И рече Богъ Іакову: устай, узиђи на мѣсто Ветиль‚ па живи тамо, и начини тамо жертвеникъ Богу, Кой ти се явіо, кад’ си бѣжао оть лица Исава брата твога.
А Іаковъ рече дому своме и свима, кои быше съ ньимъ: побацайте богове туђе, кои су съ вама, изъ средине наше, и очиститесе, измѣните хальине свое;
пакъ устанмо, узиђимо у Ветиль, и начинимо тамо жертвеникъ Богу, Кой є послушао мене у данъ жалѣни, Кой є быю са мномъ, и спасао ме на путу, коимъ идохъ.
И предадоше Іакову Богове туђе, кои быше у рукама ньиховыма, и ободце, кои быше у ушима ньиховыма; а Іаковъ сакрые ихъ подъ теревінтомь у Сікіму‚ и изгуби ихъ до данашнѣга дана.
Ісраиль дигнесе отъ Сікіма, и страхъ Божій буде на околны’ градовы, па не потераше за сыновы Ісраилѣвы’.
И дође Іаковъ у Лузу, коя є у земльи Ханаанской, та є Ветиль, и самъ и сви люди, кои быше съ ньимъ.
Ту сазида жертвеникъ, и назове мѣсту томе име Ветиль, єръ ту му се яви Богь, кад’ є бѣжао отъ лица Исава брата свога.
И умре Девора дойкиня Ревеккина, и погребоше ю ниже Ветиля подъ дубомъ, па прозове именемъ: дубъ плача.
Іошт’ се яви Богъ Іакову у Лузи, кад’ дође изъ Месопотаміе Сирске; и благослови га Богъ.
И рече му Богъ: име твое отсад’ нећесе звати Іаковъ‚ но Ісраиль ће ти быти име; и надѣне му име Ісраиль.
И рече му Богъ: Я Богъ твой; расти и множисе; народи и скупштине народа’ отъ тебе ће быти, и Цареви ће изъ твоихъ бокова изићи.
Землю, кою дадохъ Аврааму и Ісааку, теби ю дадохъ, теби ће быти; и сѣмену твоме послѣ тебе даћу землю ту.
И отиде Богъ съ мѣста, гдѣ є говоріо съ ньимъ.
И дигне Іаковъ столпъ на мѣсту, гдѣ є Богь говорю съ ньимъ, столпъ каменный, па принесе на нѣму жертву, и преліе на нѣга улѣ.
И прозове Іаковъ име мѣсту томе, гдѣ є говоріо съ ньимъ Богъ, Ветиль.
И уставши Іаковъ отъ Ветиля, постави кућу свою иза столпа Гадеръ. А кад се приближи къ Хафрату да дође до землѣ Еуфрата, роди Рахиля, имавши много бѣде у порођаю.
Кад’ се трудила родити, рекне іой бабица: не бойсе, єръ ово ти є сынъ.
Пуштаюћи душу и умирући, прозове му име: сынъ болѣсти мое; а отацъ прозове му име: Веніамінъ.
И умре Рахиля, и погребоше ю на путу іпподрома Еуфрате, та є Витлеемъ.
И дигне Іаковъ стубъ на гробу нѣномъ; то є споменикъ надъ гробомъ Рахилинымъ све до овога дана.
Ісраиль отиде отуда, и начини кућу свою за столпомъ Гадеръ.
А кад’ се усели Ісраиль у землю ту, отиде Рувимъ и преспава сь Валломъ наложницомъ отца свога Іакова; то чувши Ісраиль зло прими. Сынова Іаковлѣвыхъ было є дванайстъ:
Locutus est Deus ad Iacob: " Surge et ascende Bethel et habita ibi; facque altare Deo, qui apparuit tibi, quando fugiebas Esau fratrem tuum ".
Iacob vero, convocata omni domo sua, ait: " Abigite deos alienos, qui in medio vestri sunt, et mundamini ac mutate vestimenta vestra.
Surgamus et ascendamus in Bethel, ut faciamus ibi altare Deo, qui exaudivit me in die tribulationis meae et socius fuit itineris mei ".
Dederunt ergo ei omnes deos alienos, quos habebant, et inaures, quae erant in auribus eorum; at ille infodit ea subter Quercum, quae est prope urbem Sichem.
Cumque profecti essent, terror Dei invasit omnes per circuitum civitates, et non sunt ausi persequi filios Iacob.
Venit igitur Iacob Luzam, quae est in terra Chanaan, id est Bethel, ipse et omnis populus cum eo.
Aedificavitque ibi altare et appellavit nomen loci illius Deus Bethel; ibi enim apparuit ei Deus, cum fugeret fratrem suum.
Eodem tempore mortua est Debora nutrix Rebeccae et sepulta est ad radices Bethel subter quercum; vocatumque est nomen loci illius Quercus fletus.
Apparuit iterum Deus Iacob, postquam reversus est de Paddanaram, benedixitque ei
dicens: " Non vocaberis ultra Iacob, sed Israel erit nomen tuum ", et appellavit eum Israel.
Dixitque ei: " Ego Deus omnipotens. Cresce et multiplicare; gens et congregatio nationum erunt ex te, reges de lumbis tuis egredientur.
Terramque, quam dedi Abraham et Isaac, dabo tibi; et semini tuo post te dabo terram hanc ".
Et ascendit ab eo Deus.
Ille vero erexit titulum lapideum in loco, quo locutus ei fuerat Deus, libans super eum libamina et effundens oleum
vocansque nomen loci illius Bethel.
Egressi sunt de Bethel. Et adhuc spatium quoddam erat usque ad Ephratham, cum parturiret Rachel;
ob difficultatem partus periclitari coepit, dixitque ei obstetrix: " Noli timere, quia et hac vice habes filium ".
Egrediente autem anima et imminente iam morte, vocavit nomen filii sui Benoni (id est Filius doloris mei); pater vero appellavit eum Beniamin (id est Filius dextrae).
Mortua est ergo Rachel et sepulta est in via, quae ducit Ephratham; haec est Bethlehem.
Erexitque Iacob titulum super sepulcrum eius; hic est titulus monumenti Rachel usque in praesentem diem.
Egressus inde Israel, fixit tabernaculum trans Magdaleder (id est Turris gregis).
Cumque habitaret in illa regione, abiit Ruben et dormivit cum Bilha concubina patris sui; quod illum minime latuit.Erant autem filii Iacob duodecim.
Filii Liae: primogenitus Ruben et Simeon et Levi et Iudas et Issachar et Zabulon.
Filii Rachel: Ioseph et Beniamin.
Filii Bilhae ancillae Rachelis: Dan et Nephthali.
Filii Zelphae ancillae Liae: Gad et Aser. Hi sunt filii Iacob, qui nati sunt ei in Paddanaram.
Venit Iacob ad Isaac patrem suum in Mambre Cariatharbe, id est Hebron, ubi peregrinatus est Abraham et Isaac.
Et completi sunt dies Isaac centum octoginta annorum;
consumptusque aetate mortuus est et appositus est populo suo senex et plenus dierum. Et sepelierunt eum Esau et Iacob filii sui.