Ісаакъ дозове Іакова, благослови га, и заповѣди му говорећи: да не узмешь жену отъ кћерій Хеттейскихъ!
Устай, бѣжи у Месопотамію у домъ Ватуила отца матере твое, и узми себи отуда жену отъ кћерій Лавана брата матере твое.
А Богъ мой да те благослови, и да те великимъ учини, пакъ ћешь быти на сабиранѣ народа’.
И нека ти даде благословъ Авраама отца мога, теби и сѣмену твоме послѣ тебе, наслѣдити землю обытаваня твога, кою даде Богъ Аврааму.
И пошлѣ Ісаакъ Іакова, те отиде у Месопотамію къ Лавану сыну Ватуила Сирянина, къ брату Ревекке матере Іаковлѣве и Исавове.
И види Исавъ, да благогослови Ісаакъ Іакова, и посла га у Месопотамію Сирску, узети отуда себи жену, кад’ му съ благословомъ заповѣди говорећи: да не узмешь жену отъ кћерій Хананейскихъ.
И Іаковъ послуша отца и матерь свою, па отиде у Месопотамію Сирску.
А Исавъ, видивши да су зле кћери Хананейске предъ Ісаакомъ отцемъ нѣговымъ,
отиде къ Ісмаилу, и узме Маелету кћерь Ісмаила сына Авраамова, сестру Навеотову, жену къ женама своима.
А Іаковъ отиде отъ кладеза клетвенога, и пође у Харранъ,
па нађе мѣсто и заспи тамо, єръ сунце зађе, те узме отъ каменя на томъ мѣсту, метне га себи подъ главу и спаваше на мѣсту ономъ;
па му се сніе, и гле! лѣствица утврђена на земльи главомъ досегнула до неба, и Ангели Божіи ло ньой се пеняху и силазаху;
а Господъ стая на ньой, па рече: Я самь Богъ Авраама отца твога, и Богъ Ісаака, не бойсе; землю‚ гдѣ ты на ньой спавашь, теби ћу дати и сѣмену твоме.
И биће сѣме твое као песакъ земный, па ће распространитисе на море и ліву, и сѣверъ и на востоке, и о теби ће благословитисе съ тобомъ,
Кой те чувамъ на свакомъ путу, кудгодъ будешь пошао, и вратићу те на землю ову; єръ те оставити нећу, докъ не учинимъ сва, коя ти казахъ.
И устане Іаковъ отъ свога сна па рече: та Господъ є на овомъ мѣсту, а я не знадохъ;
убоисе и рекне: страшно є ово мѣсто; ніе то, но домъ є Божій, и ово су врата небесна.
И устане Іаковъ у ютру, узме каменъ, кой є метнуо быо себи подъ главу, и исправи као столпъ, па изліе врхнѣга єлей.
И надене Іаковъ мѣсту томе име: домъ Божій; а пре є было име Уламаузъ.
И положи Іаковъ обѣтъ, говорећи: ако буде Господъ са мномъ, и сачува ме на путу овомъ, коймъ я идемъ, и даде ми хлѣдъ єсти и хальине обућисе,
па ме здрава поврати у домъ отца мога, бъће Господъ мени Богъ;
а овай каменъ, кой метнухъ као столпъ, быће ми домъ Божій, и отъ свачега, што ми дашь, десетакъ ћу дати Теби.
Vocavit itaque Isaac Iacob et benedixit eum praecepit que ei dicens: " Noli accipere coniugem de filiabus Chanaan;
surge, vade in Paddanaram ad domum Bathuel patris matris tuae et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban avunculi tui.
Deus autem omnipotens benedicat tibi et crescere te faciat atque multiplicet, ut sis in multitudinem populorum;
et det tibi benedictiones Abraham tibi et semini tuo tecum, ut possideas terram peregrinationis tuae, quam pollicitus est Deus avo tuo ".
Cumque dimisisset eum Isaac, profectus est in Paddanaram ad Laban filium Bathuel Aramaei fratrem Rebeccae matris Iacob et Esau.
Videns autem Esau quod benedixisset pater suus Iacob et misisset eum in Paddanaram, ut inde uxorem duceret, et quod post benedictionem praecepisset ei dicens: " Non accipies uxorem de filiabus Chanaan ",
quodque oboediens Iacob parentibus suis isset in Paddanaram;
probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus,
ivit ad Ismaelem et duxit uxorem, absque iis, quas habebat, Mahalath filiam Ismael filii Abraham sororem Nabaioth.
Igitur egressus Iacob de Bersabee pergebat Charran.
Cumque venisset ad quendam locum et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit de lapidibus, qui iacebant, et supponens capiti suo dormivit in eodem loco.
Viditque in somnio scalam stantem super terram et cacumen illius tangens caelum, angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam
et Dominum innixum scalae dicentem sibi: " Ego sum Dominus, Deus Abraham patris tui et Deus Isaac. Terram, in qua dormis, tibi dabo et semini tuo.
Eritque semen tuum quasi pulvis terrae; dilataberis ad occidentem et orientem et septentrionem et meridiem; et benedicentur in te et in semine tuo cunctae tribus terrae.
Et ecce, ego tecum sum et custodiam te, quocumque perrexeris, et reducam te in terram hanc; nec dimittam te, nisi complevero quae dixi tibi.
Cumque evigilasset Iacob de somno, ait: " Vere Dominus est in loco isto, et ego nesciebam ".
Pavensque: " Quam terribilis est, inquit, locus iste! Non est hic aliud nisi domus Dei et porta caeli ".
Surgens ergo Iacob mane tulit lapidem, quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum fundens oleum desuper.
Appellavitque nomen loci illius Bethel; prius autem urbs vocabatur Luza.
Vovit Iacob etiam votum dicens: " Si fuerit Deus mecum et custodierit me in via hac, per quam ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum et vestimentum ad induendum,
reversusque fuero prospere ad domum patris mei, erit mihi Dominus in Deum,
et lapis iste, quem erexi in titulum, erit domus Dei; cunctorumque, quae dederis mihi, decimas offeram tibi ".
Vocavit itaque Isaac Iacob et benedixit eum praecepit que ei dicens: " Noli accipere coniugem de filiabus Chanaan;
surge, vade in Paddanaram ad domum Bathuel patris matris tuae et accipe tibi inde uxorem de filiabus Laban avunculi tui.
Deus autem omnipotens benedicat tibi et crescere te faciat atque multiplicet, ut sis in multitudinem populorum;
et det tibi benedictiones Abraham tibi et semini tuo tecum, ut possideas terram peregrinationis tuae, quam pollicitus est Deus avo tuo ".
Cumque dimisisset eum Isaac, profectus est in Paddanaram ad Laban filium Bathuel Aramaei fratrem Rebeccae matris Iacob et Esau.
Videns autem Esau quod benedixisset pater suus Iacob et misisset eum in Paddanaram, ut inde uxorem duceret, et quod post benedictionem praecepisset ei dicens: " Non accipies uxorem de filiabus Chanaan ",
quodque oboediens Iacob parentibus suis isset in Paddanaram;
probans quoque quod non libenter aspiceret filias Chanaan pater suus,
ivit ad Ismaelem et duxit uxorem, absque iis, quas habebat, Mahalath filiam Ismael filii Abraham sororem Nabaioth.
Igitur egressus Iacob de Bersabee pergebat Charran.
Cumque venisset ad quendam locum et vellet in eo requiescere post solis occubitum, tulit de lapidibus, qui iacebant, et supponens capiti suo dormivit in eodem loco.
Viditque in somnio scalam stantem super terram et cacumen illius tangens caelum, angelos quoque Dei ascendentes et descendentes per eam
et Dominum innixum scalae dicentem sibi: " Ego sum Dominus, Deus Abraham patris tui et Deus Isaac. Terram, in qua dormis, tibi dabo et semini tuo.
Eritque semen tuum quasi pulvis terrae; dilataberis ad occidentem et orientem et septentrionem et meridiem; et benedicentur in te et in semine tuo cunctae tribus terrae.
Et ecce, ego tecum sum et custodiam te, quocumque perrexeris, et reducam te in terram hanc; nec dimittam te, nisi complevero quae dixi tibi.
Cumque evigilasset Iacob de somno, ait: " Vere Dominus est in loco isto, et ego nesciebam ".
Pavensque: " Quam terribilis est, inquit, locus iste! Non est hic aliud nisi domus Dei et porta caeli ".
Surgens ergo Iacob mane tulit lapidem, quem supposuerat capiti suo, et erexit in titulum fundens oleum desuper.
Appellavitque nomen loci illius Bethel; prius autem urbs vocabatur Luza.
Vovit Iacob etiam votum dicens: " Si fuerit Deus mecum et custodierit me in via hac, per quam ambulo, et dederit mihi panem ad vescendum et vestimentum ad induendum,
reversusque fuero prospere ad domum patris mei, erit mihi Dominus in Deum,
et lapis iste, quem erexi in titulum, erit domus Dei; cunctorumque, quae dederis mihi, decimas offeram tibi ".