8.1
8.2
8.3
8.4
8.5
8.6
8.7
8.8
8.9
8.10
8.11
8.12
8.13
8.14
8.15
8.16
8.17
8.18
8.19
8.20
8.21
8.22
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
close
Recordatus autem Deus Noe cunctorumque animantium et omnium iumentorum, quae erant cum eo in arca, adduxit spiritum super terram, et imminutae sunt aquae.
Et clausi sunt fontes abyssi et cataractae caeli, et prohibitae sunt pluviae de caelo.
Reversaeque sunt aquae de terra euntes et redeuntes et coeperunt minui post centum quinquaginta dies.
Requievitque arca mense septimo, decima septima die mensis super montes Ararat.
At vero aquae ibant et decrescebant usque ad decimum mensem; decimo enim mense, prima die mensis, apparuerunt cacumina montium.
Cumque transissent quadraginta dies, aperiens Noe fenestram arcae, quam fecerat, dimisit corvum;
qui egrediebatur exiens et rediens, donec siccarentur aquae super terram.
Emisit quoque columbam a se, ut videret si iam cessassent aquae super faciem terrae.
Quae, cum non invenisset, ubi requiesceret pes eius, reversa est ad eum in arcam; aquae enim erant super universam terram. Extenditque manum et apprehensam intulit in arcam.
Exspectatis autem ultra septem diebus aliis, rursum dimisit columbam ex arca.
At illa venit ad eum ad vesperam portans ramum olivae virentibus foliis in ore suo. Intellexit ergo Noe quod cessassent aquae super terram.
Exspectavitque nihilominus septem alios dies; et emisit columbam, quae non est reversa ultra ad eum.
Igitur sescentesimo primo anno, primo mense, prima die mensis, siccatae sunt aquae super terram; et aperiens Noe tectum arcae, et ecce aspexit viditque quod exsiccata erat superficies terrae.
Mense secundo, septima et vicesima die mensis, arefacta est terra.
Locutus est autem Deus ad Noe dicens:
" Egredere de arca tu et uxor tua, filii tui et uxores filiorum tuorum tecum.
Cuncta animantia, quae sunt apud te ex omni carne, tam in volatilibus quam in pecoribus et in universis reptilibus, quae reptant super terram, educ tecum, ut pullulent super terram et crescant et multiplicentur super eam ".
Egressus est ergo Noe et filii eius, uxor illius et uxores filiorum eius cum eo.
Sed et omnia animantia, iumenta, volatilia et reptilia, quae reptant super terram, secundum genus suum egressa sunt de arca.
Aedificavit autem Noe altare Domino; et tollens de cunctis pecoribus mundis et volucribus mundis obtulit holocausta super altare.
Odoratusque est Dominus odorem suavitatis et locutus est Dominus ad cor suum: " Nequaquam ultra maledicam terrae propter homines, quia cogitatio humani cordis in malum prona est ab adulescentia sua. Non igitur ultra percutiam omnem animam viventem, sicut feci.
Cunctis diebus terrae, sementis et messis, frigus et aestus, aestas et hiems, dies et nox non requiescent ".
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
close
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
И помѧнꙋ̀ б҃ъ но́ѧ, и҆ всѧ́къ звѣ́рь, и҆ всѧ́къ ско́тъ, и҆ всѧ̀ пти́ца, и҆ всѧ̀ га́ды, и҆же бѧ́хꙋ с ниⷨ въ ковче́зѣ. И наведе б҃ъ вѣтръ на́ землю и оу҆ста вода̀.
и҆ заключи́шасѧ и҆сто́чницы бе́знⷣыѧ, и҆ хлѧ́би нбⷵныѧ и҆ оу҆ста̀ до́жⷣь ѿ нб҃си,
и҆ въспѧ́ть по́иде вода̀ съ зеⷨлѧ· Нача́тъ сѧ́кнꙋти и҆ оу҆быва́ти воды̀ по рн҃ дн҃їи·
И҆ сѣ́де ковче́гъ въ мⷵцъ з҃, въ кз дн҃ь, на гора́хъ а҆рара́тъскихъ·
Вода́ же оу҆ходѧщи ма́лѧшесѧ до десѧ́таго мⷵца· въ а҃і мⷵцъ, въ а҃ дн҃ь мⷵца, ѧ҆ви́шасѧ ве́рси гора́мъ·
И҆ бы́сть по м҃ дн҃їи ѿве́рзе но́е ковче́гꙋ ѻкⷩ‍҇оце ꙗ҆́же сотворѝ,
и҆ посла̀ вра́нъ ви́дѣти а҆́ще е҆сть оу҆стꙋпи́ло воды̀ ѿ лица̀ землѝ, и҆ ше́дъ не ѻ҆брати́сѧ до́ндеже и҆зъсѧ́че вода̀ ѿ землѧ̀·
И҆ посла̀ голꙋби́цꙋ по не́мъ, ви́дѣти а҆́ще е҆сть оу҆стꙋпи́ло воды̀ ѿ лица̀ зе́мнаго,
и҆ не ѻ҆брѣтѐ голꙋби́ца поко́ѧ нога́ма свои́ма, и҆ въз̾врати́сѧ къ немꙋ̀ въ ковче́гъ, вода̀ бо̑ бѧ́ше на лицы̀ всеѧ̀ землѧ̀, и҆ просте́ръ рꙋкꙋ свою̀ ꙗ҆тъ ю҆̀, и҆ вънесе́ ю҆̀ къ себѣ въ ковче́гъ·
И҆ премеⷣли́въ е҆ще, з҃ дн҃їи, па́ки и҆спꙋсти́въ голꙋби́цꙋ и҆с ковче́га,
и҆ ѻ҆брати́сѧ къ немꙋ̀ къ ве́черꙋ, и҆мѣа́ше сꙋче́цъ масли́ченъ съ ли́ствїемъ въ оу҆стѣх́ъ свои̑хъ. И҆ разꙋмѣ но́е ꙗ҆ко ѿстꙋпѝ вода ѿ лица̀ землѝ,
и҆ оу҆держа́въ е҆ще з҃ дн҃їи дрꙋги́хъ, па́ки и҆спꙋстѝ голꙋби́цꙋ, и҆ не приложѝ къ немꙋ̀ ѻ҆брати́тисѧ пото́мъ·
И҆ бы́сть въ е҆ді́но и҆ въ шестьсо́тное лѣто жи́тїѧ но́ева въ а҃ дн҃ь , а҃ го мⷵца, и҆съсѧ́че вода̀ ѿ лица̀ землѝ· И҆ ѿкры̀ но́е покро́въ ковче́гꙋ и҆же сътворѝ, и҆ видѣ ꙗ҆́ко и҆съсѧ́че вода̀ ѿ лица землѝ·
Въ мⷵцъ же вторы́и, въ кз҃ дн҃ь мⷵца исъше землѧ̀·
Ре́че г҃ь б҃ъ но́еви гл҃ѧ,
и҆зы́иди и҆с ковче́га ты̀, и҆ сн҃ве твоѝ, жена твоѧ̀, и҆ же́ны сн҃въ твои҆́хъ с тобо́ю·
И҆ всѧ́ка пло́ть ѿ птицъ и҆ до ско́та, и҆ всѧ́къ га́дъ дви́жꙋщїисѧ по землѝ и҆зведѝ съ собо́ю, растѣтесѧ и҆ множи́тесѧ на землѝ·
И҆ и҆зы́иде но́е и҆ сн҃ве е҆го жена̀ е҆го, и҆ жен́ы сн҃въ е҆го съ ни́мъ.
И҆ всѝ звѣрїе и҆ вси ско́ти, и҆ всѧ пти́ца, и҆ всѧ дви́жꙋщаа̑сѧ по ро́дꙋ свое̑мꙋ на землѝ, и҆зы́идоша и҆с ковче́га
И҆ съзⷣа но́е тре́бникъ гв҃и, и҆ възе́м̾ ѿ всѣхъ ско́тъ чи́стыⷯ, и҆ ѿ пти́цъ чи́стыⷯ и҆ възнесѐ всесъж̾жига́емое на тре́бникъ,
ѝ ѻ҆бонѧ̀ г҃ь воню̀ бл҃гоѹ҆ханїѧ· И҆ ре́че г҃ь б҃ъ , не приложꙋ ктомꙋ̀ проклѧ́ти зе́млю за дѣ́ла члчⷵка. занѐ прилежиⷮ помышле́нїе чл҃кꙋ прилѣжно на зла́ѧ ѿ ю҆́ности е҆го и҆ того ради не приложꙋ ктомꙋ̀ оу҆би́ти всѧ́кїѧ пло́ти живы́ѧ, ꙗ҆́же сътвори́хъ
всѧ̀ дн҃и на землѝ· Сѣѧ́тва и҆ жа́тва, зима̀, и҆ зно́и, лѣт́о, и҆ ѻ҆́сень, дн҃ь и҆ но́щь не преста́нꙋт̾·
Претходна глава
←
Следећа глава
→