очима. ни разоумѣѭтъ срд҃цемь. ꙇ обратѧтъ сѧ и исцѣлѭ ѩ.

си рече исаиѣ. егда видѣ славѫ его. ꙇ гл҃а о немь.

обаче оубо и отъ кьнѧзъ мъноѕи вѣровашѧ вь него. нъ фарисѣи ради не исповѣдаахѫ. да не и съньмиштъ изгънани бѫдѫтъ.

вьзлюбишѧ бо паче славѫ члч҃кѫ неже славѫ бж҃иѭ.

!Ꙇс же вьзъва и рече. вѣроуѩи вь мѧ. не вѣроуоутъ въ мѧ нъ въ посълавъшааго мѧ.

ꙇ видѧи мѧ видѣ посълавъшааго мѧ.

азъ свѣтъ вь миръ придъ. да вьсѣкъ вѣроуѩи вь мѧ вь тьмѣ не прѣбѫдетъ.

ꙇ аште кто оуслꙑшитъ гл҃ꙑ моѩ. ꙇ не съхранитъ ихъ. азъ не сѫждѫ емоу. не придъ бо да сѫждѭ мироу. нъ да сп҃сѫ миръ.

отъметаѩи сѧ мене и не приемлѧ гл҃ъ моихъ. ꙇматъ сѫдѧштааго емоу. слово еже гл҃ахъ то сѫдитъ емоу въ послѣдьнии дьнь.

ѣко азъ о себѣ не гл҃ахъ. нъ посълавꙑ мѧ отъцъ. тъ мьнѣ заповѣдь дастъ. что рекѫ и что !възглѭ.

и вѣмь ѣко заповѣдь его животъ вѣчънꙑи естъ. ѣже оубо азъ гл҃ѭ. ѣкоже рече мънѣ отъцъ тако гл҃ѭ :: ::