4.1
4.2
4.3
4.4
4.5
4.6
4.7
4.8
4.9
4.10
4.11
4.12
4.13
4.14
4.15
4.16
4.17
4.18
4.19
4.20
4.21
4.22
4.23
4.24
4.25
4.26
Adam vero cognovit uxorem suam Hevam, quæ concepit et peperit Cain, dicens: Possedi hominem per Deum.
Rursumque peperit fratrem ejus Abel. Fuit autem Abel pastor ovium, et Cain agricola.
Factum est autem post multos dies ut offerret Cain de fructibus terræ munera Domino.
Abel quoque obtulit de primogenitis gregis sui, et de adipibus eorum: et respexit Dominus ad Abel, et ad munera ejus.
Ad Cain vero, et ad munera illius non respexit: iratusque est Cain vehementer, et concidit vultus ejus.
Dixitque Dominus ad eum: Quare iratus es? et cur concidit facies tua?
nonne si bene egeris, recipies: sin autem male, statim in foribus peccatum aderit? sed sub te erit appetitus ejus, et tu dominaberis illius.
Dixitque Cain ad Abel fratrem suum: Egrediamur foras. Cumque essent in agro, consurrexit Cain adversus fratrem suum Abel, et interfecit eum.
Et ait Dominus ad Cain: Ubi est Abel frater tuus? Qui respondit: Nescio: num custos fratris mei sum ego?
Dixitque ad eum: Quid fecisti? vox sanguinis fratris tui clamat ad me de terra.
Nunc igitur maledictus eris super terram, quæ aperuit os suum, et suscepit sanguinem fratris tui de manu tua.
Cum operatus fueris eam, non dabit tibi fructus suos: vagus et profugus eris super terram.
Dixitque Cain ad Dominum: Major est iniquitas mea, quam ut veniam merear.
Ecce ejicis me hodie a facie terræ, et a facie tua abscondar, et ero vagus et profugus in terra: omnis igitur qui invenerit me, occidet me.
Dixitque ei Dominus: Nequaquam ita fiet: sed omnis qui occiderit Cain, septuplum punietur. Posuitque Dominus Cain signum, ut non interficeret eum omnis qui invenisset eum.
Egressusque Cain a facie Domini, habitavit profugus in terra ad orientalem plagam Eden.
Cognovit autem Cain uxorem suam, quæ concepit, et peperit Henoch: et ædificavit civitatem, vocavitque nomen ejus ex nomine filii sui, Henoch.
Porro Henoch genuit Irad, et Irad genuit Maviaël, et Maviaël genuit Mathusaël, et Mathusaël genuit Lamech.
Qui accepit duas uxores, nomen uni Ada, et nomen alteri Sella.
Genuitque Ada Jabel, qui fuit pater habitantium in tentoriis, atque pastorum.
Et nomen fratris ejus Jubal: ipse fuit pater canentium cithara et organo.
Sella quoque genuit Tubalcain, qui fuit malleator et faber in cuncta opera æris et ferri. Soror vero Tubalcain, Noëma.
Dixitque Lamech uxoribus suis Adæ et Sellæ: Audite vocem meam, uxores Lamech ; auscultate sermonem meum: quoniam occidi virum in vulnus meum, et adolescentulum in livorem meum.
Septuplum ultio dabitur de Cain: de Lamech vero septuagies septies.
Cognovit quoque adhuc Adam uxorem suam: et peperit filium, vocavitque nomen ejus Seth, dicens: Posuit mihi Deus semen aliud pro Abel, quem occidit Cain.
Sed et Seth natus est filius, quem vocavit Enos: iste cœpit invocare nomen Domini.
И позна Адамъ Еву жену свою, коя зачне и роди Каіна, и рече: стекохъ човѣка Богомъ.
И роди му брата іошт’ Авела, и буде Авелъ Пастыръ овцама, а Каінъ є обдѣлавао землю.
По времену буде, да принесе Каінъ отъ плодова землѣ жертву Богу;
и Авелъ принесе отъ прворођеныхъ оваца своихъ и отъ гоязныхъ и Богъ погледи на Авела и на дарове нѣгове;
а на Каіна и нѣгове приносе не погледи, те се ожалости Каінъ врло, и изгуби се у лицу.
И рече Господъ Богъ Каіну: зашто си ожалошћенъ постао, и зашто си се изгубіо у лицу твомъ?
Да ли ако си право принео, а ниси право раздѣлю, сгрѣшіо ниси? ћути, на тебе ће то окренутисе, и ты ћешь владати тымь.
И рече Каінъ брату своме; айдемо у полѣ; а кад’ буду у полю, устане Каінъ на Авела брата свога, и убіе га:
И рече Господъ Богъ Каіну: гдѣ є Авелъ брать твой? и рече: не знамъ, єда ли сам я брату моме стражаръ?
И рече Господъ: шта си то урадіо? гласъ крви брата твога вопіе къ мени отъ землѣ.
И сад’ проклетъ ты на земльи, коя є отворила уста своя, примити крвь брата твога отъ твое руке.
Кад’ обдѣлавашь землю, неће ти давати снаге свое; стеняюћи и тресући се быћешь на земльи.
И рече Каінъ Господу Богу: већа є кривица моя, него да бы ми отпустиласе.
Ако ме протерашь данасъ съ лица землѣ, па се и сакрыемъ отъ лица Твога, и будемъ стеняюћи и тресући се на земльи; ипакъ свакій, кой ме буде нашао, убиће ме.
И рече нѣму Господъ Богъ не тако; но свакій, кой убіо буде Каіна, седмоструко ће казнѣнъ быти. И метне Господъ Богъ знаменѣ на Каіна, да га не убіе свакій кой га нађе.
И отиде Каінъ испредъ лица Божія‚ и усели се у предѣлъ Наідъ према Едему.
И позна Каінь жену свою, те зачне, и роди Еноха; и стане зидати градъ, и надѣне граду име сына свога Енохъ.
А Еноху се роди сынъ Гаідадъ, а Гаідадъ роди Малелеила, и Малелеилъ роди Матусала, и Матусалъ роди Ламеха.
И узме Ламехъ себи двѣ жене, име єдной Ада, а другой име Селла.
И роди Ада Іовила; овай бяше отацъ живећихъ по селиштама оныхъ, кои скотове раанише.
А брату му име Іувалъ; овай є саставіо свирале и гусле.
Селла пакь роди и та Товела; овай бяше млатобица ковачъ мѣди и гвозђа; а сестра Товелова Ноема.
И рекне Ламехъ женама своима: Адо и Селло! чуйте жене Ламехове, гласъ мой, пазите на мое рѣчи, єръ самъ убіо човѣка мени на рану, и младића мени на приштъ;
Каіну се отмасти то седамъ путій, а Ламеху седамдесетъ и седамъ путій.
И позна Адамъ жену свою, те зачне и роди сына, и надѣне му име Ситъ, говорећи: подиже ми Богъ сѣме друго умѣсто Авела, кога уби Каінъ.
И Сить добые сына, и надѣне му име Еносъ; овай се поузда призывати име Господа Бога.
Αδαμ δὲ ἔγνω Ευαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν τὸν Καιν καὶ εἶπεν Ἐκτησάμην ἄνθρωπον διὰ τοῦ θεοῦ.
καὶ προσέθηκεν τεκεῖν τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ τὸν Αβελ. καὶ ἐγένετο Αβελ ποιμὴν προβάτων, Καιν δὲ ἦν ἐργαζόμενος τὴν γῆν.
καὶ ἐγένετο μεθ’ ἡμέρας ἤνεγκεν Καιν ἀπὸ τῶν καρπῶν τῆς γῆς θυσίαν τῷ κυρίῳ,
καὶ Αβελ ἤνεγκεν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τῶν πρωτοτόκων τῶν προβάτων αὐτοῦ καὶ ἀπὸ τῶν στεάτων αὐτῶν. καὶ ἐπεῖδεν ὁ θεὸς ἐπὶ Αβελ καὶ ἐπὶ τοῖς δώροις αὐτοῦ,
ἐπὶ δὲ Καιν καὶ ἐπὶ ταῖς θυσίαις αὐτοῦ οὐ προσέσχεν. καὶ ἐλύπησεν τὸν Καιν λίαν, καὶ συνέπεσεν τῷ προσώπῳ.
καὶ εἶπεν κύριος ὁ θεὸς τῷ Καιν Ἵνα τί περίλυπος ἐγένου, καὶ ἵνα τί συνέπεσεν τὸ πρόσωπόν σου;
οὐκ, ἐὰν ὀρθῶς προσενέγκῃς, ὀρθῶς δὲ μὴ διέλῃς, ἥμαρτες; ἡσύχασον· πρὸς σὲ ἡ ἀποστροφὴ αὐτοῦ, καὶ σὺ ἄρξεις αὐτοῦ.
καὶ εἶπεν Καιν πρὸς Αβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Διέλθωμεν εἰς τὸ πεδίον. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εἶναι αὐτοὺς ἐν τῷ πεδίῳ καὶ ἀνέστη Καιν ἐπὶ Αβελ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀπέκτεινεν αὐτόν.
καὶ εἶπεν ὁ θεὸς πρὸς Καιν Ποῦ ἐστιν Αβελ ὁ ἀδελφός σου; ὁ δὲ εἶπεν Οὐ γινώσκω· μὴ φύλαξ τοῦ ἀδελφοῦ μού εἰμι ἐγώ;
καὶ εἶπεν ὁ θεός Τί ἐποίησας; φωνὴ αἵματος τοῦ ἀδελφοῦ σου βοᾷ πρός με ἐκ τῆς γῆς.
καὶ νῦν ἐπικατάρατος σὺ ἀπὸ τῆς γῆς, ἣ ἔχανεν τὸ στόμα αὐτῆς δέξασθαι τὸ αἷμα τοῦ ἀδελφοῦ σου ἐκ τῆς χειρός σου·
ὅτι ἐργᾷ τὴν γῆν, καὶ οὐ προσθήσει τὴν ἰσχὺν αὐτῆς δοῦναί σοι· στένων καὶ τρέμων ἔσῃ ἐπὶ τῆς γῆς.
καὶ εἶπεν Καιν πρὸς τὸν κύριον Μείζων ἡ αἰτία μου τοῦ ἀφεθῆναί με·
εἰ ἐκβάλλεις με σήμερον ἀπὸ προσώπου τῆς γῆς καὶ ἀπὸ τοῦ προσώπου σου κρυβήσομαι, καὶ ἔσομαι στένων καὶ τρέμων ἐπὶ τῆς γῆς, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκων με ἀποκτενεῖ με.
καὶ εἶπεν αὐτῷ κύριος ὁ θεός Οὐχ οὕτως· πᾶς ὁ ἀποκτείνας Καιν ἑπτὰ ἐκδικούμενα παραλύσει. καὶ ἔθετο κύριος ὁ θεὸς σημεῖον τῷ Καιν τοῦ μὴ ἀνελεῖν αὐτὸν πάντα τὸν εὑρίσκοντα αὐτόν.
ἐξῆλθεν δὲ Καιν ἀπὸ προσώπου τοῦ θεοῦ καὶ ᾤκησεν ἐν γῇ Ναιδ κατέναντι Εδεμ.
Καὶ ἔγνω Καιν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν τὸν Ενωχ· καὶ ἦν οἰκοδομῶν πόλιν καὶ ἐπωνόμασεν τὴν πόλιν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ενωχ.
ἐγενήθη δὲ τῷ Ενωχ Γαιδαδ, καὶ Γαιδαδ ἐγέννησεν τὸν Μαιηλ, καὶ Μαιηλ ἐγέννησεν τὸν Μαθουσαλα, καὶ Μαθουσαλα ἐγέννησεν τὸν Λαμεχ.
καὶ ἔλαβεν ἑαυτῷ Λαμεχ δύο γυναῖκας, ὄνομα τῇ μιᾷ Αδα, καὶ ὄνομα τῇ δευτέρᾳ Σελλα.
καὶ ἔτεκεν Αδα τὸν Ιωβελ· οὗτος ἦν ὁ πατὴρ οἰκούντων ἐν σκηναῖς κτηνοτρόφων.
καὶ ὄνομα τῷ ἀδελφῷ αὐτοῦ Ιουβαλ· οὗτος ἦν ὁ καταδείξας ψαλτήριον καὶ κιθάραν.
Σελλα δὲ ἔτεκεν καὶ αὐτὴ τὸν Θοβελ, καὶ ἦν σφυροκόπος χαλκεὺς χαλκοῦ καὶ σιδήρου· ἀδελφὴ δὲ Θοβελ Νοεμα.
εἶπεν δὲ Λαμεχ ταῖς ἑαυτοῦ γυναιξίν Αδα καὶ Σελλα, ἀκούσατέ μου τῆς φωνῆς, γυναῖκες Λαμεχ, ἐνωτίσασθέ μου τοὺς λόγους, ὅτι ἄνδρα ἀπέκτεινα εἰς τραῦμα ἐμοὶ καὶ νεανίσκον εἰς μώλωπα ἐμοί,
ὅτι ἑπτάκις ἐκδεδίκηται ἐκ Καιν, ἐκ δὲ Λαμεχ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά.
Ἔγνω δὲ Αδαμ Ευαν τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν υἱὸν καὶ ἐπωνόμασεν τὸ ὄνομα αὐτοῦ Σηθ λέγουσα Ἐξανέστησεν γάρ μοι ὁ θεὸς σπέρμα ἕτερον ἀντὶ Αβελ, ὃν ἀπέκτεινεν Καιν.
καὶ τῷ Σηθ ἐγένετο υἱός, ἐπωνόμασεν δὲ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ενως· οὗτος ἤλπισεν ἐπικαλεῖσθαι τὸ ὄνομα κυρίου τοῦ θεοῦ.
Претходна глава
Следећа глава