егда съконьча вьсѧ гл҃ꙑ сиѩ. въ слоухꙑ людемь. въниде {въ}въ каперънаоумъ :: :: з!ч ::

Сътъникоу же етероу рабъ болѧ зълѣ оумирааше. ꙇже бѣ емоу чъстенъ.

слꙑшавъ же о ис҃ѣ. посъла къ немоу старъцѧ июдеискꙑ. молѧ и да пришедъ сп҃стъ раба его.

они же пришедъше къ ис҃ви. молѣахѫ и тъштъно гл҃ѭште ѣко достоинъ естъ. еже аште даси емоу.

любитъ бо !ѩзкъ нашъ. ꙇ съньмиште тъ съзъда намъ.

ис҃ъ же идѣаше съ ними. еште же емоу недалече сѫщоу отъ домоу. посъла къ немоу дроугꙑ сътьникъ гл҃ѧ емоу. г҃и не движи сѧ. нѣсмъ бо [до]стоинъ да подъ кровъ мои вънидеши.

тѣмь же ни себе достоина сътворихъ прити къ тебѣ. нъ ръци словомъ и исцѣлѣетъ отрокъ мои.

ꙇбо азъ члв҃къ есмъ подъ властелꙑ оучиненъ. ꙇмѣѩ подъ собоѭ воѩ. ꙇ гл҃ѭ семоу иди и идетъ. ꙇ дроугоумоу приди и придетъ. ꙇ рабоу моемоу сътвори се и сътворитъ.

слъшавъ же се ис҃ъ чюди сѧ емоу. ꙇ обраштъ сѧ послѣдоуѭштоумоу народоу рече. гл҃ѭ вамъ ни вꙑ из҃ли толикоѩ вѣрꙑ [не] обрѣтъ.

ꙇ възвраштъше сѧ въ домъ посълании. обрѣтѫ болѧштааго раба исцѣлѣвъша. :: к!ц ::

ꙇ бꙑстъ въ прочии. ꙇдѣаше ис҃ъ въ градъ нарицаемꙑи наинъ. ꙇ съ нимь идѣахѫ оученици его. ꙇ народъ мъногъ.

ѣко же приближи сѧ къ вратомъ града. ꙇ се изношаахѫ оумерошъ сн҃ъ иночѧдъ матери своеи. ꙇ та бѣ въдова. ꙇ народъ отъ града мъногъ бѣ съ неѭ.

ꙇ видѣвъ ѭ г҃ъ ! милосрдова ѭ. ꙇ рече еи не плачи сѧ.

ꙇ пристѫпь коснѫ въ одръ. носѧштеи же сташѧ. ꙇ рече юношѧ тебѣ гл҃ѭ въстани.

ꙇ сѣде мрътвꙑ и начѧтъ гл҃ати. ꙇ дастꙑ и матери его.

Приѩтъ же ст[р]ахъ вьсѧ. ꙇ славлѣахѫ б҃а гл҃ѫште. ѣко п!ркъ великъ въста въ насъ. ꙇ ѣко посѣти !гь б҃ъ людеи своихъ :: к!ц ::

ꙇ изиде слово се по вьсеи июдеи о немь. ꙇ по вьсеи странѣ.

ꙇ҅ вьзвѣстишѧ иоаноу оученици [его] о вьсѣхъ сихъ.

ꙇ призъвавъ дъва етера отъ оученикъ своихъ иоанъ. посълакъ ис҃ви гл҃ѧ. тꙑ ли еси грѧдꙑи : ли иного чаемъ.

пришьдъша же къ немоу мѫжа рѣсте. ꙇоанъ к[ръ]ститель посъла нꙑ къ тебѣ гл҃ѧ. тꙑ ли еси грѧдꙑи ли иного чаемъ.

въ тъ часъ исцѣли мъногꙑ отъ недѫгъ. ꙇ ранъ и дх҃ъ зълъ. ꙇ мъногомъ слѣпомъ дарова прозьрѣние.

ꙇ отъвѣштавъ ꙇс҃ъ рече има. шъдъша възвѣстита иоанови. ѣже видѣста и слꙑшаста. ѣко слѣпии прозираѭтъ. хромии ходѧтъ. прокажении очиштаѭтъ сѧ. глоусии слꙑшѧтъ мрътвии въстаѭтъ. ништии благовѣстоуѭтъ.

ꙇ блаже нъ естъ иже аште не съблазнитъ сѧ о мьнѣ.

ошедъшема же вѣстьникома иоанновома :: Начѧтъ гл҃ти къ народомъ о иоанѣ. чесо изидете въ поустꙑнѭ видѣтъ. трьсти ли вѣтромъ движемꙑ.

нъ чесо изидете видѣтъ. чл҃ка ли мѧкъками ризами одѣна. се иже въ одежди славьнѣ ꙇ пишти сѫште. вь цс҃рхъ сѫтъ.

нъ чесо изидете видѣтъ. !прк ли еи гл҃ѭ вамъ и лише !прка.

сь естъ о немьже писано естъ. се азъ посꙑлаѭ анђ҃лъ мои прѣдъ лицемъ твоимь. ꙇже оуготоваатъ пѫть твои прѣдъ тобоѭ.

гл҃ѭ же {ва}вамъ. болии рожденꙑхъ женами !пркъ. ꙇоана кръстителѣ никтоже нѣстъ. мьн ꙇ҅ же въ цс҃рстви божии болии его естъ ::

ꙇ҅ вьси людье слꙑшавъше и мꙑтаре оправъдишѧ б҃а кръштъше сѧ. кръштениемь иоановомъ.

фарисѣи же и законьници. съвѣтъ бж҃ии отъвръгѫ вь себѣ. не крьщьше сѧ отъ него.

Комоу оубо оуподоблѭ чл҃кꙑ рода сего. ꙇ комоу сѫтъ подобьни.

Подобьни сѫтъ отрочиштемъ сѣдѧштемь на тръжиштихъ. ꙇ приглашаѭштемъ дроугъ дроуга. ꙇ глаголѭштемъ. пискахомъ вамъ и не плѧсасте. рꙑдахомъ вамъ и не плакасте сѧ.

Приде бо иоанъ кръститель. ни хлѣба ѣдꙑ ни вина пиѩ. и гл҃те бѣсъ иматъ. ::

Приде сн҃ъ члв҃чскꙑ. ѣдꙑ и пиѩ и гл҃те. се члв҃къ ѣдъца и винопиица. дроугъ мъитаремъ и грѣшъникомъ.

ꙇ оправьди сѧ нрѣмѫдрость отъ чѧдъ своихъ. ::

Молѣаше же и единъ отъ фарисѣи да би ѣлъ съ нимъ. ꙇ въшедъ въ домь фарисѣовъ вьзлеже.

ꙇ се жена въ градѣ ѣже бѣ грѣшъница. ꙇ оувѣдѣвъши ѣко вьзлежитъ. въ храминѣ фарисѣовѣ. принесъши алавастръ мѵроу.

ꙇ ставъши зади при ногоу его. плачѫшти сѧ начѧтъ мочити ноѕѣ его слъзами. и власꙑ главꙑ своеѩ отирааше. ꙇ облобꙑзааше ноѕѣ его и мазааше мѵромь.

видѣвъ же фарисѣи възъвавꙑ его рече вь себѣ гл҃ѧ. съ аште би бꙑлъ !пркъ. вѣдѣлъ би оубо кто и какова жена прикасаатъ сѧ емь. ѣко грѣшъница естъ.

отъвѣщавъ же ис҃ъ рече къ немоу. симоне имамъ ти нѣчъто решти. онъ же отъвѣштавъ рече оучителю рьци.

дъва длъжьника бѣсте заимодавъцоу етероу. единъ бѣ длъженъ пѧтиѭ сотъ динарь. а дроугꙑ пѧтьѭ десѧтъ.

не имѫщема же има въздати обѣма има отъда. которꙑ оубо ею паче възлюбитꙑ и.

отъвѣштавъ же симонъ рече. непьштюѭ ѣко емоуже вѧште отъда. онъ жѧ рече емоу. правѣ сѫдилъ еси.

ꙇ обраштъ сѧ къ женѣ рече симоноу. видиши ли сиѭ женѫ. вънидъ въ домъ твои. водꙑ на ноѕѣ мои не дастъ. си же слъзами омочи нозѣ мои. ꙇ власꙑ своимі отьре.

лобъзаньѣ мьнѣ не дастъ. си же отънели вьнидъ. не прѣста облобꙑзаѭшти ногоу моею.

олѣемь главꙑ моеѩ не помаза. си же нозѣ мои мироѭ помаза.

егоже ради гл҃ѭ ти. отъпоуштаѭтъ сѧ еи грѣси мьнози. ѣко вьзлюби мъного. а емоуже мьне отъда сѧ. мьньшьми любитъ.

Рече же еи отъпоуштаѭтъ ти сѧ грѣси.

и начѧсѧ възлежѧщеи съ нимь гл҃ати вь себѣ. кто сь естъ иже и грѣхꙑ отъпоуштаатъ.

рече же къ женѣ. вѣра твоѣ сп҃стѧ иди въ миръ :: к!ц ::