jev | Димитрија Рашљић

Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)

וַיֹּ֧סֶף אַבְרָהָ֛ם וַיִּקַּ֥ח אִשָּׁ֖ה וּשְׁמָ֥הּ קְטוּרָֽה׃

וַתֵּ֣לֶד לֹ֗ו אֶת־זִמְרָן֙ וְאֶת־יָקְשָׁ֔ן וְאֶת־מְדָ֖ן וְאֶת־מִדְיָ֑ן וְאֶת־יִשְׁבָּ֖ק וְאֶת־שֽׁוּחַ׃

וְיָקְשָׁ֣ן יָלַ֔ד אֶת־שְׁבָ֖א וְאֶת־דְּדָ֑ן וּבְנֵ֣י דְדָ֔ן הָי֛וּ אַשּׁוּרִ֥ם וּלְטוּשִׁ֖ים וּלְאֻמִּֽים׃

וּבְנֵ֣י מִדְיָ֗ן עֵיפָ֤ה וָעֵ֙פֶר֙ וַחֲנֹ֔ךְ וַאֲבִידָ֖ע וְאֶלְדָּעָ֑ה כָּל־אֵ֖לֶּה בְּנֵ֥י קְטוּרָֽה׃

וַיִּתֵּ֧ן אַבְרָהָ֛ם אֶת־כָּל־אֲשֶׁר־לֹ֖ו לְיִצְחָֽק׃

וְלִבְנֵ֤י הַפִּֽילַגְשִׁים֙ אֲשֶׁ֣ר לְאַבְרָהָ֔ם נָתַ֥ן אַבְרָהָ֖ם מַתָּנֹ֑ת וַֽיְשַׁלְּחֵ֞ם מֵעַ֨ל יִצְחָ֤ק בְּנֹו֙ בְּעֹודֶ֣נּוּ חַ֔י קֵ֖דְמָה אֶל־אֶ֥רֶץ קֶֽדֶם׃

וְאֵ֗לֶּה יְמֵ֛י שְׁנֵֽי־חַיֵּ֥י אַבְרָהָ֖ם אֲשֶׁר־חָ֑י מְאַ֥ת שָׁנָ֛ה וְשִׁבְעִ֥ים שָׁנָ֖ה וְחָמֵ֥שׁ שָׁנִֽים׃

וַיִּגְוַ֨ע וַיָּ֧מָת אַבְרָהָ֛ם בְּשֵׂיבָ֥ה טֹובָ֖ה זָקֵ֣ן וְשָׂבֵ֑עַ וַיֵּאָ֖סֶף אֶל־עַמָּֽיו׃

וַיִּקְבְּר֨וּ אֹתֹ֜ו יִצְחָ֤ק וְיִשְׁמָעֵאל֙ בָּנָ֔יו אֶל־מְעָרַ֖ת הַמַּכְפֵּלָ֑ה אֶל־שְׂדֵ֞ה עֶפְרֹ֤ן בֶּן־צֹ֙חַר֙ הַֽחִתִּ֔י אֲשֶׁ֖ר עַל־פְּנֵ֥י מַמְרֵֽא׃

הַשָּׂדֶ֛ה אֲשֶׁר־קָנָ֥ה אַבְרָהָ֖ם מֵאֵ֣ת בְּנֵי־חֵ֑ת שָׁ֛מָּה קֻבַּ֥ר אַבְרָהָ֖ם וְשָׂרָ֥ה אִשְׁתֹּֽו׃

וַיְהִ֗י אַחֲרֵי֙ מֹ֣ות אַבְרָהָ֔ם וַיְבָ֥רֶךְ אֱלֹהִ֖ים אֶת־יִצְחָ֣ק בְּנֹ֑ו וַיֵּ֣שֶׁב יִצְחָ֔ק עִם־בְּאֵ֥ר לַחַ֖י רֹאִֽי׃ ס

וְאֵ֛לֶּה תֹּלְדֹ֥ת יִשְׁמָעֵ֖אל בֶּן־אַבְרָהָ֑ם אֲשֶׁ֨ר יָלְדָ֜ה הָגָ֧ר הַמִּצְרִ֛ית שִׁפְחַ֥ת שָׂרָ֖ה לְאַבְרָהָֽם׃

וְאֵ֗לֶּה שְׁמֹות֙ בְּנֵ֣י יִשְׁמָעֵ֔אל בִּשְׁמֹתָ֖ם לְתֹולְדֹתָ֑ם בְּכֹ֤ר יִשְׁמָעֵאל֙ נְבָיֹ֔ת וְקֵדָ֥ר וְאַדְבְּאֵ֖ל וּמִבְשָֽׂם׃

וּמִשְׁמָ֥ע וְדוּמָ֖ה וּמַשָּֽׂא׃

חֲדַ֣ד וְתֵימָ֔א יְט֥וּר נָפִ֖ישׁ וָקֵֽדְמָה׃

אֵ֣לֶּה הֵ֞ם בְּנֵ֤י יִשְׁמָעֵאל֙ וְאֵ֣לֶּה שְׁמֹתָ֔ם בְּחַצְרֵיהֶ֖ם וּבְטִֽירֹתָ֑ם שְׁנֵים־עָשָׂ֥ר נְשִׂיאִ֖ם לְאֻמֹּתָֽם׃

וְאֵ֗לֶּה שְׁנֵי֙ חַיֵּ֣י יִשְׁמָעֵ֔אל מְאַ֥ת שָׁנָ֛ה וּשְׁלֹשִׁ֥ים שָׁנָ֖ה וְשֶׁ֣בַע שָׁנִ֑ים וַיִּגְוַ֣ע וַיָּ֔מָת וַיֵּאָ֖סֶף אֶל־עַמָּֽיו׃

וַיִּשְׁכְּנ֨וּ מֽ͏ֵחֲוִילָ֜ה עַד־שׁ֗וּר אֲשֶׁר֙ עַל־פְּנֵ֣י מִצְרַ֔יִם בֹּאֲכָ֖ה אַשּׁ֑וּרָה עַל־פְּנֵ֥י כָל־אֶחָ֖יו נָפָֽל׃ פ

וְאֵ֛לֶּה תֹּולְדֹ֥ת יִצְחָ֖ק בֶּן־אַבְרָהָ֑ם אַבְרָהָ֖ם הֹולִ֥יד אֶת־יִצְחָֽק׃

וַיְהִ֤י יִצְחָק֙ בֶּן־אַרְבָּעִ֣ים שָׁנָ֔ה בְּקַחְתֹּ֣ו אֶת־רִבְקָ֗ה בַּת־בְּתוּאֵל֙ הֽ͏ָאֲרַמִּ֔י מִפַּדַּ֖ן אֲרָ֑ם אֲחֹ֛ות לָבָ֥ן הָאֲרַמִּ֖י לֹ֥ו לְאִשָּֽׁה׃

וַיֶּעְתַּ֨ר יִצְחָ֤ק לֽ͏ַיהוָה֙ לְנֹ֣כַח אִשְׁתֹּ֔ו כִּ֥י עֲקָרָ֖ה הִ֑וא וַיֵּעָ֤תֶר לֹו֙ יְהוָ֔ה וַתַּ֖הַר רִבְקָ֥ה אִשְׁתֹּֽו׃

וַיִּתְרֹֽצֲצ֤וּ הַבָּנִים֙ בְּקִרְבָּ֔הּ וַתֹּ֣אמֶר אִם־כֵּ֔ן לָ֥מָּה זֶּ֖ה אָנֹ֑כִי וַתֵּ֖לֶךְ לִדְרֹ֥שׁ אֶת־יְהוָֽה׃

וַיֹּ֨אמֶר יְהוָ֜ה לָ֗הּ שְׁנֵ֤י *גֹיִים (גֹויִם֙) בְּבִטְנֵ֔ךְ וּשְׁנֵ֣י לְאֻמִּ֔ים מִמֵּעַ֖יִךְ יִפָּרֵ֑דוּ וּלְאֹם֙ מִלְאֹ֣ם יֶֽאֱמָ֔ץ וְרַ֖ב יַעֲבֹ֥ד צָעִֽיר׃

וַיִּמְלְא֥וּ יָמֶ֖יהָ לָלֶ֑דֶת וְהִנֵּ֥ה תֹומִ֖ם בְּבִטְנָֽהּ׃

וַיֵּצֵ֤א הָרִאשֹׁון֙ אַדְמֹונִ֔י כֻּלֹּ֖ו כְּאַדֶּ֣רֶת שֵׂעָ֑ר וַיִּקְרְא֥וּ שְׁמֹ֖ו עֵשָֽׂו׃

וְאַֽחֲרֵי־כֵ֞ן יָצָ֣א אָחִ֗יו וְיָדֹ֤ו אֹחֶ֙זֶת֙ בַּעֲקֵ֣ב עֵשָׂ֔ו וַיִּקְרָ֥א שְׁמֹ֖ו יַעֲקֹ֑ב וְיִצְחָ֛ק בֶּן־שִׁשִּׁ֥ים שָׁנָ֖ה בְּלֶ֥דֶת אֹתָֽם׃

וֽ͏ַיִּגְדְּלוּ֙ הַנְּעָרִ֔ים וַיְהִ֣י עֵשָׂ֗ו אִ֛ישׁ יֹדֵ֥עַ צַ֖יִד אִ֣ישׁ שָׂדֶ֑ה וְיַעֲקֹב֙ אִ֣ישׁ תָּ֔ם יֹשֵׁ֖ב אֹהָלִֽים׃

וַיֶּאֱהַ֥ב יִצְחָ֛ק אֶת־עֵשָׂ֖ו כִּי־צַ֣יִד בְּפִ֑יו וְרִבְקָ֖ה אֹהֶ֥בֶת אֶֽת־יַעֲקֹֽב׃

וַיָּ֥זֶד יַעֲקֹ֖ב נָזִ֑יד וַיָּבֹ֥א עֵשָׂ֛ו מִן־הַשָּׂדֶ֖ה וְה֥וּא עָיֵֽף׃

וַיֹּ֨אמֶר עֵשָׂ֜ו אֶֽל־יַעֲקֹ֗ב הַלְעִיטֵ֤נִי נָא֙ מִן־הָאָדֹ֤ם הָאָדֹם֙ הַזֶּ֔ה כִּ֥י עָיֵ֖ף אָנֹ֑כִי עַל־כֵּ֥ן קָרָֽא־שְׁמֹ֖ו אֱדֹֽום׃

וַיֹּ֖אמֶר יַעֲקֹ֑ב מִכְרָ֥ה כַיֹּ֛ום אֶת־בְּכֹֽרָתְךָ֖ לִֽי׃

וַיֹּ֣אמֶר עֵשָׂ֔ו הִנֵּ֛ה אָנֹכִ֥י הֹולֵ֖ךְ לָמ֑וּת וְלָמָּה־זֶּ֥ה לִ֖י בְּכֹרָֽה׃

וַיֹּ֣אמֶר יַעֲקֹ֗ב הִשָּׁ֤בְעָה לִּי֙ כַּיֹּ֔ום וַיִּשָּׁבַ֖ע לֹ֑ו וַיִּמְכֹּ֥ר אֶת־בְּכֹרָתֹ֖ו לְיַעֲקֹֽב׃

וְיַעֲקֹ֞ב נָתַ֣ן לְעֵשָׂ֗ו לֶ֚חֶם וּנְזִ֣יד עֲדָשִׁ֔ים וַיֹּ֣אכַל וַיֵּ֔שְׁתְּ וַיָּ֖קָם וַיֵּלַ֑ךְ וַיִּ֥בֶז עֵשָׂ֖ו אֶת־הַבְּכֹרָֽה׃ ס

Abraham vero aliam duxit uxorem nomine Ceturam,

quae peperit ei Zamran et Iecsan et Madan et Madian et Iesboc et Sue.

Iecsan quoque genuit Saba et Dedan. Filii Dedan fuerunt Assurim et Latusim et Loommim.

At vero ex Madian ortus est Epha et Opher et Henoch et Abida et Eldaa. Omnes hi filii Ceturae.

Deditque Abraham cuncta, quae possederat, Isaac;

filiis autem concubinarum suarum largitus est munera et separavit eos ab Isaac filio suo, dum adhuc ipse viveret, ad plagam orientalem.

Fuerunt autem dies vitae Abrahae centum septuaginta quinque anni.

Et deficiens mortuus est Abraham in senectute bona provectaeque aetatis et plenus dierum congregatusque est ad populum suum.

Et sepelierunt eum Isaac et Ismael filii sui in spelunca Machpela, quae sita est in agro Ephron filii Seor Hetthaei e regione Mambre,

quem emerat a filiis Heth. Ibi sepultus est ipse et Sara uxor eius.

Et post obitum illius benedixit Deus Isaac filio eius, qui habitabat iuxta puteum Lahairoi.

Hae sunt generationes Ismael filii Abrahae, quem peperit ei Agar Aegyptia famula Sarae.

Et haec nomina filiorum Ismael in vocabulis et generationibus suis: primogenitus Ismaelis Nabaioth, dein Cedar et Adbeel et Mabsam,

Masma quoque et Duma et Massa,

Hadad et Thema, Iethur et Naphis et Cedma.

Isti sunt filii Ismaelis, et haec nomina eorum per vicos et mansiones eorum: duodecim principes tribuum suarum.

Et facti sunt anni vitae Ismaelis centum triginta septem; deficiens mortuus est et appositus ad populum suum.

Habitaverunt autem ab Hevila usque Sur, quae respicit Aegyptum introeuntibus Assyriam. In faciem cunctorum fratrum suorum obiit.

Hae sunt generationes Isaac filii Abraham: Abraham genuit Isaac;

qui, cum quadraginta esset annorum, duxit uxorem Rebeccam filiam Bathuelis Aramaei de Paddanaram, sororem Laban Aramaei.

Deprecatusque est Isaac Dominum pro uxore sua, eo quod esset sterilis. Qui exaudivit eum et dedit conceptum Rebeccae.

Sed collidebantur in utero eius parvuli. Quae ait: " Si sic est, cur mihi? ". Perrexitque, ut consuleret Dominum.

Qui respondens ait: Duae gentes sunt in utero tuo,et duo populi ex ventre tuo dividentur;populusque populum superabit,et maior serviet minori ".

Iam tempus pariendi venerat, et ecce gemini in utero eius.

Qui primus egressus est rufus erat et totus quasi pallium pilosum; vocatumque est nomen eius Esau. Postea frater eius egrediens plantam Esau tenebat manu, et idcirco appellatum est nomen eius Iacob.

Sexagenarius erat Isaac, quando nati sunt parvuli.

Quibus adultis, factus est Esau vir gnarus venandi et homo agrestis; Iacob autem vir compositus et habitans in tabernaculis.

Isaac amabat Esau, eo quod de venationibus illius libenter vesceretur; et Rebecca diligebat Iacob.

Coxit autem Iacob pulmentum; ad quem, cum venisset Esau de agro lassus,

ait: " Da mihi de coctione hac rufa, quia oppido lassus sum ". Quam ob causam vocatum est nomen eius Edom (id est Rufus).

Cui dixit Iacob: " Vende mihi prius primogenita tua ".

Ille respondit: " En morior; quid mihi proderunt primogenita? ".

Ait Iacob: " Iura ergo mihi ". Iuravit et vendidit primogenita.

Et sic, accepto pane et lentis edulio, comedit et bibit; surrexit et abiit parvipendens quod primogenita vendidisset.

Аврамъ опетъ узме жену, коіой се име Хеттура:

И роди му сына Зомарана, и Іезана; и Мадала, и Мадіама, и Іесвока, и Соіена;

а Іезанъ роди Савана, и Тамана, Дедана, Деданови пакъ сынови быше Рагуилъ, и Навдеилъ, и Асуріум и Латусіимъ, и Лаомимъ;

а сынови Мадіамови: Єжаръ, и Афиръ, и Єнохъ, и Авіда, и Єлдага; сви ови быше сынови Хеттурини,

И даде Авраамъ сва иманя своя Ісааку сыну своме;

а сыновма наложница’ своихъ учини Авраамъ поклоне, па ихъ отпусти отъ Ісаака сына свога іошт’ за свога живота къ востоку на землю восточну.

Године пакъ дана’ живота Авраамова ове су, кое поживи‚ сто седамдесетъ петъ;

и ослабивши умре Аврамъ у срећной старости, старацъ пунъ дана’ и приложисе къ людма своима.

И погребоше га Ісаакъ и Ісмаилъ два сына нѣгова у пештери двогубой на селишту Єфреоновомъ сына Саарова Хетеанина‚ кое є спроћу Мамвріе,

на селишту и у пештери, кою є купіо Авраамъ отъ сынова Хеттеовыхъ; тамо погребоше Авраама‚ и Сарру жену нѣгову.

И буде по смрти Авраамовой’ и Богъ благослови Ісаака сына нѣгова, те се смѣсти кодъ кладеза погледа.

А догађаи Ісмаила, сына Авраамова, кога роди Аврааму Агара Египтянка‚ служкиня Саррина, єсу ови,

и ова су имена сынова Ісмаиловихъ по имену порода нѣговога: првенацъ Ісмаиловъ Наваіотъ, и Кідаръ, и Навдеилъ, и Массамъ,

и Масма, и Дума, и Масси,

и Холданъ, и Теманъ, и Істуръ, и Нафесъ, и Кедма.

Тіи су сынови Ісмаилови, и та су имена ньихова по домовы ньиховы и по селиштама ньиховыма: дванайсть Князева у народы ньиховы.

Године пакъ живота Ісмаилова єсу сто тридесетъ година’; и ослабивши умре, и приложисе къ роду своме.

А населѣнъ є быю отъ Евілата све до Сура, кой є наспрамъ Египта, све докъ се дође къ Ассиріанма, предъ лицемъ свію своихъ браћа населѣнъ.

Догађаи пакъ Ісаака сына Авраамова ови су: Авраамъ роди Ісаака;

а Ісааку бяше четрдесетъ година’, кадъ є узео себи за жену Ревекку кћерь Ватуила Сирянина изъ Месопотаміе Сирске‚ сестру Лавана Сирянина.

И моліосе Ісаакъ Господу за Ревекку жену, єръ неродкиня бяше, и послуша Богъ, па зачне у утроби Ревекка жена нѣгова.

А младенцы играшесе у ньой, и она рече: кад’ ће ми тако да ми буде, нашто ми ово? па отиде пытати Господа.

И Господъ іой рече; два су народа у твоіои утроби, и двояки люди ће разлучитисе изъ утробе твое, па люди люде надячаће, и већій служиће манѣму.

И испунесе дани родити іой‚ а близанцы быше у утроби нѣной.

И изиђе првенацъ црвенъ савъ као кожа космать, па му надѣне име Исавъ.

За тимъ изиђе братъ нѣговъ, држећисе, рукомъ своіомъ за Исавову пету; и надѣне му име Іаковъ. И буде Ісааку шестдесетъ година', кад’ ихъ роди Ревекка.

И отрастише младићи‚ и буде Исавъ селякъ човекъ знаюћи ловити; а Іаковъ, човѣкъ незлобивъ, живише у дому.

Ісаакъ любляше Исава, почемъ се рааніо ловомъ нѣговимъ; а Ревекка є волѣла Іакова.

И скува Іаковъ єло, а Исавъ дође изъ поля уморанъ,

па рекне Исавъ Іакову: нараани ме куванымъ сочивомъ овымъ, єръ самь изнемогао, зато се прозове Едомъ.

А Іаковъ рече Исаву: предай ми данасъ првенство свое.

И рече Исавъ: ево идемъ умрети; па нашто ми првенство то?

А Іаковъ му рече: закуни ми се данасъ; и закуне му се; пакъ предаде му Исавъ првенство свое,

и Іаковъ даде Исаву хлѣбъ и кухано сочиво; а онъ се наєде и напи, пакъ уставши отиде, држећи ни подашто Исавъ првенство себи.