ost | Димитрија Рашљић

Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)

Бы́сть житїѐ са́ррино, лⷮѣ рк҃з,

и҆ оу҆мре са́рра въ гра́дѣ аврꙋ́цѣ, и҆же е҆сть въ раздо́лїи, се же е҆сть хевро́нъ въ землѝ ханаа́нстѣи· Прїиде же а҆враа́мъ би́тисѧ, по саррѣ, и҆ пла́кати·

И҆ въста́въ а҆враа́мъ ѿ мертвеца свое̑го, и҆ рече сн҃омъ хетѳе́ѻвоⷨ гл҃ѧ,

ѻ҆бита́лецъ, прїидохъ а҆зъ е҆смь въ ва́съ, дади́те ми оу҆бо мѣ́сто гробꙋ въ васъ, да погребꙋ̀ мр҃твецъ сво́и.

ѿвѣщаша сн҃ове хетѳеѻ҆вы, къ а҆враамꙋ гл҃юще,

н҄и, гдⷵне слꙋшаи насъ цр҃ем̾ ѿ б҃а ты е҆́си в насъ, въ чтⷵныхъ гро́бехъ нашихъ погребѝ мр҃твеца̀ своѧ̀· Никтоже б҄о ѿ насъ возбрани́тъ гро́ба свое̑го тебѣ, погрестѝ мр҃твеца̀ своѧ̀ в не́мъ·

Въста́в же а҆враа́мъ поклони́сѧ народꙋ се́лномꙋ, сн҃омъ хеⷮѳе́ѻвыⷨ,

и҆ рече к ниⷨ а҆враа́мъ гл҃ѧ· А҆́ще и́мате въ оу҆мѣ с҄и, ꙗ҆ко погрестѝ мр҃твецъ мои преⷣ лице́мъ моиⷨ· Послꙋш́аите менѐ, и҆ погл҃ите ѻ҆ мн̀ѣ, е҆фронꙋ саѻ҆́ровꙋ,

да да́стъ м҄и пеще́рꙋ сꙋгꙋбꙋю, ꙗ҆́же е҆сть е҆го, с҄и еⷵ на предѣ́лѣ села̀ е҆го, на цѣнѣ подобнѣ. и҆ да дасть ми еѐ предъ ва́ми, въ и҆мѣ́нїе гробꙋ.

е҆фрон же сѣдѧ́ше посредѣ сн҃овъ хетѳе́ѻвъ· И҆ ѿвѣщавъ е҆фро́нъ хеⷮѳе́искыи къ а҆враа́мꙋ гл҃ѧ, слы́шащимъ сн҃ово́мъ хетѳе́ѻ҆вомъ, и҆ всѣмъ приходѧ́щиⷨ въ граⷣ рече·

Пристꙋпѝ здѣ гдⷵне, и҆ послꙋш́аи менѐ. село̀ и҆ пеще́рꙋ ꙗ҆́же в неⷨ тебѣ даю̀ преⷣ всѣми гражданы мои́ми, даю̀ тебѣ, и҆ погребѝ мр҃твецъ свои·

И҆ поклони́сѧ а҆враа́мъ преⷣ наро́домъ насе́лнымъ,

и҆ рече е҆фронꙋ въ слы́шанїе преⷣ всѣ́мъ наро́домъ насе́лнымъ· Є҆́лма же е҆си по мнѣ, послꙋш́аи же менѐ, цѣ́нꙋ се́лнꙋю възмѝ оу҆ мене, и҆ погребꙋ̀ мр҃твеⷰ‍҇ свои т҄ꙋ.

ѿвѣщав же е҆фро́нъ а҆враа́ мꙋ гл҃ѧ,

н҄и, гдⷵне, слы́шахъ б҄о у҃. дидра́гмъ сребра̀· Межди мною и тобою. чт҄о оу҆бо е҆сть с҄е, т҄ы оу҆бо погребѝ сво́и мр҃тве́ць та́мъ·

И послꙋш́а а҆врааⷨ, е҆фрона и҆ даде е҆мꙋ сребро̀, е҆же гл҃а въ слꙋхъ сн҃овъ хеⷮѳеѻ҆въ. у҃, дидра́гмъ, сребра̀ чи́ста кꙋпе́чьска·

И҆ бысть село̀ е҆фро́ново. и҆же б҄ѣ въ сꙋ́гꙋбѣ́и пеще́рѣ. е҆же е҆сть къ маⷨврїи лицеⷨ, село̀ и҆ пеще́ра ꙗ҆́же б҄ѣ в немъ, и҆ всѐ садо́вїе е҆же б҄ѣ в селѣ, и҆ е҆же е҆сть въ предѣлеⷯ е҆го ѻ҆крⷵт̾,

а҆враа́мꙋ бысть въ и҆мѣ́нїе преⷣ сн҃ы хеⷮѳеѻ҆выми, и҆ преⷣ всѣми приходѧ́щими въ граⷣ·

По се́м же погребѐ а҆врааⷨ са́ррꙋ женꙋ̀ свою, въ пеще́рѣ се́лнѣи сꙋгꙋ́бѣи, ꙗ҆́же е҆сть проти́вꙋ маⷨврїи се́й е҆сть хевро́нъ въ землѝ ханаа́ньстѣи.

и҆ оу҆твержде́но е҆сть село̀ и҆ пеще́ра ꙗ҆́же въ не́мъ а҆враа́мови въ и҆мѣнїе гробꙋ ѿ сн҃овъ хетѳеѻ҆въ·

Vixit autem Sara centum viginti septem annis

et mortua est in Cariatharbe, quae est Hebron, in terra Chanaan; venitque Abraham, ut plangeret et fleret eam.

Cumque surrexisset ab officio funeris, locutus est ad filios Heth dicens:

" Advena sum et inquilinus apud vos; date mihi possessionem sepulcri vobiscum, ut sepeliam mortuum meum ".

Responderunt filii Heth dicentes:

" Audi nos, domine, princeps Dei es apud nos: in nobilissimo sepulcrorum nostrorum sepeli mortuum tuum; nullusque te prohibebit, quin in sepulcro eius sepelias mortuum tuum ".

Surrexit Abraham et adoravit populum terrae, filios videlicet Heth,

dixitque ad eos: " Si placet animae vestrae, ut sepeliam mortuum meum, audite me et intercedite pro me apud Ephron filium Seor,

ut det mihi speluncam Machpela, quam habet in extrema parte agri sui. Pecunia digna tradat eam mihi coram vobis in possessionem sepulcri ".

Sedebat autem Ephron in medio filiorum Heth. Responditque Ephron Hetthaeus ad Abraham, filiis Heth audientibus cunctis, qui ingrediebantur portam civitatis illius, dicens:

" Nequaquam ita fiat, domine mi, ausculta me. Agrum do tibi et speluncam, quae in eo est, praesentibus filiis populi mei; sepeli mortuum tuum ".

Adoravit Abraham coram populo terrae

et locutus est ad Ephron, audiente populo terrae: " Quaeso, ut audias me. Dabo pecuniam pro agro; suscipe eam, et sic sepeliam mortuum meum in eo ".

Respondit Ephron ad Abraham dicens ei:

" Domine mi, audi me. Terra quadringentorum siclorum argenti inter me et te quid est hoc? Sepeli mortuum tuum ".

Auscultavit Abraham Ephron et appendit pecuniam, quam Ephron postulaverat, audientibus filiis Heth, quadringentos siclos argenti, sicut mos erat apud negotiatores.

Confirmatusque est ager Ephronis, qui erat in Machpela respiciens Mambre, tam ipse quam spelunca in eo et omnes arbores eius in cunctis terminis eius per circuitum,

Abrahae in possessionem, videntibus filiis Heth cunctis, qui intrabant portam civitatis illius.

Deinde sepelivit Abraham Saram uxorem suam in spelunca agri Machpela, qui respiciebat Mambre haec est Hebron in terra Chanaan.

Et confirmatus est ager et antrum, quod erat in eo, Abrahae in possessionem sepulcri a filiis Heth.

Vixit autem Sara centum viginti septem annis.

Et mortua est in civitate Arbee, quæ est Hebron, in terra Chanaan: venitque Abraham ut plangeret et fleret eam.

Cumque surrexisset ab officio funeris, locutus est ad filios Heth, dicens:

Advena sum et peregrinus apud vos: date mihi jus sepulchri vobiscum, ut sepeliam mortuum meum.

Responderunt filii Heth, dicentes:

Audi nos, domine: princeps Dei es apud nos: in electis sepulchris nostris sepeli mortuum tuum, nullusque te prohibere poterit quin in monumento ejus sepelias mortuum tuum.

Surrexit Abraham, et adoravit populum terræ, filios videlicet Heth:

dixitque ad eos: Si placet animæ vestræ ut sepeliam mortuum meum, audite me, et intercedite pro me apud Ephron filium Seor:

ut det mihi speluncam duplicem, quam habet in extrema parte agri sui: pecunia digna tradat eam mihi coram vobis in possessionem sepulchri.

Habitabat autem Ephron in medio filiorum Heth. Responditque Ephron ad Abraham, cunctis audientibus qui ingrediebantur portam civitatis illius, dicens:

Nequaquam ita fiat, domine mi, sed tu magis ausculta quod loquor. Agrum trado tibi, et speluncam quæ in eo est, præsentibus filiis populi mei ; sepeli mortuum tuum.

Adoravit Abraham coram populo terræ.

Et locutus est ad Ephron circumstante plebe: Quæso ut audias me: dabo pecuniam pro agro: suscipe eam, et sic sepeliam mortuum meum in eo.

Responditque Ephron:

Domine mi, audi me: terra, quam postulas, quadringentis siclis argenti valet: istud est pretium inter me et te: sed quantum est hoc? sepeli mortuum tuum.

Quod cum audisset Abraham, appendit pecuniam, quam Ephron postulaverat, audientibus filiis Heth, quadringentos siclos argenti probatæ monetæ publicæ.

Confirmatusque est ager quondam Ephronis, in quo erat spelunca duplex, respiciens Mambre, tam ipse, quam spelunca, et omnes arbores ejus in cunctis terminis ejus per circuitum,

Abrahæ in possessionem, videntibus filiis Heth, et cunctis qui intrabant portam civitatis illius.

Atque ita sepelivit Abraham Saram uxorem suam in spelunca agri duplici, quæ respiciebat Mambre. Hæc est Hebron in terra Chanaan.

Et confirmatus est ager, et antrum quod erat in eo, Abrahæ in possessionem monumenti a filiis Heth.