си гл҃а ис҃ :: ꙇ възведе ис҃ очи свои на !нбо и рече. !отче приде година. прослави сн҃а своего. да и сн҃ъ твои прославитъ тѧ.

ѣкоже далъ емоу еси [власть] вьсѣкоѩ плъти. да вьсѣко еже еси емоу далъ дастъ имъ живота вѣчънааго.

Се же естъ вѣчънꙑи животъ. да знаѭтъ тебе единого истинънааго б҃а. ꙇ егоже посъла ис҃ха.

азъ прославихъ тѧ на земи. дѣло съвръшихъ. еже далъ еси мьнѣ да сътворѭ.

ꙇ нꙑнѣ прослави мѧ тꙑ !отче оу тебе самого. славоѭ ѭже имѣхъ. прѣжде даже не бꙑстъ миръ оу тебе.

ѣвихъ имѧ твое члв҃кмъ. ѩже далъ еси мьнѣ отъ мира. твои бѣшѧ и мьнѣ ѩ далъ еси. ꙇ слово твое съхранишѧ.

нꙑнѣ разоумѣшѧ ѣко вьсѣ елико далъ еси мьнѣ отъ тебе сѫтъ.

ѣко гл҃ꙑ ѩже далъ еси мьнѣ дахъ{ъ} имъ. ꙇ ти приѩсѧ и разоумѣшѧ вꙑистинѫ ѣко отъ тебе изидъ. ꙇ вѣровашѧ ѣко тꙑ мѧ посъла.

азъ о сихъ молѭ. не о вьсемь мирѣ молѭ. нъ о тѣхъ ѩже далъ еси мънѣ. ѣко твои сѫтъ.

ꙇ моѣ въсѣ твоѣ сѫтъ. ꙇ твоѣ моѣ. ꙇ прославихъ сѧ вь нихъ.

ꙇ к томоу нѣсмъ въ мирѣ. ꙇ сии въ мирѣ сѫтъ. ꙇ азъ къ тебѣ грѧдѫ. :: !Отче ст҃ꙑ съблюди ѩ въ імѧ твое. ѩже далъ еси мьнѣ. да бѫдѫтъ едино ѣкоже и мꙑ.

егда бѣхъ съ ними въ мирѣ. азъ съблюдахъ ѩ въ імѧ твое. ѩже далъ еси мънѣ съхранихъ. ꙇ никтоже отъ нихъ не погꙑбе. ткъмо сн҃ъ погꙑбѣлънꙑ. да събѫдѫтъ сѧ кънигꙑ.

нꙑнѣ къ тебѣ грѧдѫ. ꙇ си гл҃лѭ въ мирѣ. да имѫтъ радость моѭ исплъненѫ вь себѣ.

Азъ дахъ имъ слово твое. и миръ възненавидѣ ѩ. ѣко не сѫтъ отъ мира. ѣкоже и азъ отъ мира нѣсмъ.

не молѭ да възъмеши ѩ отъ мира. нъ да съблюдеши ѩ отъ неприѣзни.

отъ мира не сѫтъ ѣкоже и азъ отъ мира нѣсмь.

ст҃и ѩ въ істинѫ твоѭ. слово твое истина естъ.

ѣкоже тꙑ мѧ посъла въ миръ. ꙇ азъ посълахъ ѩ въ миръ.

ꙇ҅ за нѧ азъ !свштѫ сѧ самъ. да бѫдѫтъ и ти !сштени вꙑ истинѫ.

не о сихъ же молѭ тькмо. нъ і вѣроуѭштихъ словомь ихъ вь мѧ.

да вьси едино сѫтъ. ѣкоже тꙑ !отче вь мьнѣ и азъ въ тебѣ. да и ти въ насъ едино бѫдѫтъ. да и҅ миръ вѣрѫ иметъ ѣко тꙑ мѧ посъла.

ꙇ азъ славѫ ѭже далъ еси мънѣ дахъ имъ. да бѫдѫтъ едино. ѣкоже и мꙑ едино.

азъ вь нихъ и тъи въ мьнѣ. да бѫдѫтъ съвръшени въ едино. и да разоумѣатъ миръ ѣко тꙑ мѧ посъла. ꙇ възлюбилъ ѩ еси. ѣкоже и мѧ възлюбилъ еси.

!оче ѩже далъ еси мънѣ. хоштѫ да иждеже есмъ азъ и ти бѫдѫтъ съ мъноѭ. да видѧтъ славѫ моѭ ѭже далъ еси мьнѣ. ѣко възлюбилъ мѧ еси. прѣжде съложениѣ мира.

!отъ{чт}че праведънꙑи миръ тебе не позна. азъ же тѧ познахъ. ꙇ сии познашѧ ѣ[ко] тꙑ мѧ посъла.

ꙇ съказахъ имъ имѧ твое и съкажѫ. да любꙑ еѭже мѧ еси възлюбилъ въ нихъ бѫдетъ и азъ въ нихъ :: к!ц ::