И уставши Іаковъ на ноге иде у землю восточну къ Лавану сыну Ватуила Сирянина, а брату Ревекке матере Іаковлѣве и Исавове.
И гле! види на полю кладезъ, при комъ пландоваше три стада оваца; ербо су изъ тога кладеза напаяла се стада, а надъ усћемъ кладеза бяше великій каменъ.
И сабирашесе тамо сва стада; каменъ отвальиваху съ усћа кладеза и напаяху овце, пакъ опетъ полагаху каменъ на усће кладеза на свомъ мѣсту·
И рече имъ Іаковъ: браћо! откуда сте вы? а они рекоше: мы смо изъ Харрана.
И рече имъ: знате ли Лавана сына Нахорова? а они рекоше: знамо.
И рече имъ: є ли здравъ? а они рекоше: здравъ є; и гле! Рахиля кћи нѣгова иђаше съ овцама.
И рече Іаковъ: дана има іошт’ много, ніе іошт’ часъ сабирати марву; напойте овце, па идите, пасите ихъ.
А они рекоше: не можемо, докъ се не изскупе сви Пастыри, и не отвале каменъ съ усћа кладеза, па да напоимо овце.
Іошт’ имъ є онъ говоріо; и гле! Рахиля кћи Лаванова иђаше съ овдама отца свога, єръ она є пасла овце отца свога.
А кад’ види Іаковъ Рахилю кћеръ Лавана брата матере свое, и овце Лавава брата матере свое, приступи и отвали Іаковъ каменъ съ усћа кладеза,
па напои овце Лавана брата матере свое, и поздрави Іаковъ Рахилю, повиче гласомъ высокимъ, и заплачесе,
пакъ каже Рахильи, да є братъ отца нѣна, и да є сынъ Ревеккинъ; а она стрчи па каже отцу своме те рѣчи.
Кад’ пакъ чу Лаванъ име Іакова сына сестре свое, потрчи му на сусрѣтъ, загрли га и полюби; и отведе га у домъ свой; а онъ приповѣди Лавану те све рѣчи.
И рече му Лаванъ: отъ костію моихъ и отъ меса єси ты; и буде съ ньимъ мѣсецъ дана’.
И рече Лаванъ Іакову: будући си ми братъ, да ми не служишь бесплатно, кажи ми, шта є награда твоя?
А у Лавана быше двѣ кћери, старіой име Ліа, а млађой Рахиля.
Лія бяше болныхъ очію, а Рахиля лѣпа видомъ и врло красна погледомъ,
те се залюби Іаковъ у Рахилю, и рече: служићу ти седамъ година’ за Рахилю кћерь твою млађу.
А Лаванъ му рече: волемъ ю теби дати, неголи пустити ю за другога мужа; ты са мномъ живи.
И отслужи Іаковъ седамъ година’ за Рахилю, кое му се учини као мало дана’, єръ ю є любіо.
И рече Іаковъ Лавану: дай ми жену мою, єръ свршишесе дани, да уђемъ къ ньой.
А Лаванъ сакупи све люде мѣста тога, и учини сватбу.
Кад’ буде вече, узме Лаванъ Лію кћеръ свою, и уведе ю къ Іакову, те уђе къ ньой Іаковъ.
Дао є пакъ Лаванъ Ліи кћери своіой Зелфу, служкиню свою‚ за служкиню ньой.
И кад’ сване, а гле! то бяше Ліа; па рече Іаковъ Лавану: што си ми то учино? нисамь ли за Рахилю служіо кодъ тебе? зашто си ме обидіо?
Лаванъ отговори: не тако у нашемъ мѣсту, удати млађу пре старіе.
Наврши дакле іоште овыхъ слѣдећихъ седамъ година’, па ћу ти дати ову за службу, кою будешь чиніо кодъ мене іошт’ за овыхъ другихъ седамъ година’.
И учини Іаковъ тако, испуни и тыхъ седамъ година’,
па му Лаванъ даде кћерь свою Рахилю за жену: а Рахильи кћери своіой даде Лаванъ Валлу служкиню свою, ньой за служкиню.
И уђе іаковъ къ Рахильи, и залюбисе у Рахилю већма него у Лію, па му отслужи другихъ седамъ година’.
Но Господъ Богъ, видивши да є ненавиђена Лія отвори іой утробу; а Рахиля буде неродкиня.
И зачне Ліа, па роди Іакову сына, и надѣне му име Рувимъ, говорећи: погледа Богъ на смѣрность мою, и даде ми сына; сад’ ће ме дакле любити мужъ мой.
И зачне Ліа опетъ, и роди Іакову другога сына, па рече: услыша Богъ, да самь ненавиђена, па ми додаде и овога; и надѣне му име Симеонъ.
И іоште зачне, и роди сына, па рече: у саданѣ време быће мужъ мой кодъ мене, єрбо му родихъ три сына, зато му надѣне име Левіа.
И іошт’ зачне, и роди сына, па рече; іошт ћу сад’ ово исповѣдити Господу, тога ради надѣне му име Іуда: пакъ престане рађати.
Et vidit puteum in agro, tres quoque greges ovium accubantes iuxta eum; nam ex illo adaquabantur pecora, et os eius grandi lapide claudebatur.
Morisque erat, ut, cunctis ovibus congregatis, devolverent lapidem et, refectis gregibus, rursum super os putei ponerent.
Dixitque ad pastores: " Fratres, unde estis? ". Qui responderunt: " De Charran ".
Quos interrogans: " Numquid, ait, nostis Laban filium Nachor? ". Dixerunt: " Novimus ".
" Sanusne est? ", inquit. " Valet, inquiunt, et ecce Rachel filia eius venit cum grege ".
Dixitque: " Adhuc multum diei superest, nec est tempus, ut congregentur greges; date potum ovibus et sic ad pastum eas reducite ".
Qui responderunt: " Non possumus, donec omnia pecora congregentur et amoveamus lapidem de ore putei, ut adaquemus greges ".
Adhuc loquebatur cum eis, et ecce Rachel veniebat cum ovibus patris sui; nam gregem ipsa pascebat.
Cum vidisset Iacob Rachel filiam Laban avunculi sui ovesque Laban avunculi sui, accedens amovit lapidem de ore putei
et adaquavit gregem Laban avunculi sui. Tunc Iacob osculatus est Rachel et elevata voce flevit;
et indicavit ei quod frater esset patris eius et filius Rebeccae. At illa festinans nuntiavit patri suo.
Qui cum audisset venisse Iacob filium sororis suae, cucurrit obviam ei; complexusque eum et in oscula ruens duxit in domum suam. Auditis autem omnibus, quae evenerant,
respondit: " Vere os meum es et caro mea! ".Et, postquam Iacob habitavit apud eum per dies mensis unius,
dixit ei Laban: " Num, quia frater meus es, gratis servies mihi? Dic quid mercedis accipias ".
Habebat vero filias duas: nomen maioris Lia, minor vero appellabatur Rachel;
sed Lia lippis erat oculis, Rachel decora et venusto aspectu.
Quam diligens Iacob ait: " Serviam tibi pro Rachel filia tua minore septem annis ".
Respondit Laban: " Melius est, ut tibi eam dem quam alteri viro; mane apud me ".
Servivit igitur Iacob pro Rachel septem annis, et videbantur illi pauci dies prae amoris magnitudine.
Dixitque ad Laban: " Da mihi uxorem meam, quia iam tempus expletum est, ut ingrediar ad eam ".
Qui, vocatis omnibus viris loci ad convivium, fecit nuptias.
Et vespere sumpsit Liam filiam suam et introduxit ad eum, et venit ad eam.
Et dedit Laban ancillam filiae Zelpham nomine.Facto mane, vidit, et ecce erat Lia.
Et dixit ad socerum suum: " Quid hoc fecisti mihi? Nonne pro Rachel servivi tibi? Quare imposuisti mihi? ".
Respondit Laban: " Non est in loco nostro consuetudinis, ut minorem ante maiorem tradamus ad nuptias.
Imple hebdomadam hanc, et alteram quoque dabo tibi pro opere, quo serviturus es mihi septem annis aliis ".
Acquievit placito et, hebdomada transacta, dedit ei Laban filiam suam Rachel uxorem,
cui servam Bilham tradidit.
Et ingressus etiam ad Rachel amavit eam plus quam Liam serviens apud eum septem annis aliis.
Videns autem Dominus quod despiceret Liam, aperuit vulvam eius, Rachel sterili permanente.
Et concepit Lia et genuit filium vocavitque nomen eius Ruben dicens: " Vidit Dominus humilitatem meam; nunc amabit me vir meus ".
Rursumque concepit et peperit filium et ait: " Quoniam audivit me Dominus haberi contemptui, dedit etiam istum mihi "; vocavitque nomen illius Simeon.
Concepit tertio et genuit alium filium dixitque: " Nunc quoque copulabitur mihi maritus meus, eo quod pepererim ei tres filios "; et idcirco appellavit nomen eius Levi.
Quarto concepit et peperit filium et ait: " Modo confitebor Domino "; et ob hoc vocavit eum Iudam. Cessavitque parere.