2.1
2.2
2.3
2.4
2.5
2.6
2.7
2.8
2.9
2.10
2.11
2.12
2.13
2.14
2.15
2.16
2.17
2.18
2.19
2.20
2.21
2.22
2.23
2.24
2.25
И съверши́шасѧ нб҃о и҆ землѧ̀, и҆ вс҄е оу҆краше́нїе и҆хъ.
и съвершѝ б҃ъ въ дн҃ь шесты́и дѣ́ла своѧ̀ ꙗ҆́же сътворѝ· И҆ препочѝ въ дн҃ь седмы́и ѿ всѣхъ дѣлъ своиⷯ, и҆́хже сътворѝ
И҆ блⷵви б҃ъ, дн҃ь седмы́и, и҆ ѻ҆ст҃и его, ꙗ҆ко въ то́и почѝ ѿ всѣ́х дѣлъ свои̑хъ, и҆́хже нача́тъ б҃ъ твори́ти·
Сїѧ кни́га бы́тїю нб҃си же и҆ землѝ· Є҆гда̀ бы́сть, въ́ньже дн҃ь сътворѝ г҃ь б҃ъ нб҃о и҆ зе́млю, и҆всѧ́к҆́ зла́къ се́лныи пре́жⷣе да́же бы́ти на землѝ,
и҆ всѧ́кꙋ травꙋ̀ се́льнꙋ пре́жде да́же прозѧ́бнꙋти· Ни б҄о ѻ҆дождѝ б҃ъ на́ землю, и҆ чл҃къ не бѧ́ше дѣ́лати ю҆̀·
И҆сто́чникъ же и҆схожⷣа́ше и҆зъ землѧ̀, и҆ напаѧ́ше вс҄е лицѐ землѝ·
И҆ създа̀ б҃ъ чл҃ка, пе́рсть възе́м̾ ѿ землѧ̀, и҆ въдꙋ́нꙋ въ лицѐ е҆го дыха́нїе жи́зни, и҆ бы́сть чл҃къ въ дш҃ꙋ жи́вꙋ·
И҆ насадѝ б҃ъ ра́и на восто́цѣхъ въ е҆де́мѣ, и҆ въведѐ т҄ꙋ чл҃ка е҆гоже създа̀·
И҆ прозѧ́бе. б҃ъ е҆щѐ ѿ землѧ̀ всѧ́ко дре́во, кра́сно въ видѣнїе, и҆ добро̀ въ снѣ́дь· И҆ дре́во жи́зни посредѣ ра́ѧ. и҆ дре́во е҆же вѣдѣти разꙋ́мно добрꙋ̀ и҆ лꙋка́вꙋ
Рѣка́ же и҆схо́дитъ и҆зъ е҆де́ма напаѧ́ти ра́и· Та́мо разлꙋча́етсѧ въ четы́ри нача́ла·
И҆́мѧ е҆ді́нои фисоⷩ‍҇ сїѧ ѻ҆бхо́дитъ вс҄ю зе́млю е҆вила́тъскꙋ, та́мо оу҆бо е҆сть зла́то,
зла́то же ѻ҆ноѧ̀ землѧ̀ добро̀· Та́мо е҆сть а҆нѳра́ѯъ и҆ ка́мень зеле́ныи·
И҆́мѧ рѣцѣ вто́рѣи геѻ҆́нъ, сїѧ ѻ҆бходѧ́щи вс҄ю зе́млю е҆ѳїѻ҆́пьскꙋ·
И҆ рѣка̀ тре́тїѧ тѵ́гръ, сїа и҆дꙋщи прѧ́мо а҆сѷрѣ́ѻмъ· Рѣка́ же четве́ртаѧ е҆фра́тъ·
И҆ поѧ҆́тъ г҃ь б҃ъ чл҃ка е҆гоже създа̀, и҆ въведѐ е҆го въ ра́и пи́ща, дѣ́лати е҆го и҆ храни́ти·
И҆ заповѣда̀ г҃ь б҃ъ а҆да́мꙋ гл҃ѧ, ѿ всѧ́каго дре́ва и҆же въ раѝ снѣ́дїю снѣси.
ѿ дре́ва же е҆же разꙋмѣти добро̀ и҆ лꙋка́во, не снѣ́сте ѿ него̀· Во́нже оу҆бо дн҃ь а҆́ще снѣ́сте ѿ него̀, см҃рътїю оу҆́мрете·
И҆ рече г҃ь б҃ъ, не добро̀ быти чл҃кꙋ е҆ді́номꙋ, сътвори́м̾ е҆мꙋ помо́щника по немꙋ̀·
И҆ създа̀ б҃ъ е҆щѐ ѿ землѧ̀, вс҄ѣ ѕвѣри се́лныѧ, и҆ вс҄ѣ пти́цы нбⷵныѧ, и҆ приведѐ т҄а къ а҆да́мꙋ ви́дѣти чт҄о нарече́т̾ т҄а и҆ всѧ́ко е҆же а҆ще наречѐ а҆да́мъ дш҃ꙋ жи́вꙋ, с҄е и҆́мѧ е҆мꙋ·
И҆ наречѐ а҆даⷨ и҆мена̀ всѣмъ ско́томъ, и҆ всѣмъ пти́цамъ нбⷵнымъ, и҆ всѣмъ ѕвѣремъ зе́мнымъ· А҆да́мꙋ же не ѻ҆брѣте́сѧ помо́щникъ подо́бенъ е҆мꙋ̀·
И҆ вложѝ б҃ъ со́нъ въ а҆да́ма, і҆ оу҆́спе. И҆ възѧ́тъ е҆ді́но ѿ ре́бръ е҆го, і҆ и҆споⷧ‍҇ни пло́тїю в него̀ мѣсто·
И҆ създа̀ г҃ь , ребро̀ е҆́же възѧ́тъ ѿ а҆да́ма, женꙋ̀, и҆ приведѐ ю҆́ къ а҆да́мꙋ·
И҆ реⷱ‍҇ а҆да́мъ, с҄е нн҃ѣ ко́сть ѿ косте́и моиⷯ и҆ пло́ть ѿ пло́ти мое́ѧ, сїѧ наречеⷮсѧ жена̀, ꙗ҆́ко ѿ мꙋж́а свое̑го възѧта̀ бы́сть с҄и·
Сего̀ ра́ди ѻ҆ставиⷮ чл҃къ ѿц҃а свое̑го и҆ мт҃рь, и҆ прилѣпиⷮсѧ къ женѣ свое́и, и҆ бꙋ́дета ѻ҆́ба въ пло́ть е҆ді́нꙋ·
[3.1] И бѣ́ста ѻ҆́ба на́га а҆да́мъ же и҆ жена̀ е҆го и҆ не стыдѣстасѧ.
Igitur perfecti sunt caeli et terra et omnis exercitus eorum.
Complevitque Deus die septimo opus suum, quod fecerat, et requievit die septimo ab universo opere, quod patrarat.
Et benedixit Deus diei septimo et sanctificavit illum, quia in ipso requieverat ab omni opere suo, quod creavit Deus, ut faceret.
Istae sunt generationes caeli et terrae, quando creata sunt.In die quo fecit Dominus Deus terram et caelum ­
omne virgultum agri, antequam oriretur in terra, omnisque herba regionis, priusquam germinaret; non enim pluerat Dominus Deus super terram, et homo non erat, qui operaretur humum,
sed fons ascendebat e terra irrigans universam superficiem terrae ­
tunc formavit Dominus Deus hominem pulverem de humo et inspiravit in nares eius spiraculum vitae, et factus est homo in animam viventem.
Et plantavit Dominus Deus paradisum in Eden ad orientem, in quo posuit hominem, quem formaverat.
Produxitque Dominus Deus de humo omne lignum pulchrum visu et ad vescendum suave, lignum etiam vitae in medio paradisi lignumque scientiae boni et mali.
Et fluvius egrediebatur ex Eden ad irrigandum paradisum, qui inde dividitur in quattuor capita.
Nomen uni Phison: ipse est, qui circuit omnem terram Hevila, ubi est aurum;
et aurum terrae illius optimum est; ibi invenitur bdellium et lapis onychinus.
Et nomen fluvio secundo Geon: ipse est, qui circuit omnem terram Aethiopiae.
Nomen vero fluminis tertii Tigris: ipse vadit ad orientem Assyriae. Fluvius autem quartus ipse est Euphrates.
Tulit ergo Dominus Deus hominem et posuit eum in paradiso Eden, ut operaretur et custodiret illum;
praecepitque Dominus Deus homini dicens: " Ex omni ligno paradisi comede;
de ligno autem scientiae boni et mali ne comedas; in quocumque enim die comederis ex eo, morte morieris ".
Dixit quoque Dominus Deus: " Non est bonum esse hominem solum; faciam ei adiutorium simile sui ".
Formatis igitur Dominus Deus de humo cunctis animantibus agri et universis volatilibus caeli, adduxit ea ad Adam, ut videret quid vocaret ea; omne enim, quod vocavit Adam animae viventis, ipsum est nomen eius.
Appellavitque Adam nominibus suis cuncta pecora et universa volatilia caeli et omnes bestias agri; Adae vero non inveniebatur adiutor similis eius.
Immisit ergo Dominus Deus soporem in Adam. Cumque obdormisset, tulit unam de costis eius et replevit carnem pro ea;
et aedificavit Dominus Deus costam, quam tulerat de Adam, in mulierem et adduxit eam ad Adam.
Dixitque Adam: Haec nunc os ex ossibus meiset caro de carne mea!Haec vocabitur Virago,quoniam de viro sumpta est haec ".
Quam ob rem relinquet vir patrem suum et matrem et adhaerebit uxori suae; et erunt in carnem unam.
Erant autem uterque nudi, Adam scilicet et uxor eius, et non erubescebant.
Καὶ συνετελέσθησαν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ καὶ πᾶς ὁ κόσμος αὐτῶν.
καὶ συνετέλεσεν ὁ θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἃ ἐποίησεν, καὶ κατέπαυσεν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησεν.
καὶ ηὐλόγησεν ὁ θεὸς τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν, ὅτι ἐν αὐτῇ κατέπαυσεν ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἤρξατο ὁ θεὸς ποιῆσαι.
Αὕτη ἡ βίβλος γενέσεως οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτε ἐγένετο, ᾗ ἡμέρᾳ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν
καὶ πᾶν χλωρὸν ἀγροῦ πρὸ τοῦ γενέσθαι ἐπὶ τῆς γῆς καὶ πάντα χόρτον ἀγροῦ πρὸ τοῦ ἀνατεῖλαι· οὐ γὰρ ἔβρεξεν ὁ θεὸς ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ ἄνθρωπος οὐκ ἦν ἐργάζεσθαι τὴν γῆν,
πηγὴ δὲ ἀνέβαινεν ἐκ τῆς γῆς καὶ ἐπότιζεν πᾶν τὸ πρόσωπον τῆς γῆς.
καὶ ἔπλασεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον χοῦν ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐνεφύσησεν εἰς τὸ πρόσωπον αὐτοῦ πνοὴν ζωῆς, καὶ ἐγένετο ὁ ἄνθρωπος εἰς ψυχὴν ζῶσαν.
Καὶ ἐφύτευσεν κύριος ὁ θεὸς παράδεισον ἐν Εδεμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασεν.
καὶ ἐξανέτειλεν ὁ θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πᾶν ξύλον ὡραῖον εἰς ὅρασιν καὶ καλὸν εἰς βρῶσιν καὶ τὸ ξύλον τῆς ζωῆς ἐν μέσῳ τῷ παραδείσῳ καὶ τὸ ξύλον τοῦ εἰδέναι γνωστὸν καλοῦ καὶ πονηροῦ.
ποταμὸς δὲ ἐκπορεύεται ἐξ Εδεμ ποτίζειν τὸν παράδεισον· ἐκεῖθεν ἀφορίζεται εἰς τέσσαρας ἀρχάς.
ὄνομα τῷ ἑνὶ Φισων· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Ευιλατ, ἐκεῖ οὗ ἐστιν τὸ χρυσίον·
τὸ δὲ χρυσίον τῆς γῆς ἐκείνης καλόν· καὶ ἐκεῖ ἐστιν ὁ ἄνθραξ καὶ ὁ λίθος ὁ πράσινος.
καὶ ὄνομα τῷ ποταμῷ τῷ δευτέρῳ Γηων· οὗτος ὁ κυκλῶν πᾶσαν τὴν γῆν Αἰθιοπίας.
καὶ ὁ ποταμὸς ὁ τρίτος Τίγρις· οὗτος ὁ πορευόμενος κατέναντι Ἀσσυρίων. ὁ δὲ ποταμὸς ὁ τέταρτος, οὗτος Εὐφράτης.
Καὶ ἔλαβεν κύριος ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασεν, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν.
καὶ ἐνετείλατο κύριος ὁ θεὸς τῷ Αδαμ λέγων Ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσῳ βρώσει φάγῃ,
ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ’ αὐτοῦ· ᾗ δ’ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ’ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε.
Καὶ εἶπεν κύριος ὁ θεός Οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· ποιήσωμεν αὐτῷ βοηθὸν κατ’ αὐτόν.
καὶ ἔπλασεν ὁ θεὸς ἔτι ἐκ τῆς γῆς πάντα τὰ θηρία τοῦ ἀγροῦ καὶ πάντα τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἤγαγεν αὐτὰ πρὸς τὸν Αδαμ ἰδεῖν, τί καλέσει αὐτά, καὶ πᾶν, ὃ ἐὰν ἐκάλεσεν αὐτὸ Αδαμ ψυχὴν ζῶσαν, τοῦτο ὄνομα αὐτοῦ.
Καὶ ἐκάλεσεν Αδαμ ὀνόματα πᾶσιν τοῖς κτήνεσιν καὶ πᾶσι τοῖς πετεινοῖς τοῦ οὐρανοῦ καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ ἀγροῦ, τῷ δὲ Αδαμ οὐχ εὑρέθη βοηθὸς ὅμοιος αὐτῷ. –
καὶ ἐπέβαλεν ὁ θεὸς ἔκστασιν ἐπὶ τὸν Αδαμ, καὶ ὕπνωσεν· καὶ ἔλαβεν μίαν τῶν πλευρῶν αὐτοῦ καὶ ἀνεπλήρωσεν σάρκα ἀντ αὐτῆς.
καὶ ᾠκοδόμησεν κύριος ὁ θεὸς τὴν πλευράν, ἣν ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ Αδαμ, εἰς γυναῖκα καὶ ἤγαγεν αὐτὴν πρὸς τὸν Αδαμ.
καὶ εἶπεν Αδαμ Τοῦτο νῦν ὀστοῦν ἐκ τῶν ὀστέων μου καὶ σὰρξ ἐκ τῆς σαρκός μου· αὕτη κληθήσεται γυνή, ὅτι ἐκ τοῦ ἀνδρὸς αὐτῆς ἐλήμφθη αὕτη.
ἕνεκεν τούτου καταλείψει ἄνθρωπος τὸν πατέρα αὐτοῦ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ προσκολληθήσεται πρὸς τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.
καὶ ἦσαν οἱ δύο γυμνοί, ὅ τε Αδαμ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, καὶ οὐκ ᾐσχύνοντο.
Претходна глава
Следећа глава