А на цѣлой земльи бяше єданъ єзькъ, и єданъ говоръ свыма.
И буде, кад' пођоше отъ востока, да нађоше полѣ у предѣлу Сенаарскомъ, па се населе тамо.
И рече єданъ другоме: ходите да правимо ћерпићъ, па да га испечемо ватромъ, и буде имъ опека умѣсто камена.
И рекоше: ходите да сазидамо себи градъ и кулу, кое ће врхъ быти до самога неба; пакъ ће намъ прославитисе име по лицу васцѣле землѣ.
И сиђе Господъ видити градъ и кулу, што сазидаше сынови людски.
И рече Господъ: гле! єданъ родъ, и єзыкъ єданъ свію, па то почеше чинити; нити ћесе већь манути чинити сва, коя науме.
Ходите да сиђемо и смѣшамо тамо єзыкѣ ньиховъ, да не разуму єданъ другога.
И разсѣе ихъ отуда Господъ по лицу васцѣле землѣ, те престану зидати градъ и кулу;
тога ради наречесе той име забуна, еръ тамо забуни Господъ єзыке васцѣле землѣ.
И ово су догаћаи Симови: Симъ бяше отъ сто година’, кад’ є родіо Арфаксада друге године послѣ потопа;
и поживи Симъ послѣ, кадъ’ роди Арфаксада, година петъ стотина’, и роди сынове и кћери, и умре.
И Арфаксадъ поживи година’ сто тридесетъ петъ, и роди Каінана;
и поживи Арфаксадъ послѣ‚ кад’ є родіо Каінана‚ година' триста тридесетъ, и роди сынове и кћери, и умре. А Каінанъ поживи година’ сто тридесетъ, и роди Салу; и поживи Каінанъ послѣ, кад' є родіо Салу, година триста тридесетъ, и роди‚ сынове и кћери, и умре.
И Сала поживи година’ сто тридесетъ‚ и роди Євера;
и поживи Сала послѣ, кад’ є родіо Євера година’ триста тридесетъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Єверъ година’ сто тридесетъ четыри, и роди Фалека.
И поживи Єверъ послѣ, кад’ є родіо Фалека, година’ триста седамдесетъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Фалекъ година’ сто тридесетъ, и роди Рагава;
и поживи Фалекъ послѣ, кад’ є родіо Рагава, година' двѣста деветъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Рагавъ година’ сто тридесетъ двѣ, и роди Серуха;
и поживи Разавъ послѣ, кад’ є родіо Серуха, година’ двћета седамъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Серухъ година сто тридесетъ, и роди Нахора.
И поживи Серухъ послѣ, кад є родіо Нахора, година’ двѣста, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Нахоръ година’ седамдесетъ деветъ, и роди Тарру;
и поживи Нахоръ послѣ, кад’ є родіо Тарру, година' сто двадесетъ деветъ, и роди сынове и кћери, и умре.
И поживи Тарра година’ седамдесетъ, и роди Аврама и Нахора и Аррана.
А ово су догађаи Тарре: Тарра роди Аврама и Нахора и Аррана; а Арранъ роди Лота.
И умре Арранъ пре отца свога Тарре у предѣлу, у комъ се родіо, у страни Халдеской.
И узму Аврамъ и Нахоръ себи жене, име жени Аврамовой Сара, а Нахоровой жени име Мельха, кћи Арранове; тоє отацъ Мельхинъ, и отацъ Єсхинъ.
Сара бяше неплодна; и не рађаше дѣце.
И узме Тара Аврама сына свога, и Лота сына Арранова, сына сыну своме, и Сару снаю свою‚ жену Аврама, сына свога, па ихъ изведе изъ предѣла Халдейског’, да иду у предѣлъ Ханаанскій; пакъ дођу до Харрана, и тамо се населе.
А сви дани Таррини у предѣлу Харранскомъ быше година’ двѣста петъ: и умре Тарра у Харрану.
Erat autem terra labii unius, et sermonum eorumdem.
Cumque proficiscerentur de oriente, invenerunt campum in terra Senaar, et habitaverunt in eo.
Dixitque alter ad proximum suum: Venite, faciamus lateres, et coquamus eos igni. Habueruntque lateres pro saxis, et bitumen pro cæmento:
et dixerunt: Venite, faciamus nobis civitatem et turrim, cujus culmen pertingat ad cælum: et celebremus nomen nostrum antequam dividamur in universas terras.
Descendit autem Dominus ut videret civitatem et turrim, quam ædificabant filii Adam,
et dixit: Ecce, unus est populus, et unum labium omnibus: cœperuntque hoc facere, nec desistent a cogitationibus suis, donec eas opere compleant.
Venite igitur, descendamus, et confundamus ibi linguam eorum, ut non audiat unusquisque vocem proximi sui.
Atque ita divisit eos Dominus ex illo loco in universas terras, et cessaverunt ædificare civitatem.
Et idcirco vocatum est nomen ejus Babel, quia ibi confusum est labium universæ terræ: et inde dispersit eos Dominus super faciem cunctarum regionum.
Hæ sunt generationes Sem: Sem erat centum annorum quando genuit Arphaxad, biennio post diluvium.
Vixitque Sem, postquam genuit Arphaxad, quingentis annis: et genuit filios et filias.
Porro Arphaxad vixit triginta quinque annis, et genuit Sale.
Vixitque Arphaxad, postquam genuit Sale, trecentis tribus annis: et genuit filios et filias.
Sale quoque vixit triginta annis, et genuit Heber.
Vixitque Sale, postquam genuit Heber, quadringentis tribus annis: et genuit filios et filias.
Vixit autem Heber triginta quatuor annis, et genuit Phaleg.
Et vixit Heber postquam genuit Phaleg, quadringentis triginta annis: et genuit filios et filias.
Vixit quoque Phaleg triginta annis, et genuit Reu.
Vixitque Phaleg, postquam genuit Reu, ducentis novem annis: et genuit filios et filias.
Vixit autem Reu triginta duobus annis, et genuit Sarug.
Vixit quoque Reu, postquam genuit Sarug, ducentis septem annis: et genuit filios et filias.
Vixit vero Sarug triginta annis, et genuit Nachor.
Vixitque Sarug, postquam genuit Nachor, ducentis annis: et genuit filios et filias.
Vixit autem Nachor viginti novem annis, et genuit Thare.
Vixitque Nachor, postquam genuit Thare, centum decem et novem annis: et genuit filios et filias.
Vixitque Thare septuaginta annis, et genuit Abram, et Nachor, et Aran.
Hæ sunt autem generationes Thare: Thare genuit Abram, Nachor et Aran. Porro Aran genuit Lot.
Mortuusque est Aran ante Thare patrem suum, in terra nativitatis suæ, in Ur Chaldæorum.
Duxerunt autem Abram et Nachor uxores: nomen uxoris Abram, Sarai: et nomen uxoris Nachor, Melcha filia Aran, patris Melchæ, et patris Jeschæ.
Erat autem Sarai sterilis, nec habebat liberos.
Tulit itaque Thare Abram filium suum, et Lot filium Aran, filium filii sui, et Sarai nurum suam, uxorem Abram filii sui, et eduxit eos de Ur Chaldæorum, ut irent in terram Chanaan: veneruntque usque Haran, et habitaverunt ibi.
Et facti sunt dies Thare ducentorum quinque annorum, et mortuus est in Haran.