3.1
3.2
3.3
3.4
3.5
3.6
3.7
3.8
3.9
3.10
3.11
3.12
3.13
3.14
3.15
3.16
3.17
3.18
3.19
3.20
3.21
3.22
3.23
3.24
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
close
Et serpens erat callidior cunctis animantibus agri, quae fecerat Dominus Deus. Qui dixit ad mulierem: " Verene praecepit vobis Deus, ut non comederetis de omni ligno paradisi? ".
Cui respondit mulier: " De fructu lignorum, quae sunt in paradiso, vescimur;
de fructu vero ligni, quod est in medio paradisi, praecepit nobis Deus, ne comederemus et ne tangeremus illud, ne moriamur ".
Dixit autem serpens ad mulierem: " Nequaquam morte moriemini!
Scit enim Deus quod in quocumque die comederitis ex eo, aperientur oculi vestri, et eritis sicut Deus scientes bonum et malum ".
Vidit igitur mulier quod bonum esset lignum ad vescendum et pulchrum oculis et desiderabile esset lignum ad intellegendum; et tulit de fructu illius et comedit deditque etiam viro suo secum, qui comedit.
Et aperti sunt oculi amborum. Cumque cognovissent esse se nudos, consuerunt folia ficus et fecerunt sibi perizomata.
Et cum audissent vocem Domini Dei deambulantis in paradiso ad auram post meridiem, abscondit se Adam et uxor eius a facie Domini Dei in medio ligni paradisi.
Vocavitque Dominus Deus Adam et dixit ei: " Ubi es? ".
Qui ait: " Vocem tuam audivi in paradiso et timui eo quod nudus essem et abscondi me ".
Cui dixit: " Quis enim indicavit tibi quod nudus esses, nisi quod ex ligno, de quo tibi praeceperam, ne comederes, comedisti? ".
Dixitque Adam: " Mulier, quam dedisti sociam mihi, ipsa dedit mihi de ligno, et comedi ".
Et dixit Dominus Deus ad mulierem: " Quid hoc fecisti? ". Quae respondit: " Serpens decepit me, et comedi ".
Et ait Dominus Deus ad serpentem: Quia fecisti hoc, maledictus esinter omnia pecoraet omnes bestias agri!Super pectus tuum gradieriset pulverem comedes cunctisdiebus vitae tuae.
Inimicitias ponam inter te et mulieremet semen tuum et semen illius;ipsum conteret caput tuum,et tu conteres calcaneum eius ".
Mulieri dixit: Multiplicabo aerumnas tuaset conceptus tuos:in dolore paries filios,et ad virum tuum erit appetitus tuus,ipse autem dominabitur tui ".
Adae vero dixit: " Quia audisti vocem uxoris tuae et comedisti de ligno, ex quo praeceperam tibi, ne comederes,maledicta humus propter te!In laboribus comedes ex eacunctis diebus vitae tuae.
Spinas et tribulos germinabit tibi,et comedes herbas terrae;
in sudore vultus tui vesceris pane,donec revertaris ad humum,de qua sumptus es,quia pulvis es et in pulverem reverteris ".
Et vocavit Adam nomen uxoris suae Eva, eo quod mater esset cunctorum viventium.
Fecit quoque Dominus Deus Adae et uxori eius tunicas pelliceas et induit eos.
Et ait Dominus Deus: " Ecce homo factus est quasi unus ex nobis, ut sciat bonum et malum; nunc ergo, ne mittat manum suam et sumat etiam de ligno vitae et comedat et vivat in aeternum! ".
Emisit eum Dominus Deus de paradiso Eden, ut operaretur humum, de qua sumptus est.
Eiecitque hominem et collocavit ad orientem paradisi Eden cherubim et flammeum gladium atque versatilem ad custodiendam viam ligni vitae.
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
close
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
close
ѕмїи же бѧ́ше мꙋдрѣи́ши всѣ́хъ звѣ́рїи сꙋщихъ на землѝ и҆же сътворѝ г҃ь б҃ъ· И҆ ре́че ѕмїй женѣ, чт҄о ꙗ҆́ко реⷱ‍҇ б҃ъ, да не ꙗ҆́сте ѿ всѧ́каго дре́ва и҆́же въ раѝ.
И҆ ре́че жена̀ ѿ плода дре́ва сꙋщаго, въ раѝ да ꙗ҆́мы и҆̀.
ѿ плода̀ же дре́ва и҆же е҆сть посредѣ ра́ѧ реⷱ‍҇ б҃ъ, да не ꙗ҆́сте ѿ него ни́же прикосне́тесѧ е҆мꙋ да не оу҆́мрете·
И҆ ре́че ѕмїи женѣ, не сме́ртїю оу҆́мрете,
вѣдѧше б҄о б҃ъ ꙗ҆ко въньже дн҃ь а҆́ще снѣсте ѿ него, ѿве́рзꙋтсѧ ѻ҆́чи ваши, и҆ бꙋ́дете ꙗ҆́ко бѕ҃и, вѣ́дѧще добро̀ и҆ зло̀·
И҆ ви́дѣ жена̀ ꙗ҆́ко добро̀ дре́во въ снѣдь, И҆ ꙗ҆́ко оу҆го́дно ѻ҆́чи́ма ви́дѣти, и҆ кра́сно е҆сть е҆́же разꙋмѣти, и҆ възеⷨши ѿ плода̀ е҆го и҆ ѧ҆дѐ, и҆ да́стъ и҆̀ мꙋ́жꙋ свое̑мꙋ съ собо́ю и҆ ꙗ҆до́ста·
И҆ ѿверзо́стасѧ ѻ҆́чи ѻ҆бѣма, и҆ разꙋмѣша ꙗ҆ко на́зи бѣша· И҆ съши́ста ли́ствїе смоко́вное, и҆ сътвори́ста се́бѣ препоѧ̑са́нїѧ·
И҆ слы́шаста глⷵа г҃а б҃а ходѧ́ща въ раѝ въ полꙋ́дн҃е, и҆ съкры́стасѧ а҆дамъ же и҆ жена̀ е҆го, ѿ лица̀ г҃а б҃а посредѣ дре́ва ра́искаго·
И҆ призва̀ б҃ъ а҆дама, и҆ ре́че е҆мꙋ. А҆да́ме а҆да́ме, гдѣ б҄ѣ·
И҆ ре́че гла́са твое̑го слы́шаⷯ ходѧ́ща въ раѝ и҆ оу҆боѧ́хсѧ, ꙗ҆́ко на́гъ е҆смь и҆ съкры́хсѧ·
И҆ ре́че е҆мꙋ б҃ъ, кто възвѣстѝ тебѣ ꙗ҆́ко на́гъ е҆си, А҆ще не бы̀ ѿ дре́ва е҆гоже заповѣда́хъ тебѣ, сего е҆ді́наго не ꙗ҆́сти ѿ него́же ꙗ҆́лъ е҆си·
И҆ ре́че а҆да́мъ, жена̀ ю҆́же ми дасть съ мно́ю, та́ м҄и дадѐ ѿ дре́ва и҆ ꙗ҆доⷯ.
И҆ ре́че б҃ъ женѣ, чт҄о сѐ сътвори́ла е҆сѝ· И҆ ре́че жена̀, ѕмїи прельстѝ м҄ѧ и҆ ѧ҆до́хъ·
И҆ реⷱ‍҇ г҃ь б҃ъ змїю, ꙗ҆́ко сътвори́лъ е҆си сѐ, проклѧ́тъ ты̀ ѿ всѣхъ ско́тъ, и҆ ѿ всѣ́хъ звѣрїи зе́мных̾, и҆ на пе́рсех̾ твои̑хъ і҆ чре́вѣ да пресмыка́ешисѧ, и҆ зеⷨлю ꙗ҆́си всѧ дн҃и живота̀ свое̑го·
И҆ вра́ждꙋ положꙋ̀ по́средѣ тебѐ, и҆ посредѣ жены̀, и҆ посредѣ сѣменеⷨ твои̑мъ, и҆ посредѣ тоѧ̀. то̀ тебѣ блюдеⷮ главꙋ, и҆ ты̀ блюде́ши е҆мꙋ̀ пѧтꙋ̀·
И҆ женѣ ре́че. оу҆мно́жа оу҆мно́жꙋ печа́ли твоѧ́, и҆ въздыханїѧ твоѧ̀, въ болѣзнех̾ роди́ши ча́да, и҆ къ мꙋ́жꙋ твое̑мꙋ възвраще́нїе твоѐ, и҆ тои тѧ̀ ѻ҆блада́етъ·
И҆ а҆да́мꙋ ре́че, ꙗ҆́ко послꙋшалъ е҆си гла́са жены̀ твое́ѧ, и҆ ꙗ҆́лъ е҆си ѿ дре́ва е҆го́же заповѣда́хъ тебѣ сего е҆ді́наго не ꙗ҆́сти ѿ него́же ꙗ҆́лъ е҆сѝ. проклѧ́та землѧ̀ въ дѣ́лехъ твоиⷯ, въ печ́лехъ снѣ́си т҄ꙋ всѧ̀ дн҃и живота̀ твое̑го·
И҆ те́рнїе и҆ влъче́цъ възрастиⷮ тебѣ, и҆ ꙗ҆́си травꙋ̀ се́лнꙋю,
и҆ въ по́тѣ лица̀ твое̑го снѣ́си хлѣ́бъ тво́и, донелиже възврати́шисѧ въ зе́млю ѿ неꙗ҆́же взѧ́тъ бы́сть, ꙗ҆ко землѧ̀ е҆си и҆ въ зе́млю по́идеши·
И҆ наречѐ а҆даⷨ и҆́мѧ женѣ свое́и жи́знь, ꙗ҆́ко та̀ мт҃и всѣмъ живꙋщим̾·
И҆ сътворѝ г҃ь б҃ъ а҆да́мꙋ и҆ женѣ е҆го ризы ко́жаны, и҆ ѻ҆блечѐ иⷯ·
И҆ ре́че б҃ъ, с҄е а҆да́мъ бы́сть ꙗ҆́ко е҆ді́нъ ѿ на́съ, е҆же разꙋмѣва́ти добро̀ и҆ лꙋка́во· И҆ нн҃ѣ да не когда̀ простреⷮ рꙋ́кꙋ, и҆ възметъ ѿ дре́ва жи́зни и҆ снѣсть, и҆ жи́въ бꙋ́детъ въ вѣкы·
И҆згна̀ е҆го г҃ъ б҃ъ и҆з ра́ѧ пи́ща, дѣлати зе́млю ѿ неꙗ҆́же взѧⷮ бы́сть·
И҆ и҆зѧ́ть а҆да́ма, и҆ всели е҆го прѧ́мо ра́ю пи́ща· И҆ приста́ви херꙋви́мъ и҆ пла́менно ѻ҆рꙋжїе, ѻ҆бращаю̑щее̑сѧ храни́ти пꙋть дре́ва жи́зни·
Претходна глава
←
Следећа глава
→