Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat, et implevit Sarae, quae locutus est;
concepitque et peperit Abrahae filium in senectute eius tempore, quo praedixerat ei Deus.
Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac
et circumcidit eum octavo die, sicut praeceperat ei Deus.
Cum Abraham centum esset annorum, natus est ei Isaac filius eius.
Dixitque Sara: Risum fecit mihi Deus;quicumque audierit, corridebit mihi ?.
Rursumque ait: Quis auditurum crederet Abrahamquod Sara lactaret filios,quia peperit ei filiumiam seni? ".
Crevit igitur puer et ablactatus est. Fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis eius.
Cumque vidisset Sara filium Agar Aegyptiae iocantem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham:
" Eice ancillam hanc et filium eius; non enim erit heres filius ancillae cum filio meo Isaac ".
Dure accepit hoc Abraham propter filium suum.
Cui dixit Deus: " Non tibi videatur asperum super puero et super ancilla tua; omnia, quae dixerit tibi Sara, audi vocem eius, quia in Isaac vocabitur tibi semen.
Sed et filium ancillae faciam in gentem magnam, quia semen tuum est ".
Surrexit itaque Abraham mane et tollens panem et utrem aquae imposuit scapulae eius tradiditque puerum et dimisit eam. Quae cum abisset, errabat in deserto Bersabee.
Cumque consumpta esset aqua in utre, abiecit puerum subter unum arbustum
et abiit; seditque e regione procul, quantum potest arcus iacere. Dixit enim: " Non videbo morientem puerum ". Et sedens contra levavit vocem suam et flevit.
Exaudivit autem Deus vocem pueri; vocavitque angelus Dei Agar de caelo dicens: " Quid tibi, Agar? Noli timere; exaudivit enim Deus vocem pueri de loco, in quo est.
Surge, tolle puerum et tene illum manu tua, quia in gentem magnam faciam eum ".
Aperuitque Deus oculos eius; quae videns puteum aquae abiit et implevit utrem deditque puero bibere.
Et fuit Deus cum eo; qui crevit et moratus est in solitudine factusque est iuvenis sagittarius.
Habitavitque in deserto Pharan; et accepit illi mater sua uxorem de terra Aegypti.
Eodem tempore dixit Abimelech et Phicol princeps exercitus eius ad Abraham: " Deus tecum est in universis, quae agis.
Iura ergo per Deum, ne noceas mihi et posteris meis stirpique meae; sed iuxta fidem, quam feci tibi, facies mihi et terrae, in qua versatus es advena ".
Dixitque Abraham: " Ego iurabo ".
Et increpavit Abraham Abimelech propter puteum aquae, quem vi abstulerant servi eius.
Responditque Abimelech: " Nescivi quis fecerit hanc rem; sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi praeter hodie ".
Tulit itaque Abraham oves et boves et dedit Abimelech; percusseruntque ambo foedus.
Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum.
Cui dixit Abimelech: " Quid sibi volunt septem agnae istae, quas stare fecisti seorsum? ".
At ille: " Septem, inquit, agnas accipies de manu mea, ut sint in testimonium mihi, quoniam ego fodi puteum istum ".
Idcirco vocatus est locus ille Bersabee, quia ibi uterque iuraverunt.
Et inierunt foedus in Bersabee.
Surrexit autem Abimelech et Phicol princeps militiae eius reversique sunt in terram Philisthim. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee et invocavit ibi nomen Domini, Dei aeterni.
Et fuit colonus in terra Philisthim diebus multis.
И посѣти Господъ Сарру, као што рече, и учини Господъ Сарри, као што є говоріо;
те зачне Сарра, и у старости роди сына Аврааму, у време као што му каза Господъ.
И надѣне Авраамъ сыну своме, кой му се родіо, кога му роди Сарра, име ісаакъ.
У осмый данъ обрѣже Авраамъ Ісаака, као што му заповѣди Богъ.
А Аврааму бяше сто година’, кад’ се роди сынъ му Ісаакъ.
И рече Сарра: смѣхъ ми учини Господъ; єръ тко чуо буде, обрадоваћесе са мномъ.
И рече: ко ће явити Аврааму, да Сарра млекомъ дои напрсче? да самь родила сына у старости моіой.
И порасте дѣте, и отдоено буде, па Авраамъ сготови велику часть, у кой се данъ отдои Ісаакъ сынъ нѣговъ.
А Сарра, видивши сына Агаре Египтянке, кой се родіо Аврааму, да се игра съ Ісаакомъ сыномъ своимъ, рекне Аврааму:
отерай слушкиню ову и сына іой; єръ неће наслѣдити сынъ слушкинѣ ове са сыномъ моимъ Ісаакомъ.
Рѣчь ова врло се жестока яви предъ Авраамомъ о сыну нѣгову Ісмаилу
И рече Богъ Аврааму: да не буде жестоко предъ тобомъ о дѣтету и служкиньи. сва, коя ти рекне Сарра, послушай по гласу нѣноме; єръ у Ісааку теби ће нарећи сѣме.
А сына служкинѣ ове учинићу великимъ народомъ, єръ твое є сѣме.
И устане Авраамъ за ютра, па узме хлѣбъ и мѣшину воде, и даде Агари, дигне іой дѣте на леђа нѣна, па ю отпусти. Отишавши она блудила є по пустыньи кодъ клетнога кладеза.
Воде іой у мѣшини нестане‚ бацы дѣте подъ єдну єлу,
па се уклони и сѣдне подалеко спроћу нѣга на стрѣлометъ изъ лука; єрбо рече, да не могу гледати смрти дѣтета мога; и сѣдне спроћу нѣга издалека: а дѣте се врискомъ заплаче.
Кад’ пакъ чуе Богъ гласъ дѣтета отъ мѣста тога, гдѣ є было, викне съ неба Ангелъ Агару, и рекне іой: шта є? Агаро, не бойсе! чуо є Богъ гласъ дѣтета отъ мѣста, гдѣ є:
Устани узми дѣте‚ узми га рукомъ твоіемъ; єрбо ћу га учинити народомъ великимъ.
И отвори Богъ очи нѣне; и опази кладезъ воде живе, те оде, наліе мѣшину воде и напои дѣте.
И буде Богъ съ дѣтетомъ, па отрасте, и насели се у пустыньи‚ и постане стрѣлацъ.
Населисе у пустини Фаранъ, и мати му нѣгова узме жену изъ предѣла Египетскога.
У то се време догоди, те рекне Авімелехъ и Охозать деверъ невѣсте нѣгове, и Фіхолъ Войвода войске нѣгове, Аврааму говорећи: Богъ є съ тобомъ у свачемъ, што радишь;
закуни ми се дакле сад’ Богомъ, да ми нећешь неправо учинити, ни сѣмену, моме ни имену моме, но по правди, као што я съ тобомъ поступихъ, учинићешь са мномъ и са земльомъ, на коіой си се ты населіо:
И рече Авраамъ: кунемъ се.
И пребацы Авраамъ Авімелеху за кладесе, кое отеше слуге Авімелехови;
а Авімелехъ му рече: не видихъ, тко є то учино, а и ты ми не каза, нити чухъ я до данасъ.
И узме Авраамъ овце и юнце, па даде Авімелеху, те обоица учине завѣтъ.
И изметне Авраамъ‚ седамъ женскихъ яганяца насамо.
А Авімелехъ рече Авраму: шта значе седамъ, овыхъ женскихъ яганяца?
И рече Авраамъ: овыхъ седамъ женскихъ яганяца, узећешь отъ мене, да ми буду свидѣтелствомъ, да самь я ископао кладезъ овай.
Тога ради наименуе мѣсто то именемъ кладевъ клетвеный, єръ се оба ту заклеше,
и завѣтоваше завѣть кодъ дуба клетвенога. И устане Авімелехъ, и Охозать деверъ невѣсте нѣгове, и Фіхолъ войвода войске нѣгове, пакъ се врате у Філістімскій предѣлъ.
Авраамь насади ньиву кодъ кладеза клетвенога, и ту призове име Господа Бога вѣчногаю
И поживи Авраамъ у предѣлу Філістімскомь, дуго време.
Visitavit autem Dominus Saram, sicut promiserat: et implevit quæ locutus est.
Concepitque et peperit filium in senectute sua, tempore quo prædixerat ei Deus.
Vocavitque Abraham nomen filii sui, quem genuit ei Sara, Isaac:
et circumcidit eum octavo die, sicut præceperat ei Deus,
cum centum esset annorum: hac quippe ætate patris, natus est Isaac.
Dixitque Sara: Risum fecit mihi Deus: quicumque audierit, corridebit mihi.
Rursumque ait: Quis auditurus crederet Abraham quod Sara lactaret filium, quem peperit et jam seni?
Crevit igitur puer, et ablactatus est: fecitque Abraham grande convivium in die ablactationis ejus.
Cumque vidisset Sara filium Agar Ægyptiæ ludentem cum Isaac filio suo, dixit ad Abraham:
Ejice ancillam hanc, et filium ejus: non enim erit hæres filius ancillæ cum filio meo Isaac.
Dure accepit hoc Abraham pro filio suo.
Cui dixit Deus: Non tibi videatur asperum super puero, et super ancilla tua: omnia quæ dixerit tibi Sara, audi vocem ejus: quia in Isaac vocabitur tibi semen.
Sed et filium ancillæ faciam in gentem magnam, quia semen tuum est.
Surrexit itaque Abraham mane, et tollens panem et utrem aquæ, imposuit scapulæ ejus, tradiditque puerum, et dimisit eam. Quæ cum abiisset, errabat in solitudine Bersabee.
Cumque consumpta esset aqua in utre, abjecit puerum subter unam arborum, quæ ibi erant.
Et abiit, seditque e regione procul quantum potest arcus jacere: dixit enim: Non videbo morientem puerum: et sedens contra, levavit vocem suam et flevit.
Exaudivit autem Deus vocem pueri: vocavitque angelus Dei Agar de cælo, dicens: Quid agis Agar? noli timere: exaudivit enim Deus vocem pueri de loco in quo est.
Surge, tolle puerum, et tene manum illius: quia in gentem magnam faciam eum.
Et fuit cum eo: qui crevit, et moratus est in solitudine, factusque est juvenis sagittarius.
Habitavitque in deserto Pharan, et accepit illi mater sua uxorem de terra Ægypti.
Eodem tempore dixit Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, ad Abraham: Deus tecum est in universis quæ agis.
Jura ergo per Deum, ne noceas mihi, et posteris meis, stirpique meæ: sed juxta misericordiam, quam feci tibi, facies mihi, et terræ in qua versatus es advena.
Dixitque Abraham: Ego jurabo.
Et increpavit Abimelech propter puteum aquæ quem vi abstulerunt servi ejus.
Responditque Abimelech: Nescivi quis fecerit hanc rem: sed et tu non indicasti mihi, et ego non audivi præter hodie.
Tulit itaque Abraham oves et boves, et dedit Abimelech: percusseruntque ambo fœdus.
Et statuit Abraham septem agnas gregis seorsum.
Cui dixit Abimelech: Quid sibi volunt septem agnæ istæ, quas stare fecisti seorsum?
At ille: Septem, inquit, agnas accipies de manu mea: ut sint mihi in testimonium, quoniam ego fodi puteum istum.
Idcirco vocatus est locus ille Bersabee: quia ibi uterque juravit.
Et inierunt fœdus pro puteo juramenti.
Surrexit autem Abimelech, et Phicol princeps exercitus ejus, reversique sunt in terram Palæstinorum. Abraham vero plantavit nemus in Bersabee, et invocavit ibi nomen Domini Dei æterni.