Veneruntque duo angeli Sodomam vespere, sedente Lot in foribus civitatis. Qui cum vidisset eos, surrexit et ivit obviam eis adoravitque pronus in terram
et dixit: " Obsecro, domini mei, declinate in domum pueri vestri et pernoctate; lavate pedes vestros et mane proficiscemini in viam vestram ". Qui dixerunt: " Minime, sed in platea pernoctabimus ".
Compulit illos oppido, et diverterunt ad eum. Ingressisque domum illius fecit convivium et coxit azyma, et comederunt.
Prius autem quam irent cubitum, viri civitatis, viri Sodomae, vallaverunt domum a iuvene usque ad senem, omnis populus simul.
Vocaveruntque Lot et dixerunt ei: " Ubi sunt viri, qui introierunt ad te nocte? Educ illos ad nos, ut cognoscamus eos ".
Egressus ad eos Lot post tergum occludens ostium ait:
" Nolite, quaeso, fratres mei, nolite malum hoc facere.
Ecce, habeo duas filias, quae necdum cognoverunt virum; educam eas ad vos, et facite eis sicut placuerit vobis, dummodo viris istis nihil faciatis; ideo enim ingressi sunt sub umbra tecti mei ".
At illi dixerunt: " Recede illuc ". Et rursus: " Unus ingressus est, inquiunt, ut advena et vult iudicare? Te ergo ipsum magis quam hos affligemus ". Vimque faciebant Lot vehementissime, iamque prope erat, ut effringerent fores.
Et ecce miserunt manum viri et introduxerunt ad se Lot clauseruntque ostium;
et eos, qui foris erant, percusserunt caecitate a minimo usque ad maximum, ita ut ostium invenire non possent.
Dixerunt autem viri ad Lot: " Habes hic quempiam tuorum? Generum et filios et filias et omnes, qui tui sunt in urbe, educ de loco hoc:
delebimus enim locum istum, eo quod increverit clamor contra eos coram Domino, qui misit nos, ut perdamus eam ".
Egressus itaque Lot locutus est ad generos suos, qui accepturi erant filias eius, et dixit: " Surgite, egredimini de loco isto, quia delebit Dominus civitatem ". Et visus est eis quasi ludens loqui.
Cumque esset mane, cogebant eum angeli dicentes: " Surge, tolle uxorem tuam et duas filias, quas habes hic, ne pereas in scelere civitatis ".
Tardante illo, apprehenderunt viri manum eius et manum uxoris ac duarum filiarum eius, eo quod parceret Dominus illi.
Et eduxerunt eum posueruntque extra civitatem. Ibi locutus est: " Salvare, agitur de vita tua; noli respicere post tergum, nec stes in omni circa regione; sed in monte salvum te fac, ne pereas ".
Dixitque Lot ad eos: " Non, quaeso, Domine.
Ecce invenit servus tuus gratiam coram te, et magnificasti misericordiam tuam, quam fecisti mecum, ut salvares animam meam; nec possum in monte salvari, ne forte apprehendat me malum et moriar.
Ecce, civitas haec iuxta, ad quam possum fugere, parva, et salvabor in ea numquid non modica est? et vivet anima mea ".
Dixitque ad eum: " Ecce, etiam in hoc suscepi preces tuas, ut non subvertam urbem, pro qua locutus es.
Festina et salvare ibi, quia non potero facere quidquam, donec ingrediaris illuc ". Idcirco vocatum est nomen urbis illius Segor.
Sol egressus est super terram, et Lot ingressus est Segor.
Igitur Dominus pluit super Sodomam et Gomorram sulphur et ignem a Domino de caelo
et subvertit civitates has et omnem circa regionem, universos habitatores urbium et cuncta terrae virentia.
Respiciensque uxor eius post se versa est in statuam salis.
Abraham autem consurgens mane venit ad locum, ubi steterat prius cum Domino,
intuitus est Sodomam et Gomorram et universam terram regionis illius; viditque ascendentem favillam de terra quasi fornacis fumum.
Cum enim subverteret Deus civitates regionis illius, recordatus Abrahae liberavit Lot de subversione urbium, in quibus habitaverat.
Ascenditque Lot de Segor et mansit in monte, duae quoque filiae eius cum eo; timuerat enim manere in Segor. Et mansit in spelunca ipse et duae filiae eius.
Dixitque maior ad minorem: " Pater noster senex est, et nullus virorum remansit in terra, qui possit ingredi ad nos iuxta morem universae terrae.
Veni, inebriemus patrem nostrum vino dormiamusque cum eo, ut servare possimus ex patre nostro semen ".
Dederunt itaque patri suo bibere vinum nocte illa, et ingressa est maior dormivitque cum patre; at ille non sensit, nec quando accubuit filia nec quando surrexit.
Altera quoque die dixit maior ad minorem: " Ecce, dormivi heri cum patre meo; demus ei bibere vinum etiam hac nocte, et ingressa dormies cum eo, ut salvemus semen de patre nostro ".
Dederunt et illa nocte patri suo bibere vinum, ingressaque minor filia dormivit cum eo; et ne tunc quidem sensit, quando illa concubuerit vel quando surrexerit.
Conceperunt ergo duae filiae Lot de patre suo.
Peperitque maior filium et vocavit nomen eius Moab; ipse est pater Moabitarum usque in praesentem diem.
Minor quoque peperit filium et vocavit nomen eius Benammi (id est Filius populi mei); ipse est pater Ammonitarum usque hodie.
Два Ангела дођу у Содомъ увече, а Лотъ сѣђаше предъ враты Содомски’. Видивши
ихъ Лоть, устане имъ на срѣтенѣ, и поклонисе лицемъ до землѣ,
па рекне ево, Господо, склонитесе у домъ слуге вашега, и отпочините‚ и оперите ноге ваше, пакъ ћете уранивши поћи на свой путъ. А они рекну: не, но на улицы ћемо отпочинути.
И принуди ихъ склонити се къ нѣму, те уђу у домъ нѣговъ; и сготови имъ вечеру, и испече имъ опрѣсноке, и єдоше.
Но пре него што ће лећи спавати люди Содомляни обколу домъ отъ младића до самога старца, савъ народъ скупа.
И иззываху Лота говорећи му, гдѣ су тіи мужеви ушавши ноћасъ къ теби? изведи ихъ къ нама, да будемо съ ньима.
И изиђе Лотъ къ ньима предъ врата, а за собомь затвори врата;
па рекне имъ: немой те, браћо, не чините зла!
У мене су двѣ кћери, кое непознаше мужа; извесћу ихъ къ вама, па чините съ ньима како вамъ є угодно; само мужевма овыма не чините обиде, єръ тога ради уђоше подъ дома мога кров.
А они му рекоше: иди одатлѣ; дошао си амо учити насъ‚ еда ли и судъ судити? сад’ ћемо тебе напасти горе неголи оне; и насилствоваше мужа Лота врло.
Но мужеви простру руке, и увуку Лота къ себи у собу‚ па заключаю собна врата;
а люде, кои быше предъ враты дома‚ поразе слѣпоћомъ отъ мала све до велика, те не могоше тражећи наћи врата.
И рекну мужеви Лоту: имашь ли ты овдѣ зетове или сынове или кћери, или ако ти є другій тко у граду, изведи ихъ изъ овога мѣста;
єръ мы упропасћуемо мѣсто ово; єръ уздигнусе вика ньихова предъ Господемъ, пакъ посла насъ уништити га.
И изиђе Лотъ, пакъ каже зетовма своима узевшима кћери нѣгове, и рекне: устайте и изиђите изъ мѣста овога, єръ Господъ упропасћуе градъ. А зетови држаше, да се шали.
Кад’ се заютри, нудише Ангели Лота говорећи: устай, узми жену твою и две кћери твое, кое имашь, пакъ изиђи, да непогинешь и ты съ беззаконима у граду.
И смутишесе, а Ангели узму за руку нѣга, и жену му за руку, и двѣ кћери му за руке, єръ ихъ поштеди Господъ.
И, кад’ изведу ихъ наполѣ, рекну: спасаюћи спаси твою душу; не обзирисе натрагъ, нити постой у цѣломъ предѣлу овомъ; спасайсе у гору‚ да скупа ухваћенъ не будешь кадгодъ.
А Лотъ имъ рече: молимъ, Господе,
кад’ нађе слуга Твой милость предъ Тобомъ, и увеличао си правду Твою, кою чинишь нада мномъ, да ми душа живи; я нећу моћи спастисе у гору, и умрећу;
ево є овай градъ близу, кой ніє ли маленъ? да тамо утечемъ, и тамо се спасемъ‚ па да жива буде душа моя Тебе ради.
И рече му: гле! удивихсе лицу твоме и рѣчи той, да се не погуби градъ, о комъ си говоріо.
Похити дакле тамо; єръ не могу учинити дѣло‚ докъ не уђешь тамо; зато назове име граду томе Сигоръ.
Сунце изиђе на землю а Лотъ уђе у Сигоръ.
И пусти Господъ кишу сумпора на Содомъ и Гоморръ, и буде ватра отъ Господа съ неба.
И упропасти градове те и сву околну страну, и све живеће у градовы и сво былѣ на земльи.
А жена нѣгова обазрѣсе натрагъ, и постане стубомъ сланымъ.
Авраамъ пакъ уставши уютру отиде на мѣсто‚ гдѣ є стаяо предъ господемъ,
и погледи на лице Содома и Гоморра‚ и дизашесе пламенъ отъ землѣ као дымъ изъ пећи.
А кад’ упропасти Богъ све градове тога предѣла‚ сѣтисе Богъ Авраама, и изшалѣ Лота изъ сред’ пропасти, кад’ упропасти Господъ градове, у коима живяше Лотъ.
И изиђе Лотъ изъ Сигора, и сѣде у гори самъ и двѣ кћери нѣгове съ ньимъ; єръ се бояо живити у Сигору, па се усели у пештеру самъ и двѣ кћери нѣгове съ ньимъ.
И рече старія млађой: отацъ є нашъ старъ‚ а никога на земльи, кой ће ући къ нама‚ као што є обычно цѣломе свѣту;
ходи дакле да опоимо отца нашега віномъ, и преспавамо съ ньимъ, на ћемо подићи отъ отца нашега сѣме.
И опою отца свога віномъ оне ноћи, и ушавши старія преспава съ отцемъ своимъ ту ноћь и онъ не дознаде ни кад’ є спавао ни кад’ е устао.
И буде ютро, и рече старіа млађой: я ето преспавахъ юче съ отцемъ нашимъ, опоймога віномъ и ову ноћь, пакъ ушавши преспавай съ ньимъ, и подићемо отъ отца нашега сѣме.
И опоише те ноћи отца свога віномъ, пакъ ушавши млађа преспава съ отцемъ своимъ; а онъ не дознаде ни кад’ є спавао, ни кад’ є устао.
И обадвѣ кћери Лотове зачну отъ отца свога; старія роди сина, и нарече му име Моавъ, говорећи: отъ отца є мога; тай є отацъ Моавићана' све до данашнѣга дана.
Роди и млађа сына‚ и нарече му име Аммани, говорећи: сынъ є рода мога; тай є отацъ Амманића' до данашнѣга дана.