Кад' бяше Авраму деветдесетъ деветъ година, явисе Господъ Авраму, и рече му: Я самь Богъ твой, благоугађай преда Мномъ, и буди непорочанъ.
Пакъ ћу ставити завѣтъ Мой међу Мномъ и тобомъ, и умножићу те врло.
И паде Аврамъ на лице свое; а Богъ му рече, говорећи:
Я самь, и ево завѣть Мой съ тобомъ: быћешь отацъ множства народа’;
нити ћесе отсад’ звати име твое Аврамъ, него Авраамъ быће име твое, єръ самь те учиніо отцемъ многихъ народа’.
И подићићу те врло врло, разширићу те на народе, и Цареви ће изъ тебе изићи.
И поставићу завѣтъ Мой међу Мномъ и тобомъ и међу сѣменемъ твоимъ послѣ тебе у ньихове родове, завѣтъ вѣчанъ, да ћу ти быти Богъ, и сѣмену твоме послѣ тебе.
И даћу теби и сѣмену твоме послѣ тебе землю; на коіой живишъ‚ сву землю Ханаанску, да ю држе вѣчито, и бићу имъ Богъ.
Іошт' рече Богъ Аврааму: ти ћешь пакъ и сѣме твое послѣ тебе по родовы’ ньиховых’ сачувати завѣтъ Мой.
А завѣтъ, кой ћешь сачувати међу Мномъ и вама и међу сѣменемъ твоимъ послѣ тебе по родовы’ ньиховы', овай є: обрѣзаћесе отъ васъ свакій мужкій полъ,
и обрезаћете тѣло ваше крайнѣ, пакъ ће быти знаменѣмъ завѣта међу Мномъ и вама.
И обрѣзаће вамъ се младенацъ оть осамъ дана’, свакій мужкій полъ по родовы ваши’, домочадац и куплѣный отъ свакога сына туђега, кой ніе отъ сѣмена твога; обрѣзанѣмъ обрѣзаћесе домочадацъ дома твога и куплѣный;
пакъ ће быти завѣтъ Мой на тѣлу вашемъ завѣтомъ вѣчнимъ.
А необрѣзаный мужкій полъ, кой не обрѣже крайнѣга тѣла свога у осмый данъ, погубићесе душа та одъ рода свога, што разори завѣтъ Мой.
И рече Богъ Аврааму: Сара жена твоя нећесе звати Сара именемъ, но Сарра быће іой име.
И благословићу ю, и оть нѣ ћу дати теби чадо, и ово ћу благословити‚ па ће отъ нѣга постати народи, и Цареви народа' изъ нѣга ће быти.
И падне Авраамъ на лице свое, па се насмѣе, и рекне у мысли своіой говорећи: стогодишнѣму ли ће се човеку родити Сынъ? еда ли ће и Сарра отъ деветдесетъ година’ родити?
И рече Богу Авраамъ: Ісмаилъ овай нека живи предъ Тобомъ.
А Богъ рече Аврааму: заиста, гле! Сарра жена твоя родиће теби сына, па ћешь му надѣнути име Ісаакъ; съ ньимъ ћу завѣтъ Мой учинити завѣтомъ вѣчнымъ, да му будемъ Богъ и сѣмену нѣговом’ послѣ нѣга.
А за Ісмаила те ево послушахъ, и гле! поволянъ ми є, и подигнућу га и умножићу га врло; дванайстъ ће народа' родити, и учинићу га народомь великимъ.
Но завѣтъ Мой поставићу са Ісаакомъ, кога ће ти родити Сарра у ово време друге године.
И сврши Богъ говорити му, и узнесесе Богъ отъ Авраама.
А Авраамъ узме сына свога и све домочадце свое и све куплѣне, и савъ мужкій полъ людій‚ кои су у дому Аврамовомъ, и обрѣже крайнѣ тѣло ньихово у време дана тога, као што му є рекао Богъ.
Аврааму пакь было є деветдесетъ деветъ година‚ кад’ є обрѣзао крайнѣ тѣло свое.
А Ісмаилъ сынъ нѣговъ имао є тринайстъ година’, кад’ обрѣза тѣло крайнѣ свое.
И у време онога дана обрѣзасе Авраамъ, и Ісмаилъ сынъ нѣговъ,
и сви мужки дома нѣговога, и домочадцы нѣгови, и куплѣни отъ инородныхъ народа’, и обрѣже ихъ.
Postquam Abram nonaginta et novem annorum factus est, apparuit ei Dominus dixitque ad eum: " Ego Deus omnipotens, ambula coram me et esto perfectus.
Ponamque foedus meum inter me et te et multiplicabo te vehementer nimis.
Cecidit Abram pronus in faciem.
Dixitque ei Deus: " Ecce pactum meum tecum. Erisque pater multarum gentium,
nec ultra vocabitur nomen tuum Abram, sed Abraham erit nomen tuum, quia patrem multarum gentium constitui te.
Faciamque te crescere vehementissime et ponam te in gentes; regesque ex te egredientur.
Et statuam pactum meum inter me et te et inter semen tuum post te in generationibus suis foedere sempiterno, ut sim Deus tuus et seminis tui post te.
Daboque tibi et semini tuo post te terram peregrinationis tuae, omnem terram Chanaan in possessionem aeternam; eroque Deus eorum ".
Dixit iterum Deus ad Abraham: " Tu autem pactum meum custodies, et semen tuum post te in generationibus suis.
Hoc est pactum meum, quod observabitis, inter me et vos et semen tuum post te. Circumcidetur ex vobis omne masculinum,
et circumcidetis carnem praeputii vestri, ut sit in signum foederis inter me et vos.
Infans octo dierum circumcidetur in vobis: omne masculinum in generationibus vestris, tam vernaculus quam empticius ex omnibus alienigenis, quicumque non fuerit de stirpe vestra.
Circumcidetur vernaculus et empticius, eritque pactum meum in carne vestra in foedus aeternum.
Masculus, cuius praeputii caro circumcisa non fuerit, delebitur anima illa de populo suo; pactum meum irritum fecit.
Dixit quoque Deus ad Abraham: " Sarai uxorem tuam non vocabis nomen eius Sarai, sed Sara erit nomen eius.
Et benedicam ei; et ex illa quoque dabo tibi filium. Benedicturus sum eam, eritque in nationes; reges populorum orientur ex ea ".
Cecidit Abraham in faciem suam et risit dicens in corde suo: " Putasne centenario nascetur filius? Et Sara nonagenaria pariet? ".
Dixitque ad Deum: " Utinam Ismael vivat coram te ".
Et ait Deus: " Sara uxor tua pariet tibi filium, vocabisque nomen eius Isaac; et constituam pactum meum illi in foedus sempiternum et semini eius post eum.
Super Ismael quoque exaudivi te: ecce benedicam ei et crescere faciam et multiplicabo eum vehementissime; duodecim duces generabit, et faciam illum in gentem magnam.
Pactum vero meum statuam ad Isaac, quem pariet tibi Sara tempore isto in anno altero ".
Cumque cessasset loqui cum eo, ascendit Deus ab Abraham.
Tulit ergo Abraham Ismael filium suum et omnes vernaculos domus suae universosque, quos emerat: cunctos mares ex omnibus viris domus suae; et circumcidit carnem praeputii eorum statim in ipsa die, sicut praeceperat ei Deus.
Abraham nonaginta novem erat annorum, quando circumcisus est in carne praeputii sui;
et Ismael filius eius tredecim annos impleverat tempore circumcisionis suae.
Eadem die circumcisus est Abraham et Ismael filius eius;
et omnes viri domus illius, tam vernaculi quam empticii ex alienigenis, circumcisi sunt cum eo.