А на цѣлой земльи бяше єданъ єзькъ, и єданъ говоръ свыма.
И буде, кад' пођоше отъ востока, да нађоше полѣ у предѣлу Сенаарскомъ, па се населе тамо.
И рече єданъ другоме: ходите да правимо ћерпићъ, па да га испечемо ватромъ, и буде имъ опека умѣсто камена.
И рекоше: ходите да сазидамо себи градъ и кулу, кое ће врхъ быти до самога неба; пакъ ће намъ прославитисе име по лицу васцѣле землѣ.
И сиђе Господъ видити градъ и кулу, што сазидаше сынови людски.
И рече Господъ: гле! єданъ родъ, и єзыкъ єданъ свію, па то почеше чинити; нити ћесе већь манути чинити сва, коя науме.
Ходите да сиђемо и смѣшамо тамо єзыкѣ ньиховъ, да не разуму єданъ другога.
И разсѣе ихъ отуда Господъ по лицу васцѣле землѣ, те престану зидати градъ и кулу;
тога ради наречесе той име забуна, еръ тамо забуни Господъ єзыке васцѣле землѣ.
И ово су догаћаи Симови: Симъ бяше отъ сто година’, кад’ є родіо Арфаксада друге године послѣ потопа;
и поживи Симъ послѣ, кадъ’ роди Арфаксада, година петъ стотина’, и роди сынове и кћери, и умре.
И Арфаксадъ поживи година’ сто тридесетъ петъ, и роди Каінана;
и поживи Арфаксадъ послѣ‚ кад’ є родіо Каінана‚ година' триста тридесетъ, и роди сынове и кћери, и умре. А Каінанъ поживи година’ сто тридесетъ, и роди Салу; и поживи Каінанъ послѣ, кад' є родіо Салу, година триста тридесетъ, и роди‚ сынове и кћери, и умре.
И Сала поживи година’ сто тридесетъ‚ и роди Євера;
и поживи Сала послѣ, кад’ є родіо Євера година’ триста тридесетъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Єверъ година’ сто тридесетъ четыри, и роди Фалека.
И поживи Єверъ послѣ, кад’ є родіо Фалека, година’ триста седамдесетъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Фалекъ година’ сто тридесетъ, и роди Рагава;
и поживи Фалекъ послѣ, кад’ є родіо Рагава, година' двѣста деветъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Рагавъ година’ сто тридесетъ двѣ, и роди Серуха;
и поживи Разавъ послѣ, кад’ є родіо Серуха, година’ двћета седамъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Серухъ година сто тридесетъ, и роди Нахора.
И поживи Серухъ послѣ, кад є родіо Нахора, година’ двѣста, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Нахоръ година’ седамдесетъ деветъ, и роди Тарру;
и поживи Нахоръ послѣ, кад’ є родіо Тарру, година' сто двадесетъ деветъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Тарра година’ седамдесетъ, и роди Аврама и Нахора и Аррана.
А ово су догађаи Тарре: Тарра роди Аврама и Нахора и Аррана; а Арранъ роди Лота.
И умре Арранъ пре отца свога Тарре у предѣлу, у комъ се родіо, у страни Халдеской.
И узму Аврамъ и Нахоръ себи жене, име жени Аврамовой Сара, а Нахоровой жени име Мельха, кћи Арранове; тоє отацъ Мельхинъ, и отацъ Єсхинъ.
Сара бяше неплодна; и не рађаше дѣце.
И узме Тара Аврама сына свога, и Лота сына Арранова, сына сыну своме, и Сару снаю свою‚ жену Аврама, сына свога, па ихъ изведе изъ предѣла Халдейског’, да иду у предѣлъ Ханаанскій; пакъ дођу до Харрана, и тамо се населе.
А сви дани Таррини у предѣлу Харранскомъ быше година’ двѣста петъ: и умре Тарра у Харрану.
Erat autem universa terra labii unius et sermonum eo rundem.
Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Sennaar et habitaverunt in eo.
Dixitque alter ad proximum suum: " Venite, faciamus lateres et coquamus eos igni ". Habueruntque lateres pro saxis et bitumen pro caemento.
Et dixerunt: " Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cuius culmen pertingat ad caelum, et faciamus nobis nomen, ne dividamur super faciem universae terrae ".
Descendit autem Dominus, ut videret civitatem et turrim, quam aedificaverunt filii hominum,
et dixit Dominus: " Ecce unus est populus et unum labium omnibus; et hoc est initium operationis eorum, nec eis erit deinceps difficile, quidquid cogitaverint facere.
Venite igitur, descendamus et confundamus ibi linguam eorum, ut non intellegat unusquisque vocem proximi sui ".
Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco super faciem universae terrae, et cessaverunt aedificare civitatem.
Et idcirco vocatum est nomen eius Babel, quia ibi confusum est labium universae terrae, et inde dispersit eos Dominus super faciem universae terrae.
Hae sunt generationes Sem. Sem centum erat annorum, quando genuit Arphaxad biennio post diluvium;
vixitque Sem, postquam genuit Arphaxad, quingentos annos et genuit filios et filias.
Porro Arphaxad vixit triginta quinque annos et genuit Sala.
Vixitque Arphaxad, postquam genuit Sala, quadringentis tribus annis et genuit filios et filias.
Sala quoque vixit triginta annis et genuit Heber.
Vixitque Sala, postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis et genuit filios et filias.
Vixit autem Heber triginta quattuor annis et genuit Phaleg.
Et vixit Heber, postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis et genuit filios et filias.
Vixit quoque Phaleg triginta annis et genuit Reu.
Vixitque Phaleg, postquam genuit Reu, ducentis novem annis et genuit filios et filias.
Vixit autem Reu triginta duobus annis et genuit Seruch.
Vixitque Reu, postquam genuit Seruch, ducentis septem annis et genuit filios et filias.
Vixit vero Seruch triginta annis et genuit Nachor.
Vixitque Seruch, postquam genuit Nachor, ducentos annos et genuit filios et filias.
Vixit autem Nachor viginti novem annis et genuit Thare.
Vixitque Nachor, postquam genuit Thare, centum decem et novem annos et genuit filios et filias.
Vixitque Thare septuaginta annis et genuit Abram, Nachor et Aran.
Hae sunt autem generationes Thare. Thare genuit Abram, Nachor et Aran. Porro Aran genuit Lot;
mortuusque est Aran ante Thare patrem suum in terra nativitatis suae in Ur Chaldaeorum.
Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram Sarai, et nomen uxoris Nachor Melcha, filia Aran patris Melchae et patris Ieschae.
Erat autem Sarai sterilis nec habebat liberos.
Tulitque Thare Abram filium suum et Lot filium Aran filium filii sui et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldaeorum, ut irent in terram Chanaan. Veneruntque usque Charran et habitaverunt ibi.
Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Charran.