34.1
34.2
34.3
34.4
34.5
34.6
34.7
34.8
34.9
34.10
34.11
34.12
34.13
34.14
34.15
34.16
34.17
34.18
34.19
34.20
34.21
34.22
34.23
34.24
34.25
34.26
34.27
34.28
34.29
34.30
34.31
Egressa est autem Dina filia Liæ ut videret mulieres regionis illius.
Quam cum vidisset Sichem filius Hemor Hevæi, princeps terræ illius, adamavit eam: et rapuit, et dormivit cum illa, vi opprimens virginem.
Et conglutinata est anima ejus cum ea, tristemque delinivit blanditiis.
Et pergens ad Hemor patrem suum: Accipe, inquit, mihi puellam hanc conjugem.
Quod cum audisset Jacob absentibus filiis, et in pastu pecorum occupatis, siluit donec redirent.
Egresso autem Hemor patre Sichem ut loqueretur ad Jacob,
ecce filii ejus veniebant de agro: auditoque quod acciderat, irati sunt valde, eo quod fœdam rem operatus esset in Israël et, violata filia Jacob, rem illicitam perpetrasset.
Locutus est itaque Hemor ad eos: Sichem filii mei adhæsit anima filiæ vestræ: date eam illi uxorem:
et jungamus vicissim connubia: filias vestras tradite nobis, et filias nostras accipite,
et habitate nobiscum: terra in potestate vestra est: exercete, negotiamini, et possidete eam.
Sed et Sichem ad patrem et ad fratres ejus ait: Inveniam gratiam coram vobis: et quæcumque statueritis, dabo:
augete dotem, et munera postulate, et libenter tribuam quod petieritis: tantum date mihi puellam hanc uxorem.
Responderunt filii Jacob Sichem et patri ejus in dolo, sævientes ob stuprum sororis:
Non possumus facere quod petitis, nec dare sororem nostram homini incircumciso: quod illicitum et nefarium est apud nos.
Sed in hoc valebimus fœderari, si volueritis esse similes nostri, et circumcidatur in vobis omne masculini sexus ;
tunc dabimus et accipiemus mutuo filias vestras ac nostras: et habitabimus vobiscum, erimusque unus populus.
Si autem circumcidi nolueritis, tollemus filiam nostram, et recedemus.
Placuit oblatio eorum Hemor, et Sichem filio ejus,
nec distulit adolescens quin statim quod petebatur expleret: amabat enim puellam valde, et ipse erat inclytus in omni domo patris sui.
Ingressique portam urbis, locuti sunt ad populum:
Viri isti pacifici sunt, et volunt habitare nobiscum: negotientur in terra, et exerceant eam, quæ spatiosa et lata cultoribus indiget: filias eorum accipiemus uxores, et nostras illis dabimus.
Unum est quo differtur tantum bonum: si circumcidamus masculos nostros, ritum gentis imitantes.
Et substantia eorum, et pecora, et cuncta quæ possident, nostra erunt: tantum in hoc acquiescamus, et habitantes simul, unum efficiemus populum.
Assensique sunt omnes, circumcisis cunctis maribus.
Et ecce, die tertio, quando gravissimus vulnerum dolor est: arreptis duo filii Jacob, Simeon et Levi fratres Dinæ, gladiis, ingressi sunt urbem confidenter: interfectisque omnibus masculis,
Hemor et Sichem pariter necaverunt, tollentes Dinam de domo Sichem sororem suam.
Quibus egressis, irruerunt super occisos ceteri filii Jacob: et depopulati sunt urbem in ultionem stupri.
Oves eorum, et armenta, et asinos, cunctaque vastantes quæ in domibus et in agris erant,
parvulos quoque eorum et uxores duxerunt captivas.
Quibus patratis audacter, Jacob dixit ad Simeon et Levi: Turbastis me, et odiosum fecistis me Chananæis, et Pherezæis habitatoribus terræ hujus: nos pauci sumus ; illi congregati percutient me, et delebor ego, et domus mea.
Responderunt: Numquid ut scorto abuti debuere sorore nostra?
И҆зы́де же ді́на дщѝ лі́ина, ю҆́же родѝ і҆а́кѡвꙋ, позна́ти дщє́ри ѡ҆бита́телей.
И҆ ви́дѣ ю҆̀ сѷхе́мъ сы́нъ є҆ммѡ́ровъ хорре́анинъ, кнѧ́зь тоѧ̀ землѝ: и҆ пои́мъ ю҆̀, бы́сть съ не́ю и҆ смирѝ ю҆̀:
и҆ внѧ́тъ дꙋше́ю ді́нѣ дще́ри і҆а́кѡвли, и҆ возлюбѝ дѣви́цꙋ, и҆ глаго́ла къ не́й по мы́сли дѣви́цы.
Рече́ же сѷхе́мъ ко є҆ммѡ́рꙋ ѻ҆тцꙋ̀ своемꙋ̀, глаго́лѧ: поимѝ мнѣ̀ ѻ҆трокови́цꙋ сїю̀ въ женꙋ̀.
І҆а́кѡвъ же слы́ша, ꙗ҆́кѡ ѡ҆сквернѝ сы́нъ є҆ммѡ́ровъ ді́нꙋ дще́рь є҆гѡ̀: сы́нове же є҆гѡ̀ бѧ́хꙋ со скоты̑ є҆гѡ̀ на по́ли: премолча́ же і҆а́кѡвъ, до́ндеже прїитѝ и҆̀мъ.
И҆зы́де же є҆ммѡ́ръ ѻ҆те́цъ сѷхе́мль ко і҆а́кѡвꙋ глаго́лати къ немꙋ̀.
Сы́нове же і҆а̑кѡвли прїидо́ша съ по́лѧ: є҆гда́ же ᲂу҆слы́шаша, смꙋти́шасѧ мꙋ́жїе, и҆ жа́лостно и҆̀мъ бы́сть ѕѣлѡ̀, ꙗ҆́кѡ не лѣ́пѡ сотворѝ во і҆и҃ли, бы́въ со дще́рїю і҆а́кѡвлею: и҆ не бꙋ́детъ си́це.
И҆ речѐ и҆̀мъ є҆ммѡ́ръ, глаго́лѧ: сѷхе́мъ сы́нъ мо́й и҆збра̀ дꙋше́ю дще́рь ва́шꙋ: дади́те ᲂу҆̀бо ю҆̀ въ женꙋ̀ є҆мꙋ̀:
и҆ сосва́тайтесѧ съ на́ми: дщє́ри ва́шѧ дади́те на́мъ, и҆ дщє́ри на́шѧ поими́те сыновѡ́мъ свои̑мъ,
и҆ ᲂу҆ на́съ насели́тесѧ: и҆ сѐ, землѧ̀ простра́нна пред̾ ва́ми: насели́тесѧ и҆ кꙋ́плю дѣ́йте на не́й, и҆ притѧжи́те на не́й.
Рече́ же сѷхе́мъ ко ѻ҆тцꙋ̀ є҆ѧ̀ и҆ ко бра́тїѧмъ є҆ѧ̀: да ѡ҆брѧ́щꙋ благода́ть пред̾ ва́ми, и҆ є҆́же а҆́ще рече́те, дади́мъ:
ᲂу҆мно́жите вѣ́но ѕѣлѡ̀, и҆ да́мъ, ꙗ҆́коже рече́те мѝ: и҆ да́сте мѝ ѻ҆трокови́цꙋ сїю̀ въ женꙋ̀.
Ѿвѣща́ша же сы́нове і҆а̑кѡвли сѷхе́мꙋ и҆ є҆ммѡ́рꙋ ѻ҆тцꙋ̀ є҆гѡ̀ съ ле́стїю, и҆ глаго́лаша къ ни̑мъ, ꙗ҆́кѡ ѡ҆скверни́ша ді́нꙋ сестрꙋ̀ и҆́хъ.
И҆ реко́ста и҆̀мъ сѷмеѡ́нъ и҆ леѵі́й, бра́тїѧ ді̑нины (сы́нове лі́и): не возмо́жемъ сотвори́ти глаго́ла сегѡ̀, да́ти сестрꙋ̀ на́шꙋ человѣ́кꙋ, и҆́же и҆́мать кра́йнюю пло́ть неѡбрѣ́заннꙋ: є҆́сть бо ᲂу҆кори́зна на́мъ:
то́кмѡ въ се́мъ ᲂу҆подо́бимсѧ ва́мъ и҆ всели́мсѧ ᲂу҆ ва́съ, а҆́ще бꙋ́дете ꙗ҆́коже мы̀ и҆ вы̀, є҆гда̀ ѡ҆брѣ́жете ве́сь мꙋ́жескъ по́лъ:
и҆ дади́мъ дщє́ри на́шѧ ва́мъ, и҆ ѿ дще́рей ва́шихъ по́ймемъ себѣ̀ жєны̀ и҆ всели́мсѧ ᲂу҆ ва́съ, и҆ бꙋ́демъ ꙗ҆́кѡ є҆ди́нъ ро́дъ:
а҆́ще же не послꙋ́шаете на́съ, є҆́же ѡ҆брѣ́затисѧ, пои́мше дще́рь на́шꙋ ѿи́демъ.
И҆ ᲂу҆гѡ́дна бы́ша словеса̀ пред̾ є҆ммѡ́ромъ и҆ пред̾ сѷхе́момъ сы́номъ є҆ммѡ́ровымъ:
и҆ не преме́дли ю҆́ноша сотвори́ти глаго́лъ се́й: любѧ́ше бо дще́рь і҆а́кѡвлю. Се́й же бѧ́ше сла́внѣйшїй всѣ́хъ, и҆̀же въ домꙋ̀ ѻ҆тца̀ є҆гѡ̀.
Прїи́де же є҆ммѡ́ръ и҆ сѷхе́мъ сы́нъ є҆гѡ̀ пред̾ врата̀ гра́да своегѡ̀ и҆ глаго́ласта къ мꙋже́мъ гра́да своегѡ̀, рекꙋ́ще:
человѣ́цы сі́и ми́рни сꙋ́ть, съ на́ми да населѧ́тсѧ на землѝ и҆ да кꙋ́плю дѣ́ютъ на не́й: землѧ́ же сѐ простра́нна пред̾ ни́ми: дщє́ри и҆́хъ да по́ймемъ себѣ̀ въ жєны̀, и҆ дщє́ри на́шѧ дади́мъ и҆̀мъ:
въ се́мъ то́чїю ᲂу҆подо́бѧтсѧ на́мъ человѣ́цы, є҆́же жи́ти съ на́ми, ꙗ҆́кѡ бы́ти лю́демъ є҆ди̑нѣмъ: внегда̀ ѡ҆брѣ́зати на́мъ ве́сь мꙋ́жескъ по́лъ, ꙗ҆́коже и҆ ті́и ѡ҆брѣ́зани сꙋ́ть:
и҆ ско́ти и҆́хъ и҆ четверонѡ́гаѧ, и҆ и҆мѣ̑нїѧ и҆́хъ не на̑ша ли бꙋ́дꙋтъ; то́чїю въ се́мъ ᲂу҆подо́бимсѧ и҆̀мъ, и҆ вселѧ́тсѧ съ на́ми.
И҆ послꙋ́шаша є҆ммѡ́ра и҆ сѷхе́ма сы́на є҆гѡ̀ всѝ и҆сходѧ́щїи и҆з̾ вра́тъ гра́да своегѡ̀ и҆ ѡ҆брѣ́заша пло́ть кра́йнюю свою̀, всѧ́къ мꙋ́жескъ по́лъ.
Бы́сть же въ тре́тїй де́нь, є҆гда̀ бѧ́хꙋ въ болѣ́зни, взѧ́ша два̀ сы̑на і҆а̑кѡвлѧ сѷмеѡ́нъ и҆ леѵі́й, бра́тїѧ ді̑нины, кі́йждо сво́й ме́чь, и҆ внидо́ша во гра́дъ без̾ѡпа́снѡ и҆ и҆зсѣко́ша ве́сь мꙋ́жескъ по́лъ:
є҆ммѡ́ра же и҆ сѷхе́ма сы́на є҆гѡ̀ ᲂу҆сѣ́кнꙋша ѻ҆́стрїемъ меча̀, и҆ взѧ́ша ді́нꙋ ѿ до́мꙋ сѷхе́млѧ и҆ и҆зыдо́ша.
Сы́нове же і҆а̑кѡвли внидо́ша къ побїє́ннымъ и҆ разгра́биша гра́дъ, въ не́мже ѡ҆скверни́ша ді́нꙋ сестрꙋ̀ и҆́хъ:
и҆ ѻ҆́вцы и҆́хъ и҆ говѧ̑да и҆́хъ и҆ ѻ҆слы̀ и҆́хъ, и҆ є҆ли̑ка бѧ́хꙋ во гра́дѣ, и҆ є҆ли̑ка бѧ́хꙋ на по́ли, взѧ́ша:
и҆ всѧ̑ ча̑да и҆́хъ и҆ всѧ̑ сосꙋ́ды и҆́хъ и҆ жєны̀ и҆́хъ плѣни́ша: и҆ разгра́биша, є҆ли̑ка бѧ́хꙋ во гра́дѣ, и҆ є҆ли̑ка бѧ́хꙋ въ домѣ́хъ.
Рече́ же і҆а́кѡвъ къ сѷмеѡ́нꙋ и҆ леѵі́и: ненави́стна мѧ̀ сотвори́сте, ꙗ҆́кѡ ѕлꙋ̀ мнѣ̀ бы́ти всѣ̑мъ живꙋ́щымъ на землѝ, въ ханане́ахъ и҆ ферезе́ахъ, а҆́зъ же ма́лъ є҆́смь число́мъ: и҆ собра́вшесѧ на мѧ̀ и҆зсѣкꙋ́тъ мѧ̀, и҆ и҆стребле́нъ бꙋ́дꙋ а҆́зъ и҆ до́мъ мо́й.
Ѻ҆ни́ же реко́ша: а҆́ки блꙋдни́цꙋ ли воз̾имѣ́ютъ сестрꙋ̀ на́шꙋ;
Egressa est autem Dina filia Liæ ut videret mulieres regionis illius.
Quam cum vidisset Sichem filius Hemor Hevæi, princeps terræ illius, adamavit eam: et rapuit, et dormivit cum illa, vi opprimens virginem.
Et conglutinata est anima ejus cum ea, tristemque delinivit blanditiis.
Et pergens ad Hemor patrem suum: Accipe, inquit, mihi puellam hanc conjugem.
Quod cum audisset Jacob absentibus filiis, et in pastu pecorum occupatis, siluit donec redirent.
Egresso autem Hemor patre Sichem ut loqueretur ad Jacob,
ecce filii ejus veniebant de agro: auditoque quod acciderat, irati sunt valde, eo quod fœdam rem operatus esset in Israël et, violata filia Jacob, rem illicitam perpetrasset.
Locutus est itaque Hemor ad eos: Sichem filii mei adhæsit anima filiæ vestræ: date eam illi uxorem:
et jungamus vicissim connubia: filias vestras tradite nobis, et filias nostras accipite,
et habitate nobiscum: terra in potestate vestra est: exercete, negotiamini, et possidete eam.
Sed et Sichem ad patrem et ad fratres ejus ait: Inveniam gratiam coram vobis: et quæcumque statueritis, dabo:
augete dotem, et munera postulate, et libenter tribuam quod petieritis: tantum date mihi puellam hanc uxorem.
Responderunt filii Jacob Sichem et patri ejus in dolo, sævientes ob stuprum sororis:
Non possumus facere quod petitis, nec dare sororem nostram homini incircumciso: quod illicitum et nefarium est apud nos.
Sed in hoc valebimus fœderari, si volueritis esse similes nostri, et circumcidatur in vobis omne masculini sexus ;
tunc dabimus et accipiemus mutuo filias vestras ac nostras: et habitabimus vobiscum, erimusque unus populus.
Si autem circumcidi nolueritis, tollemus filiam nostram, et recedemus.
Placuit oblatio eorum Hemor, et Sichem filio ejus,
nec distulit adolescens quin statim quod petebatur expleret: amabat enim puellam valde, et ipse erat inclytus in omni domo patris sui.
Ingressique portam urbis, locuti sunt ad populum:
Viri isti pacifici sunt, et volunt habitare nobiscum: negotientur in terra, et exerceant eam, quæ spatiosa et lata cultoribus indiget: filias eorum accipiemus uxores, et nostras illis dabimus.
Unum est quo differtur tantum bonum: si circumcidamus masculos nostros, ritum gentis imitantes.
Et substantia eorum, et pecora, et cuncta quæ possident, nostra erunt: tantum in hoc acquiescamus, et habitantes simul, unum efficiemus populum.
Assensique sunt omnes, circumcisis cunctis maribus.
Et ecce, die tertio, quando gravissimus vulnerum dolor est: arreptis duo filii Jacob, Simeon et Levi fratres Dinæ, gladiis, ingressi sunt urbem confidenter: interfectisque omnibus masculis,
Hemor et Sichem pariter necaverunt, tollentes Dinam de domo Sichem sororem suam.
Quibus egressis, irruerunt super occisos ceteri filii Jacob: et depopulati sunt urbem in ultionem stupri.
Oves eorum, et armenta, et asinos, cunctaque vastantes quæ in domibus et in agris erant,
parvulos quoque eorum et uxores duxerunt captivas.
Quibus patratis audacter, Jacob dixit ad Simeon et Levi: Turbastis me, et odiosum fecistis me Chananæis, et Pherezæis habitatoribus terræ hujus: nos pauci sumus ; illi congregati percutient me, et delebor ego, et domus mea.
Responderunt: Numquid ut scorto abuti debuere sorore nostra?
Претходна глава
Следећа глава