Benedixitque Deus Noë et filiis ejus. Et dixit ad eos: Crescite, et multiplicamini, et replete terram.
Et terror vester ac tremor sit super cuncta animalia terræ, et super omnes volucres cæli, cum universis quæ moventur super terram: omnes pisces maris manui vestræ traditi sunt.
Et omne, quod movetur et vivit, erit vobis in cibum: quasi olera virentia tradidi vobis omnia.
Excepto, quod carnem cum sanguine non comedetis.
Sanguinem enim animarum vestrarum requiram de manu cunctarum bestiarum: et de manu hominis, de manu viri, et fratris ejus requiram animam hominis.
Quicumque effuderit humanum sanguinem, fundetur sanguis illius: ad imaginem quippe Dei factus est homo.
Vos autem crescite et multiplicamini, et ingredimini super terram, et implete eam.
Hæc quoque dixit Deus ad Noë, et ad filios ejus cum eo:
Ecce ego statuam pactum meum vobiscum, et cum semine vestro post vos:
et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum, tam in volucribus quam in jumentis et pecudibus terræ cunctis, quæ egressa sunt de arca, et universis bestiis terræ.
Statuam pactum meum vobiscum, et nequaquam ultra interficietur omnis caro aquis diluvii, neque erit deinceps diluvium dissipans terram.
Dixitque Deus: Hoc signum fœderis quod do inter me et vos, et ad omnem animam viventem, quæ est vobiscum in generationes sempiternas:
arcum meum ponam in nubibus, et erit signum fœderis inter me et inter terram.
Cumque obduxero nubibus cælum, apparebit arcus meus in nubibus:
et recordabor fœderis mei vobiscum, et cum omni anima vivente quæ carnem vegetat: et non erunt ultra aquæ diluvii ad delendum universam carnem.
Eritque arcus in nubibus, et videbo illum, et recordabor fœderis sempiterni quod pactum est inter Deum et omnem animam viventem universæ carnis quæ est super terram.
Dixitque Deus ad Noë: Hoc erit signum fœderis, quod constitui inter me et omnem carnem super terram.
Erant ergo filii Noë, qui egressi sunt de arca, Sem, Cham et Japheth: porro Cham ipse est pater Chanaan.
Tres isti filii sunt Noë: et ab his disseminatum est omne genus hominum super universam terram.
Cœpitque Noë vir agricola exercere terram, et plantavit vineam.
Bibensque vinum inebriatus est, et nudatus in tabernaculo suo.
Quod cum vidisset Cham, pater Chanaan, verenda scilicet patris sui esse nudata, nuntiavit duobus fratribus suis foras.
At vero Sem et Japheth pallium imposuerunt humeris suis, et incedentes retrorsum, operuerunt verenda patris sui: faciesque eorum aversæ erant, et patris virilia non viderunt.
Evigilans autem Noë ex vino, cum didicisset quæ fecerat ei filius suus minor,
И благослови Богъ Ноя и сынове нѣгове, па имъ рече: растытесе и множитесе, напуните землю, и овладайте ньомъ.
И страхъ отъ васъ и трепетъ отъ васт быће на свима звѣровма земныма, и на свыма скотовма земныма‚ на свыма птицама небесныма‚ и на свыма гадовима пузећима по земльи, и на свыма рыбама морскима; у ваше самь ихъ дао руке.
И свако мицаюћесе, кое є живо, вамъ ће быти за раану, као што и былѣ травно вама дадохъ све.
А вы раститесе и множите се, па напуните землю, и множитесе на ньой.
И рече Богъ Ною и сыновма нѣговма нѣговыма съ ньимъ, говорећи:
Ево Я мећемъ завѣтъ Мой вама и сѣмену вашем’ послѣ васъ,
и свакой души живећой съ вама отъ птица’ отъ скотова’ и свыма звѣровма земныма, коя су съ вама, отъ свію изишавшихъ изъ ковчега;
и метнућу завѣтъ Мой, па неће отсад’ умрети свако тѣло водомъ потопномъ, и неће выше быти потопъ водный‚ да опустоши сву землю.
И рече Господъ Богъ Ною: ово є знаменѣ завѣта, кое Я даемъ међу Мномъ и вама и међу свакомъ душомъ живомъ, коя є съ вама на родове вѣчне:
дугу Мою мећемъ у облаку, па ће вамъ быти знаменѣмъ завѣта вѣчнога међу Мномъ и земльомъ,
пакъ ће, кад’ наведемъ облаке на землю явитисе дуга Моя у облаку,
и сѣтићусе завѣта Мога, кой є међу Мномъ и вама, и међу свакомъ душомъ живећомъ у свакомъ тѣлу, пакъ неће выше быти вода потономъ, да изтреби свако тѣло.
И быће дуга Моя у облаку, и угледаћу и поменути завѣтъ вѣчный међу Мномъ и земльомъ и међу свакомъ душомъ живећомъ у свакомъ тѣлу, кое є на земльи.
И рече Богь Ною: То є знаменѣ завѣта, кой положихъ међу Мномъ и међу свакимъ тѣломъ, кое є на земльи.
А сынови Ноеви, кои изиђоше изъ ковчега быше Симъ, Хамъ, Іафетъ, Хамъ пак бяше отацъ Ханаановъ.
Та троица су сынови Ноеви, и отъ овыхъ разсѣяшесе по свой земльи.
И почне Ное быти човѣкъ обдѣлатель землѣ, и насади віноградъ‚
па се напіе віна, и опіесе, и свучесе нагъ у своіой кући.
Видивши Хамъ, отацъ Ханаановъ, наготу отца свога, изиђе ванъ и каже обоицы браћи своіой.
А Симъ и Іафетъ узму хальину, метну ю на оба рамена своя, па идоше, гледаюћи натрагъ, и покрыше наготу отца свога; лице имъ є гледало натрагъ, и невидише наготе отца свога.
А кад' се изтрезни Ное отъ віна, и разумѣвши шта му учини наймлађій нѣговъ сынъ,
рекне: проклетъ быо Ханаанъ отрокъ; браћи ће своіой слуга быти.
И рече: благословенъ Господъ Богъ Симовъ, и отрокъ Ханаанъ быће му слуга.
Да распространи Богъ Іафета, и да се усели на селиштама Симовыма, и да му буде Ханаанъ слуга.
И поживи Ное послѣ потопа триста петдесетъ година,
а сви дани Ноеви быше деветъ стотина’ петдесетъ, и умре.