21.1
21.2
21.3
21.4
21.5
21.6
21.7
21.8
21.9
21.10
21.11
21.12
21.13
21.14
21.15
21.16
21.17
21.18
21.19
21.20
21.21
21.22
21.23
21.24
21.25
21.26
21.27
21.28
21.29
21.30
21.31
21.32
21.33
21.34
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
close
И г҃ь присѣтѝ са́ррꙋ, ꙗ҆́ко рече, и сътворѝ г҃ь саррѣ, ꙗ҆́коже г҃ла.
и заче́нши са́рра. родѝ а҆враа́мꙋ сн҃ъ въ старости въ времѧ ꙗ҆́коже гл҃а е҆мꙋ г҃ь.
И҆ наречѐ а҆враамъ и҆мѧ сн҃ꙋ свое̑мꙋ , и҆же родѝ са́рра і҆саа́къ.
ѻ҆брѣза же а҆враа́мъ. і҆саа́ка въ ѻ҆смыи дн҃ь, ꙗ҆́коже заповѣда е҆мꙋ б҃ъ.
а҆враа́мъ же бѣ. р҃. лѣтъ. е҆гда бысть е҆мꙋ і҆саа́къ сн҃ъ е҆го·
И҆ рече са́рра ра́дость сътворѝ мн҄ѣ г҃ь, и҆́же бо кто оу҆слы́шиⷮ ѻ҆брадꙋетсѧ съ мно́ю.
и҆ рече, кт҄о възвѣсти́тъ а҆враа́мꙋ, ꙗ҆́ко роди́хъ сн҃ъ въ ста́рости , и҆ ꙗ҆́ко дои́тъ дѣтищь са́рра.
и҆ възрастѐ ѻ҆троча̀, и҆ ѿдое̑но. и҆ сътворѝ а҆враа́мъ оу҆чрежⷣенїе ве́лїе, въ дн҃ь е҆гда ѿдои́сѧ і҆саа́къ сн҃ъ е҆го.
видѣ́вши же са́рра, сн҃а а҆гарина егѷптѧнынѧ, и҆же бысть а҆враа́мꙋ, и҆гра́юще съ ісаа́комъ сн҃омъ свои́мъ·
И҆ рече къ а҆враа́мꙋ, ѿженѝ рабꙋ сїю̀, и҆ съ сн҃омъ е҆ѧ̀, не причасти́тъ бо сѧ сн҃ъ рабы̀ сеѧ̀, съ сн҃оⷨ мои́мъ і҆саа́комъ.
поро́ко же ꙗ҆́вѝ слово с҄е ѕѣло, преⷣ а҆враа́момъ сн҃а ра́ди е҆го и҆змаила·
И҆ рече б҃ъ къ а҆враамꙋ, да не бꙋ́детъ ти поро́чно слово с҄е прⷣѣ тобо́ю, ѻ҆ ѻ́троцѣ, и҆ ѻ҆ рабѣ. вс҄е е҆ли́ко ти рече́тъ са́рра, послꙋш́аи словесъ е҆ѧ̀, ꙗ҆́ко въ і҆саа́цѣ прозовеⷮ ти сѧ сѣмѧ.
сн҃а же рабы сеѧ, въ ꙗ҆́зы́къ вели́къ сътворю и҆̀, ꙗ҆́ко сѣмѧ твоѐ еⷵ·
Въставъ же а҆враа́мъ заѹ҆́тра, и҆ взѧ̀ хлѣ́бы, и҆ мѣ́хъ воды̀, и҆ дастъ а҆гарѣ, и҆ задѣ́ же за плещѝ е́й и҆ ѻ́трокъ, и҆ пꙋсти ю҆̀. ѻ҆́на́ же шеⷣши заблꙋди́сѧ въ пꙋсты́ни, оу҆ кладѧзѧ клѧтвенаго.
сконча же сѧ вода і҆з мѣха. и҆ пове́рже ѻ҆троча пⷣо е҆лїю е҆ді́ною.
ше́дъши же сѣ́де прѧ́мо е҆мꙋ по́дали. ꙗ҆́коже дострѣли́ти з лꙋ́ка. и҆ рече да не ви́ждꙋ смр҃ти дѣтища свое̑го, и҆ сѣ́де прѧ́мо е҆мꙋ здале́че. въскрича же ѻ҆троча̀ и҆ въсплакасѧ.
и҆ оуслы́ша б҃ъ глⷵа ѻ҆троча́те, ѿ мѣ́ста и҆дѣже бѣѧше· И҆ възва а҆гг҃лъ бж҃їи а҆гарь съ нб҃си, и҆ реⷱ‍҇ е́й, чт҄о е҆сть. а҆гарь. не бо́исѧ. послꙋ́ша б҃ъ гласъ ѻ҆трочища ѿ мѣ́ста идѣ́же е҆сть.
въста́ни поимѝ ѻ҆троча, і҆ и҆ми е҆го по рꙋкꙋ е҆го, въ ꙗ҆́зы́къ бо вели́къ сътворю̀ и҆̀,
и҆ ѿве́рзе б҃ъ ѻ҆́чи е҆ѧ̀, и҆ оу҆зрѣ кладѧзь воды̀ жи́вы. и҆ шеⷣши налїѧ̀ мⷯѣ воды̀. и҆ напо́и ѻ҆троча,
и҆ бѧше б҃ъ съ ѻ҆трочатемъ, и҆ възрастѐ, и҆ въсели́сѧ въ пꙋсты́ню, и҆ бысть стрѣле́цъ.
и҆ жи́тъ въ пꙋсты́ни ѳараи. и҆ приведѐ е҆мꙋ м҃ти е҆го женꙋ̀ ѿ е҆гѷпта.
быⷵ же в т҄о времѧ, рече авимелехъ, и҆ хозафъ дрꙋгъ е҆го, и҆ фило́хъ вое̑во́да во́и, и҆ ѻ҆́бласти е҆го, къ а҆враамꙋ гл҃ѧ. б҃ъ с тобо́ю е҆сть въ всемъ е҆же твори́ши.
нн҃ѣ оу҆бо клени́ ми сѧ б҃гоⷨ, да не вреди́ши менѐ, н҄и сѣме́ни мое̑го, н҄и и҆мени мое̑го. н҄о по правдѣ ю҆́же сътворихъ с тобо́ю, сътворѝ, и҆ съ мно́ю, въ землѝ, ю҆́же т҄ы ѻ҆бита на не́й·
И҆ рече а҆враа́мъ, а҆зъ кленꙋ́сѧ,
и҆ гл҃а въ гнѣ́вѣ а҆враамъ а҆вимеле́хꙋ, ѻ҆ кладезь водны́и, ꙗ҆́же ѿꙗ҆́ша рабѝ а҆вимеле́ховы.
и҆ рече е҆мꙋ а҆вимеле́хъ. не разꙋмѣх́ъ кт҄о сътворѝ ве́щъ сїю, н҄и ты ми повѣ́да, н҄и азъ слы́шахъ а҆же до днесь·
И҆ пригна а҆враамъ, ѻ҆вца, и҆ ю҆нца, дасть же а҆вимеле́хꙋ. и҆ завѣщаста ѻ҆́ба завѣт́ъ.
и҆ ѻ҆стави а҆враамъ, з҃, а҆гнецъ на е҆динѣ.
и҆ рече а҆вимеле́хъ, а҆враамꙋ. чт҄о сꙋть, з҃, сїи а҆гнецъ ѻ҆́вчии̑хъ, ꙗ҆́же постави е҆ди́ны·
И҆ рече а҆враамъ, ꙗ҆ко, з҃, сию̀ а҆гнецъ възмеши оу҆ менѐ, да бꙋдетъ ми въ послꙋшество̀. ꙗ҆ко а҆зъ и҆ско́пахъ кладѧзь сїй·
Сего̀ ради прозваша и́мѧ мѣ́стꙋ томꙋ кладѧⷥ клѧ́твеныи, ꙗ҆ко тꙋ клѧ́стасѧ ѻ҆́ба,
и҆ завѣщаста ѻ҆́ба завѣтъ оу҆ кладѧзѧ клѧ́твенаго· Въставъ же а҆вимеле́хъ, и҆ ѻ҆хозафъ дрꙋгъ е҆го, и҆ фило́хъ вое̑во́да во́й и҆ ѻ҆́бласти е҆го, и҆ възврати́ша сѧ въ зе́млю филистиⷨскꙋ·
И҆ насѣѧ́ а҆враамъ ни́вы оу҆ кладѧзѧ клѧтвенаго. и҆ призва тꙋ и҆́мѧ г҃а б҃а вѣ́чнаго.
ѻ҆бита же а҆враамъ в землѝ филистиⷨстѣи дн҃и мно́ги·
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
close
Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat, et implevit Sarae, quae locutus est;
concepitque et peperit Abrahae filium in senectute eius tempore, quo praedixerat ei Deus.
Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac
et circumcidit eum octavo die, sicut praeceperat ei Deus.
Cum Abraham centum esset annorum, natus est ei Isaac filius eius.
Dixitque Sara: Risum fecit mihi Deus;quicumque audierit, corridebit mihi ?.
Rursumque ait: Quis auditurum crederet Abrahamquod Sara lactaret filios,quia peperit ei filiumiam seni? ".
Crevit igitur puer et ablactatus est. Fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis eius.
Cumque vidisset Sara filium Agar Aegyptiae iocantem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham:
" Eice ancillam hanc et filium eius; non enim erit heres filius ancillae cum filio meo Isaac ".
Dure accepit hoc Abraham propter filium suum.
Cui dixit Deus: " Non tibi videatur asperum super puero et super ancilla tua; omnia, quae dixerit tibi Sara, audi vocem eius, quia in Isaac vocabitur tibi semen.
Sed et filium ancillae faciam in gentem magnam, quia semen tuum est ".
Surrexit itaque Abraham mane et tollens panem et utrem aquae imposuit scapulae eius tradiditque puerum et dimisit eam. Quae cum abisset, errabat in deserto Bersabee.
Cumque consumpta esset aqua in utre, abiecit puerum subter unum arbustum
et abiit; seditque e regione procul, quantum potest arcus iacere. Dixit enim: " Non videbo morientem puerum ". Et sedens contra levavit vocem suam et flevit.
Exaudivit autem Deus vocem pueri; vocavitque angelus Dei Agar de caelo dicens: " Quid tibi, Agar? Noli timere; exaudivit enim Deus vocem pueri de loco, in quo est.
Surge, tolle puerum et tene illum manu tua, quia in gentem magnam faciam eum ".
Aperuitque Deus oculos eius; quae videns puteum aquae abiit et implevit utrem deditque puero bibere.
Et fuit Deus cum eo; qui crevit et moratus est in solitudine factusque est iuvenis sagittarius.
Habitavitque in deserto Pharan; et accepit illi mater sua uxorem de terra Aegypti.
Eodem tempore dixit Abimelech et Phicol princeps exercitus eius ad Abraham: " Deus tecum est in universis, quae agis.
Iura ergo per Deum, ne noceas mihi et posteris meis stirpique meae; sed iuxta fidem, quam feci tibi, facies mihi et terrae, in qua versatus es advena ".
Dixitque Abraham: " Ego iurabo ".
Et increpavit Abraham Abimelech propter puteum aquae, quem vi abstulerant servi eius.
Responditque Abimelech: " Nescivi quis fecerit hanc rem; sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi praeter hodie ".
Tulit itaque Abraham oves et boves et dedit Abimelech; percusseruntque ambo foedus.
Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum.
Cui dixit Abimelech: " Quid sibi volunt septem agnae istae, quas stare fecisti seorsum? ".
At ille: " Septem, inquit, agnas accipies de manu mea, ut sint in testimonium mihi, quoniam ego fodi puteum istum ".
Idcirco vocatus est locus ille Bersabee, quia ibi uterque iuraverunt.
Et inierunt foedus in Bersabee.
Surrexit autem Abimelech et Phicol princeps militiae eius reversique sunt in terram Philisthim. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee et invocavit ibi nomen Domini, Dei aeterni.
Et fuit colonus in terra Philisthim diebus multis.
Црквенословенски (Јел.) Црквенословенски (Ост.) Црк-слв. (Парим. XII-XII в.) Српски (Атанацковић) Српски (Даничић 1865) Грчки (Ралфс) Латински (Tremellius) Латински (Vulgata Clem.) Латински (Nova Vulgata) Јеврејски (Мас.) Сирски (Пешита)
close
וֽ͏ַיהוָ֛ה פָּקַ֥ד אֶת־שָׂרָ֖ה כַּאֲשֶׁ֣ר אָמָ֑ר וַיַּ֧עַשׂ יְהוָ֛ה לְשָׂרָ֖ה כַּאֲשֶׁ֥ר דִּבֵּֽר׃
וַתַּהַר֩ וַתֵּ֨לֶד שָׂרָ֧ה לְאַבְרָהָ֛ם בֵּ֖ן לִזְקֻנָ֑יו לַמֹּועֵ֕ד אֲשֶׁר־דִּבֶּ֥ר אֹתֹ֖ו אֱלֹהִֽים׃
וַיִּקְרָ֨א אַבְרָהָ֜ם אֶֽת־שֶׁם־בְּנֹ֧ו הַנֹּֽולַד־לֹ֛ו אֲשֶׁר־יָלְדָה־לֹּ֥ו שָׂרָ֖ה יִצְחָֽק׃
וַיָּ֤מָל אַבְרָהָם֙ אֶת־יִצְחָ֣ק בְּנֹ֔ו בֶּן־שְׁמֹנַ֖ת יָמִ֑ים כַּאֲשֶׁ֛ר צִוָּ֥ה אֹתֹ֖ו אֱלֹהִֽים׃
וְאַבְרָהָ֖ם בֶּן־מְאַ֣ת שָׁנָ֑ה בְּהִוָּ֣לֶד לֹ֔ו אֵ֖ת יִצְחָ֥ק בְּנֹֽו׃
וַתֹּ֣אמֶר שָׂרָ֔ה צְחֹ֕ק עָ֥שָׂה לִ֖י אֱלֹהִ֑ים כָּל־הַשֹּׁמֵ֖עַ יִֽצְחַק־לִֽי׃
וַתֹּ֗אמֶר מִ֤י מִלֵּל֙ לְאַבְרָהָ֔ם הֵינִ֥יקָה בָנִ֖ים שָׂרָ֑ה כִּֽי־יָלַ֥דְתִּי בֵ֖ן לִזְקֻנָֽיו׃
וַיִּגְדַּ֥ל הַיֶּ֖לֶד וַיִּגָּמַ֑ל וַיַּ֤עַשׂ אַבְרָהָם֙ מִשְׁתֶּ֣ה גָדֹ֔ול בְּיֹ֖ום הִגָּמֵ֥ל אֶת־יִצְחָֽק׃
וַתֵּ֨רֶא שָׂרָ֜ה אֶֽת־בֶּן־הָגָ֧ר הַמִּצְרִ֛ית אֲשֶׁר־יָלְדָ֥ה לְאַבְרָהָ֖ם מְצַחֵֽק׃
וַתֹּ֙אמֶר֙ לְאַבְרָהָ֔ם גָּרֵ֛שׁ הָאָמָ֥ה הַזֹּ֖את וְאֶת־בְּנָ֑הּ כִּ֣י לֹ֤א יִירַשׁ֙ בֶּן־הָאָמָ֣ה הַזֹּ֔את עִם־בְּנִ֖י עִם־יִצְחָֽק׃
וַיֵּ֧רַע הַדָּבָ֛ר מְאֹ֖ד בְּעֵינֵ֣י אַבְרָהָ֑ם עַ֖ל אֹודֹ֥ת בְּנֹֽו׃
וַיֹּ֨אמֶר אֱלֹהִ֜ים אֶל־אַבְרָהָ֗ם אַל־יֵרַ֤ע בְּעֵינֶ֙יךָ֙ עַל־הַנַּ֣עַר וְעַל־אֲמָתֶ֔ךָ כֹּל֩ אֲשֶׁ֨ר תֹּאמַ֥ר אֵלֶ֛יךָ שָׂרָ֖ה שְׁמַ֣ע בְּקֹלָ֑הּ כִּ֣י בְיִצְחָ֔ק יִקָּרֵ֥א לְךָ֖ זָֽרַע׃
וְגַ֥ם אֶת־בֶּן־הָאָמָ֖ה לְגֹ֣וי אֲשִׂימֶ֑נּוּ כִּ֥י זַרְעֲךָ֖ הֽוּא׃
וַיַּשְׁכֵּ֣ם אַבְרָהָ֣ם ׀ בַּבֹּ֡קֶר וַיִּֽקַּֽח־לֶחֶם֩ וְחֵ֨מַת מַ֜יִם וַיִּתֵּ֣ן אֶל־הָ֠גָר שָׂ֧ם עַל־שִׁכְמָ֛הּ וְאֶת־הַיֶּ֖לֶד וַֽיְשַׁלְּחֶ֑הָ וַתֵּ֣לֶךְ וַתֵּ֔תַע בְּמִדְבַּ֖ר בְּאֵ֥ר שָֽׁבַע׃
וַיִּכְל֥וּ הַמַּ֖יִם מִן־הַחֵ֑מֶת וַתַּשְׁלֵ֣ךְ אֶת־הַיֶּ֔לֶד תַּ֖חַת אַחַ֥ד הַשִּׂיחִֽם׃
וַתֵּלֶךְ֩ וַתֵּ֨שֶׁב לָ֜הּ מִנֶּ֗גֶד הַרְחֵק֙ כִּמְטַחֲוֵ֣י קֶ֔שֶׁת כִּ֣י אֽ͏ָמְרָ֔ה אַל־אֶרְאֶ֖ה בְּמֹ֣ות הַיָּ֑לֶד וַתֵּ֣שֶׁב מִנֶּ֔גֶד וַתִּשָּׂ֥א אֶת־קֹלָ֖הּ וַתֵּֽבְךְּ׃
וַיִּשְׁמַ֣ע אֱלֹהִים֮ אֶת־קֹ֣ול הַנַּעַר֒ וַיִּקְרָא֩ מַלְאַ֨ךְ אֱלֹהִ֤ים ׀ אֶל־הָגָר֙ מִן־הַשָּׁמַ֔יִם וַיֹּ֥אמֶר לָ֖הּ מַה־לָּ֣ךְ הָגָ֑ר אַל־תִּ֣ירְאִ֔י כִּֽי־שָׁמַ֧ע אֱלֹהִ֛ים אֶל־קֹ֥ול הַנַּ֖עַר בַּאֲשֶׁ֥ר הוּא־שָֽׁם׃
ק֚וּמִי שְׂאִ֣י אֶת־הַנַּ֔עַר וְהַחֲזִ֥יקִי אֶת־יָדֵ֖ךְ בֹּ֑ו כִּֽי־לְגֹ֥וי גָּדֹ֖ול אֲשִׂימֶֽנּוּ׃
וַיִּפְקַ֤ח אֱלֹהִים֙ אֶת־עֵינֶ֔יהָ וַתֵּ֖רֶא בְּאֵ֣ר מָ֑יִם וַתֵּ֜לֶךְ וַתְּמַלֵּ֤א אֶת־הַחֵ֙מֶת֙ מַ֔יִם וַתַּ֖שְׁקְ אֶת־הַנָּֽעַר׃
וַיְהִ֧י אֱלֹהִ֛ים אֶת־הַנַּ֖עַר וַיִּגְדָּ֑ל וַיֵּ֙שֶׁב֙ בַּמִּדְבָּ֔ר וַיְהִ֖י רֹבֶ֥ה קַשָּֽׁת׃
וַיֵּ֖שֶׁב בְּמִדְבַּ֣ר פָּארָ֑ן וַתִּֽקַּֽח־לֹ֥ו אִמֹּ֛ו אִשָּׁ֖ה מֵאֶ֥רֶץ מִצְרָֽיִם׃ פ
וֽ͏ַיְהִי֙ בָּעֵ֣ת הַהִ֔וא וַיֹּ֣אמֶר אֲבִימֶ֗לֶךְ וּפִיכֹל֙ שַׂר־צְבָאֹ֔ו אֶל־אַבְרָהָ֖ם לֵאמֹ֑ר אֱלֹהִ֣ים עִמְּךָ֔ בְּכֹ֥ל אֲשֶׁר־אַתָּ֖ה עֹשֶֽׂה׃
וְעַתָּ֗ה הִשָּׁ֨בְעָה לִּ֤י בֵֽאלֹהִים֙ הֵ֔נָּה אִם־תִּשְׁקֹ֣ר לִ֔י וּלְנִינִ֖י וּלְנֶכְדִּ֑י כַּחֶ֜סֶד אֲשֶׁר־עָשִׂ֤יתִי עִמְּךָ֙ תַּעֲשֶׂ֣ה עִמָּדִ֔י וְעִם־הָאָ֖רֶץ אֲשֶׁר־גַּ֥רְתָּה בָּֽהּ׃
וַיֹּ֙אמֶר֙ אַבְרָהָ֔ם אָנֹכִ֖י אִשָּׁבֵֽעַ׃
וְהֹוכִ֥חַ אַבְרָהָ֖ם אֶת־אֲבִימֶ֑לֶךְ עַל־אֹדֹות֙ בְּאֵ֣ר הַמַּ֔יִם אֲשֶׁ֥ר גָּזְל֖וּ עַבְדֵ֥י אֲבִימֶֽלֶךְ׃
וַיֹּ֣אמֶר אֲבִימֶ֔לֶךְ לֹ֣א יָדַ֔עְתִּי מִ֥י עָשָׂ֖ה אֶת־הַדָּבָ֣ר הַזֶּ֑ה וְגַם־אַתָּ֞ה לֹא־הִגַּ֣דְתָּ לִּ֗י וְגַ֧ם אָנֹכִ֛י לֹ֥א שָׁמַ֖עְתִּי בִּלְתִּ֥י הַיֹּֽום׃
וַיִּקַּ֤ח אַבְרָהָם֙ צֹ֣אן וּבָקָ֔ר וַיִּתֵּ֖ן לַאֲבִימֶ֑לֶךְ וַיִּכְרְת֥וּ שְׁנֵיהֶ֖ם בְּרִֽית׃
וַיַּצֵּ֣ב אַבְרָהָ֗ם אֶת־שֶׁ֛בַע כִּבְשֹׂ֥ת הַצֹּ֖אן לְבַדְּהֶֽן׃
וַיֹּ֥אמֶר אֲבִימֶ֖לֶךְ אֶל־אַבְרָהָ֑ם מָ֣ה הֵ֗נָּה שֶׁ֤בַע כְּבָשֹׂת֙ הָאֵ֔לֶּה אֲשֶׁ֥ר הִצַּ֖בְתָּ לְבַדָּֽנָה׃
וַיֹּ֕אמֶר כִּ֚י אֶת־שֶׁ֣בַע כְּבָשֹׂ֔ת תִּקַּ֖ח מִיָּדִ֑י בַּעֲבוּר֙ תִּֽהְיֶה־לִּ֣י לְעֵדָ֔ה כִּ֥י חָפַ֖רְתִּי אֶת־הַבְּאֵ֥ר הַזֹּֽאת׃
עַל־כֵּ֗ן קָרָ֛א לַמָּקֹ֥ום הַה֖וּא בְּאֵ֣ר שָׁ֑בַע כִּ֛י שָׁ֥ם נִשְׁבְּע֖וּ שְׁנֵיהֶֽם׃
וַיִּכְרְת֥וּ בְרִ֖ית בִּבְאֵ֣ר שָׁ֑בַע וַיָּ֣קָם אֲבִימֶ֗לֶךְ וּפִיכֹל֙ שַׂר־צְבָאֹ֔ו וַיָּשֻׁ֖בוּ אֶל־אֶ֥רֶץ פְּלִשְׁתִּֽים׃
וַיִּטַּ֥ע אֶ֖שֶׁל בִּבְאֵ֣ר שָׁ֑בַע וַיִּ֨קְרָא־שָׁ֔ם בְּשֵׁ֥ם יְהוָ֖ה אֵ֥ל עֹולָֽם׃
וַיָּ֧גָר אַבְרָהָ֛ם בְּאֶ֥רֶץ פְּלִשְׁתִּ֖ים יָמִ֥ים רַבִּֽים׃ פ
Претходна глава
←
Следећа глава
→