Не осѫждаите да не осѫждени бѫдете.

ꙇмъже бо сѫдомъ сѫдите сѫдѧтъ вамъ. ꙇ въ нѭже {мѣрѫ} мѣрѫ мѣрите вьзмѣритъ сѧ вамъ.

Что же видиши сѫчецъ въ оцѣ братра твоего. а бръвъна еже естъ въ оцѣ твоемь не чюеши. ли како речеши братроу твоемоу. остави и изъмѫ сѫчецъ из очесе твоего. ꙇ се бръвъно въ оцѣ твоемь.

лицемѣре. ꙇ҅зьми пръвѣе бръвъно из очесе твоего . ꙇ҅ тогда оузьриши изѧти сѫчецъ из очесе братра твоего.

Не дадите ст҃аго псомъ. ни помѣтаите бисьръ вашихъ прѣдъ свиньѣми. да не поперѫтъ ихъ ногами своими. ꙇ҅ вращьше сѧ растръгнѫтъ вꙑ. ::

Просите и дастъ сѧ вамъ. ꙇ҅щѣте и обрѧщете. тлъцѣте и отвръзетъ сѧ вамъ.

вьсѣкъ бо просѧи приемлетъ. ꙇ ищѧи обрѣтаатъ. ꙇ тлъкѫщюмоу отвръзаатъ сѧ ::

ли кто естъ отъ васъ члв҃къ. егоже аще проситъ сн҃ъ свои хлѣба. еда камень подастъ емоу

ли аще рꙑбꙑ проситъ. еда зм ѭ҅ подастъ емоу.

аще оубо вꙑ лѫкавьни сѫште. оумѣете дааниѣ блага даѣти чѧдомъ вашимъ. кольми паче от҃цъ вашъ иже естъ ннб҃сехъ. дастъ благаа просѧщиимъ его.

Вьсѣ оубо елико аще хощете да творѧтъ вамъ члв҃ци. тако и вꙑ творите имъ. се бо естъ законъ и пророци.

вьнидѣте ѫзъкꙑми вратꙑ. ѣко пространа врата и широкъ пѫть. въводѧи въ пагоубѫ. ꙇ мъноѕи сѫтъ въходѧщи имъ.

коль ѫзъка врата и тѣснъ пѫть въводѧи въ животъ. ꙇ мало ихъ естъ иже и обрѣтаѭтъ.

Вънемлѣте отъ лъжихъ пророкъ. ꙇже приходѧтъ къ вамъ. въ одеждахъ овьчахъ. вьнѫтрь же сѫтъ влъци хꙑштьници.

отъ плодъ ихъ познаите ѩ. еда обемлѭтъ отъ тръниѣ грознꙑ. ли отъ рѣпиѣ смокъви.

тако вьсѣко дрѣво добро. плодꙑ добрꙑ творитъ. а зъло дрѣво плодꙑ зълꙑ творитъ.

не можетъ дрѣво добро плодъ золъ творити. ни дрѣво зъло плодъ добръ творити.

вьсѣко дрѣво еже не творитъ плода{да} добра. посѣкаѭтъ и въ огнь вьмѣтаѭтъ.

тѣмь же оубо отъ {пло}плодъ ихъ познаете ѩ ::

Не вьсѣкъ гл҃ѧи мьнѣ. г҃и г҃и вьнидетъ въ цс҃рствие неб҃ское. нъ творѧи волѭ от҃ца моего иже естъ ннб҃хъ.

мъноѕи бо рекѫтъ мьнѣ вь тъ день. г҃и г҃и. не въ твое ли имѧ !прчствовахомъ. и твоимь именемь бѣсꙑ изгонихомъ. и твоимь именемь силꙑ мъногꙑ сътворихомъ.

и тогда исповѣмь имъ. ѣко николиже знахъ васъ. отидѣте отъ мене дѣлаѭщеи безаконие ::

Вьсѣкъ оубо изе слꙑшитъ словеса моѣ си и творитъ ѣ. оуподоблѭ и мѫжѭ мѫдроу. иже созъда храминѫ своѭ на камене.

ꙇ҅ съниде дождъ и придѫ рѣкꙑ. и вьзвѣашѧ в{р}ѣтри. ꙇ҅ нападѫ на хпаминѫ тѫ. и не паде сѧ основана бо бѣ на камене.

и вьсѣкъ слꙑшѧи словеса моѣ си и не творѧи ихъ. оуподобитъ сѧ мѫжѫ боуѭ. ꙇже созъда своѭ храминѫ на пѣсъцѣ.

ꙇ съниде дождъ и придѫ рѣкꙑ и вьзвѣашѧ вѣтри и опьрѣшѧ сѧ храминѣ тои. ꙇ паде сѧ. ꙇ бѣ разроушение еѩ велие ѕѣло.

ꙇ҅ бꙑ!с егда съконьча ис҃ъ вьсѣ словеса си. дивлѣхѫ сѧ народи о оучении его.

бѣ бо оучѧ ѣко власть имꙑ. ꙇ не ѣко кънижъници ихъ и фарисѣи.